sherlock is actually girl's name ✔️

yirmi sekiz

Ertesi gün John Watson verilen adresteydi. Sherlock Lestrade'ın yanında olduğu için biraz geç kalmıştı ama sorun olacağını sanmıyordu.

"Çoktan burdasın," dedi bilmiş bir tavırla. Tanımadığı biriyle aynı eve taşınma fikrine sıcak bakmaya başlamıştı belli ki.

"Evet ve sana hemen sormam gereken bir soru var, yıllar önce bana mesaj atıp kandırmaya çalıştın mı?"

Sherlock alayla güldü. "Ne?"

"Boşver, belli ki biri ismini kullanıyor. Yıllar önce bilinmeyen numaradan bir mesaj almıştım ve devamı gelmişti."

"Adını sorduğunda Sherlock mu demişti?" diye sordu, bundan gerçekten keyif alıyordu.

"Evet. Hatta tam olarak Sherlock Holmes, çok zeki olduğunu iddia edip duruyordu."

"Görünüşe göre beni taklit etmeye çalışmış, çünkü bir dahiyim."

John Sherlock'u süzdü, baştan aşağı. "Öyle mi?"

"Zeka beyindedir ve görülmez, maalesef. Tek yaptığın vücudumu incelemek oldu." Sherlock sırıttı ve kapıyı çaldı. "Bayan Hudson harikadır, ona bayılacaksın."

"Daha taşınmaya karar verdiğimi söylemedim," dedi John. "Dün kötü özelliklerini sayarken karşındakini aşağılama kısmını es geçmişsin çünkü."

"Aşağılamadım, sadece açıkladım."

Kapı açılınca Sherlock "Yeni ev arkadaşım John Watson," diyerek tanıştırdı. "Ev sahibemiz Bayan Hudson."

John kibarca elini uzattığında Bayan Hudson garip bir bakış attı, tuhaf bulmuş olmalıydı. "Hoşgeldin genç adam," deyip kapıyı sonuna kadar açıp karşından çekildi. "İçeri geçin."

Sherlock merdivenleri ikişer çıkarak oturma odasında Watson'ı bekledi, belli ki ordu ona iyi gelmemiş aksine yavaşlatmıştı.

Odaya göz gezdirdikten sonra "Hoş," dedi. "Tüm şu çöpleri atarsak daha da hoş olacağına eminim."

Sherlock'un yüzünde kırılmış bir ifade oluştuysa da Bayan Hudson'ın gelmesiyle konu değişti. "Eğer başka bir yatak odasına ihtiyacınız olursa yukarda var."

"Elbette ihtiyacımız olacak," dedi John. Gerildiğini anlamak için dahi olmaya gerek yoktu.

"Merak etmeyin, burda her çeşit insan var. Yan tarafta evli gay bir çift bile var,"

Sherlock anın tadına vararak paltosunu çıkardı, Bayan Hudson ikisini sevgili sanmıştı ve bu mükemmeldi. Tabiki John'un "Biz birlikte değiliz," demesine kadar. "Gay'de değilim."

Sherlock içinden düzeltti, tabiki öylesin.

Bayan Hudson durumdan alınmış olacak ki başka bir şey demeden odadan çıktı.

"Bu çok garip," dedi John. "Yani bunun olma olasılığı ne ki, milyonda bir falan mı? Yıllar önce mesaj atan birinin söylediği kişiyle aynı eve taşınıyorum."

"Belki de Londra sandığımızdan daha küçüktür,"

"Belki de," diye onayladı John. "Yinede bu, yüzünün niye böyle tanıdık geldiği kısmını açıklamıyor."

"Sokaklarda denk gelmiş olmalıyız,"

"1 yıldır askeri görevdeydim, dün seninde bildiğini belli ettiğin üzere. Cidden, nasıl anladın?"

"Bir dahi olduğumu söylemiştim," diye açıkladı Sherlock. "Çoğu insan sadece bakar, görmez. Bense hem görürüm hemde gözlem yaparım, çıkarımlar sayesinde ufak bir izle karşımdaki hakkında birçok bilgiyi edinebilirim."

"Eh, pek ikna olduğum söylenemez." John koltuğa oturup yerdeki yastığı arkasına koydu. Evi çoktan sahiplenmiş gibi duruyordu.

"Saç ve sakal traşın, duruşun askeriyeden olduğunu gösteriyordu, ayrıca Mike eski arkadaş olduğunuzu söyledi ki bu aynı üniversiteye gittiğiniz ihtimalini güçlendiriyor, demekki doktorluk okudun. Başka bölümlerden orduya katılmak imkansız sayılır. Ayrıca ellerinde ve yüzünde güneş kızarıklığı vardı fakat bileklerinin üstünde yoktu, askeri doktor olarak görev yapıp güneşe maruz kalabileceğin iki yer var: Afganistan ya da Irak."

Sherlock için basit çıkarımlardı bunlar ama John etkilenmiş duruyordu.

"Vay canına," dedi kısık sesle. "Tüm bunları beni gördükten sonraki 2 dakika içinde mi düşündün?"

"Aslında 10 saniyede falan ama, 2 dakika demek seni daha iyi hissettirecekse öyle diyelim. Çoğunlukla karşımdaki insanlar kendini aptal hisseder."

"Ben öyle hissetmiyorum yani sorun yok," John tebessüm etti.

"Yinede bir aptalsın, diğer sıradan insanlar gibi."