Chapter Fourteen

4 0 0
                                    

Chapter fourteen

Confess

As I open my puffy eyes it started to water kaya agad ko itong pinikit para hindi tumulo ngunit bigo. I felt the sting around my swollen eyes when the warm droplets of my tears roll down towards my ears.

Kanina pa nagvavibrate ang aking cell phone. I was consumed of fears and guilt. I know it’s Adam who’s been trying to call me but I don’t know if I can face him in this state. Binuga ko ang bigat na aking nararamdaman as my lips trembled and tears keeps on falling.

I tried composing myself as I reached out my phone.

Maraming missed calls at video chats. Maraming messages at chats.

Mas inuna ko ang bagong dati niyang message bago nagscroll pataas. He flooded me when I didn’t responds last night. Tiningnan ko rin ang call history ko at nakailang tawag pa siya roon. I bet his worried and I am more worried for worrying him.

From: Lagda

Love, I’m here.

I wanted to run and hug him. I wanted to tell him everything. I wanted to hear him telling me that everything will gonna be okay.

Tumingala ako saka suminghot. Mabawasan lang ang pagtulo ng aking mga luha pero nagkamali ako. Mas lalo akong napahagulhol ng biglang bumalik ang lahat ng alaala.

Bakit kailangan kong maranasan ‘to sa murang edad? Dapat nasa galaan ako kasama ang mga kaibigan. Enjoying my teenage life. Pero bakit nandito ako, pasan pasan ang bawat hibla ng problema?

Muling nagvibrate ang aking cell phone. Dinungaw koi to. Kahit nanlalabo ang paningin ay pinilit kong basahin ang mensahe ni Adam.

From: Lagda

I wnt leave here, love. I told u, I cn lend my ears and shoulders.

Tinakpan ko ang aking bibig. Avoiding for my burst. Mas lalo naman akong nanghina sa mga sumunod niyang mensahe.

From: Lagda

What burdens u, burdens me

From: Lagda

Talk to me, love

From: Lagda

Mahal na mahal kita. Aantayin kita dto sa labas

Will I go?

Should I tell him?

He deserves everything, Sendy.

Binuga ko ang naipong bigat sa aking dibdib at nagtipa.

To: Lagda

20 minutes, pls

Nagtungo na ako sa aking banyo at nagayos. I looked at myself in the mirror. Puffed and bloodshot eyes. Red nose. Red cheeks. I look wasted and dump.

I settled on my loose grey hoddie, maong mid waist fitted jeans and my black casual sport shoes. Hindi na ako dumaan sa aking dressing table para bigyang kulay ang aking namumutlang mukha.

Sinuot ko ang hood ng aking jacket saka tahimik na lumisan ng mansion. Wala akong nadatnang mga tao pagkababa ko kaya naman binilisan ko ang aking bawat hakbang.

Wala akong pakialam kung umalis na sila tita Aura kasama ang kanyang anak. O kung nandito pa rin ba si daddy. I don’t know.

It seems pain makes me uninterested to people. Especially them, who hurt me the most.

Nakayuko akong nagtungo sa gate. As I stepped out ay agad na naglakad patungo ko si Adam. He held my face with his both hands.

Sumalubong ang nagaalalang mga mata niya sa akin. His eyes sways back and forth, from my left eye to my right eye. My eyes started to water as he hugged me, tight, I almost buried my face in his chest.

My senior, Adam (#1)Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon