AY ve GECE

~11 .Bölüm ~

Evet yine ben bence bölüm mükemmel oldu okuyun bakalım ...

İyi okumalar

_________^_^__^_^_______
Ailem...

*Siz varken canımı kimse sıkamaz *

Ege "Eee siz geliyomusunuz?"Azra hemen atıldı . Peki şaşırdık mı?

Hayır.

Azra "Gelsek de gelmesekte senden uzakta oluruz umarım." Dedi. Ege'nin yüzü düştü bunları anlamıyorum. Ege romantik oldukça Azra ters tepiyo. Ege' yede yazık.

Ay'da yanındaki kızla yanımıza gediler. Yanındaki kız Ege'nin yanına Ay da benim yanıma oturdu. Azra sanırım bu durumdan rahatsız olup kalktı. Bende peşinden gittim.

Ama kolumdaki el buna izin vermedi. Anlamıyorum bu çocuğun yanından kalktığımda hep kolumu tutuyor. "Bi daha yanımdan kalkma demiştim."

"Bende umursamamıştım."Kaşlarını çattı. " Sen benden mi kaçıyosun." Gözlerimi devirdim. "Senden kaçmıyorum ama kaçılmayacak gibi biride değilsin haberin olsun."

Dedim ve Azra'nın peşine koştum. Azra sınıfa girdi ve hemen ardından bende sınıfa girdim. Sıraya oturmuş ağlıyordu.

"Noldu Azra ? Neyin var?" Yüzünden bir damla yaş daha düştü "Yanımdayaken unutmak çok zor ." Aslında unutmak zorunda değildi.

" Niye unutuyosun ki onla mutlu olmak varken. " Ağlamaya devam etti . Onu kaldırıp tuvalete götürdüm yüzünü yıkadım.

"Toparlanman lazım." Dedim. Bozulan saçını düzeltip derin bir nefes aldı. "Hadi sınıfa gidelim. "

"Tamam" Dedi ve sınıfa yöneldik." Ders Matamatik .

Öndeki oturduğum sıraya oturdum. Kafamı sıraya koydum. Biraz sonra yanıma biri oturdu bakmak için kafamı kaldırdım. Bu Ay'dı.

"Demek kaçılıcak biriyim öyle mi?" Gözlerimi devirdim. "Öyle ." Güldü . "Sende cadısın. " Dedi ama bu umrumda bile olmadı.

Kafamı sıraya koydum. Dersi dinlemedim. Zil çaldığında kalktım ve okuldan çıktım. Evime yürümeye başladım. Ay motorla önümü kesti. "Atla küçük cadı. " Dedi yerimde hoplayıp. Yanından geçtim. Gülüyordu. Motorla yanımdan gelmeye devam etti.

"Benimle zamanını boşa harcama ." Dedim ve yürümeye devam ettim. "Benimle harcandığın zaman boş diyosun."

"Hayır . Benimle zamanını boşa harcıyosun diyorum . Yani benle zaman kaybetme. " Motorla peşimden gelmeye devam etti. Eve geldiğimde hâlâ arkanda bana bakıyordu. Kapıyı babam açtı arkaya baktığında , babama sarılıp kapıyı ayağımla ittirdim. İçerden güzel kokular geliyordu.

" Eeee yemekte ne var?" Babam çantamı alıp yere bıraktı. "Ne isterseniz Gece Hanım . " Dedi aslında cevap kaçamaktı sanki,

"Hoşgeldin bebeğim." Dedi annem anneme sarılıp masaya oturdum. Masa çok şıktı. Çok güzel yemekler yapmışlardı. Niye bilmiyorum ama hayatımda yakıştırdığım en iyi çiftler.

"Eee nasıl olmuş güzelim?" Gülümsedim. " Siz yaparsınız da güzel olmaz mı ?" Annem büyük bi kahkaha attı.

"Aklıma pizza sipariş ettiğimiz günler geldi." Dedi aslında şu eski günlerden konu açılmışken aklıma geldi;

"Anne dedem niye bu kadar kötülük yaptı size ,bize ? "Annem yemek yemeyi bıraktı .

"Aslında biyolojik deden ." Gözlerimi devirdim. "Tamam işte her kimse size bunları yaptıktan sonra biyolojik dedem de değil. " Annem bardaktan büyük bi yudum alıp içti. Babam konuşmaya başladı.

"Aslında güzelim . Bunları neden yaptığını bizde bilmiyoruz." Gözlerimi devirdim.

"Aslında merak ettiğim için sormuştum. Amacım sizi üzmek değildi." Babam elini elimin üzerine koydu . "Amacının bizi üzmemek olduğunu biliyoruz güzelim."Dedi.

Yemek yemeye devam ettik herkes sessizdi kapının çalma sesiyle ayağa kalktım. Kapıyı açtım Mert Amcam ,Burak Dayım ve Burak Dayımın kardeşi Nilsu da gelmişti. Burak Dayımı;

" Naber ikinci cimcimem?" Güldüm. "Birincisi kim? "

Güldü. "Yanımdaki ." Dedi. Nilsu'yu göstererek , Nilsu gözlerini devirip içeri geçti.

Birlikte sofraya oturduk . Kimse konuşuyordu sessizliği Burak Dayım bozdu.

"Sizi kaçırmaya geldik." Dedi. Güldüm. "Nereye kaçırıyosun bizi ?" Babama ve Anneme baktı." Bunlara ne oldu?" Babam Burak Amcama ölümcül bir bakış attı.

Tabağımı itip sofradan kalktım. Babam kolumdan tutup beni durdurdu. "Nereye güzelim?" Gözlerimi devirdim. " Odama ." Diyip kolumu çektim. Odama girip kapıyı kapattım.

Onur'un anlatımıyla

Gece gudince herkesin tadı kaçtı ve masa sessizliğe boğuldu. Ben Zeynep'be Zeynep bana bakıyordu. Mert elini omzuma koyup " Üzülme Onur bunlarda geçicek."

" O siktiğimin Ende'ri öldü ama hayatımızdan hâlâ çıkmadı." Zeynep endişeli gözlerle bana bakıyordu. Bu bakışlar işten içe beni mahfediyor beni bitiriyordu.

"Onur sakin ol ." Dedi Zeynep. Zeynep benim kadar üzülüyor benim kadar mahvoluyordu . Ama Gece de haklı sonuçta biyolojik de olsa dedesi. Zeynep'le bakıştıktan sonra kalktım. Gece'nin odasına yöneldim.

Burak kolumdan tutup beni durdurdu. "İstersen ben konuşıyım. " Dedi ve Gece 'nin odasına ilerledi...

Burak'ın Anlatımıyla

Gece'nin odasına geldiğimde kapıyı çaldım. İçerden ses gelmeyince girdim. Gece yatağında üstünde yorganıyla yatıyordu. Bende yanına oturup saçlarıyla oynadım.

"Benim cimcimemi kim üzdü bakalım?" Bana dönüp gözlerini devirdi bu huyu Zeynep 'ten almış oda böyle yapardı.

"Kimse ." Dedi. Bende gülerek ,

"Bak biri falan canını çıkarsa Mert Amcanla bi telefon kadar uzağındayız." Güldü . Sonunda bu gülümsemeyi yakalayabilmek bile insanı mutlu ediyor.

"Siz varken kimse canımı sıkamaz. " Dedi güldüm. "Yoksa biliyosun iyi adam döveriz. " Yüzündeki o gülümsemeyi görmek için dünyaları bile veririm dediniz insanlar vardır ya işte tam o durumdayım. Gülüşü dünyaya bedel...

___________________

Evet yetişti .

Bu arada herkese iyi geceler.

Uzun oldu bence bu sefer.

Sonraki bölüm perşembe .

Öpüldünüz😘😘