ʟᴀsᴛ ᴍɪɴᴜᴛᴇ ᴇxᴘᴇʀɪᴇɴᴄᴇs?

Ⓗⓔⓐⓡⓣⓑⓡⓔⓐⓚ

Η Αφροδίτη βρήκε μια φίλη της που είχε έρθει για διακοπές στην Ιταλία και κατέληξαν να βγαίνουν οι τέσσερις τους το απόγευμα.

Εκείνη, ο Άρης, ο Οδυσσέας και η φίλη της.

Σαν διπλό ραντεβού.

"Εχω την κατάλληλη κοπέλα για τον Οδυσσέα! "μου είχε πει ο Άρης ενθουσιασμένος πριν βγουν.
"Οπότε μην έρθεις σήμερα, οκευ; Θα τον βοηθήσει πολύ με το θέμα της Χριστίνας." μου είχε πει με λυπημένο ύφος.

Κρατιόμουν με νύχια και με δόντια για να μην του επιτεθώ. Αλλά δεν έπρεπε να μάθει τίποτα. Οπότε έμεινα στον ρόλο.

"Ναι, εντάξει. Δεν έχω πρόβλημα. Εξάλλου θα βγω με τα κορίτσια. Έχουμε καιρό να βρεθούμε. "είχα πει με ένα ψεύτικο χαμόγελο και εκείνος με αγκάλιασε πριν φύγει με τον Οδυσσέα.

Δεν τον κοίταξα. Ήμουν θυμωμένη.
Θυμωμένη με την κατάσταση μας. Με τα πάντα.

Και τώρα έχω βγει με τα κορίτσια.
Είμαστε σε ένα υπέροχο μπαράκι με υπέροχη μουσική και θέα αλλά... νιώθω κενή.

Το μυαλό μου είναι συνέχεια στον Οδυσσέα και σε εκείνη την φίλη της Αφροδίτης.

Ξανθό μοντέλο με πράσινα μάτια. Όπως η Χριστίνα. Ακριβώς ο τύπος του.

Και πολύ καλή κοπέλα όπως μου είπε η Αφροδίτη. Αστεία και σπουδάζει γιατρός.

Γιατί νιώθω έτσι. Εμείς... εμείς απλά είμαστε φίλοι με πλεονεκτήματα, τίποτα άλλο.

"Ισμήνη!" η τσιριχτή φωνή της Μαρίζας με βγάζει από τις σκέψεις μου και γυρνάω να την κοιτάξω συνοφρυωμένη.

"Τι;" ρωτάω μπερδεμένη και εκείνη γελάει.

"Έχεις το βλέμμα της αγελάδας εδώ και δύο λεπτά. Τι τρέχει;" ρωτάει και δαγκώνω τα χείλη μου νευρικά.

" Τίποτα. Σκεφτόμουν κάτι." μουρμουράω και πίνει μια γουλιά από το κοκτέιλ της.

"Ε μην σκέφτεσαι. Βλέπεις την Ιοκάστη να σκέφτεται; Μας έχει ήδη ξεκουφάνει όλους με την αγριοφωνάρα της αλλά δεν την νοιάζει. "λέει δείχνοντας προς την Ιοκάστη που κάνει καραόκε.

Χαμογελάω πλάγια.

"Εχεις δίκιο. Χρειάζομαι κάτι να χαλαρώσω." κοιτάω το άδειο μου ποτήρι και γνεφω στον μπάρμαν να έρθεις κοντά μου για παραγγελία.

" Un'altra Margarita, per favore."
(Μία άλλη Μαργαρίτα παρακαλώ)
παραγγέλνω χαμογελαστή και ο μπάρμαν χαμογελά πριν αρχίζει να ετοιμάζει το ποτό μου.