Hey, I Love You

Hoofdstuk 8

... wil jij met mij trouwen?

POV Julia

Terwijl hij nog op zijn knie zit en wacht op mijn antwoord, dringt de vraag pas echt tot mij door. Levi vraagt of ik zijn vrouw wil worden én moeder van Linde. Hij heeft een doosje uit zijn jasje gehaald en maakt het behendig open. De tranen die zich in mijn ooghoeken hadden verzamelt rollen nu massaal naar beneden. De ring is prachtig. Hij gaat staan en veegt de tranen weg. Ik knik. 'Ja, ja! Natuurlijk wil ik dat.' Hij maakt een sprongetje en slaat dan zijn armen om mij heen. Dan drukt hij zijn lippen op de mijne. Ik heb hem denk ik nog nooit zo enthousiast gezien. Ik kijk hem aan en glimlach. 'Ik hou ook van jou, Leef. Dit is echt het beste verjaardagscadeau dat ik ooit gekregen heb.' Hij pakt mijn hand weer vast en haalt de ring uit het doosje. Hij schuift hem om mijn vinger en zoent me dan weer. 'Kom, we moeten terug. Anders gaan ze ons nog zoeken.' 'Levi, nog één dingetje, gaan we het al vertellen, of houden we het nog even stil?' Hij haalt zijn schouders op. 'Jij mag kiezen schat, het is jouw feestje.'

Als we terug zijn komt Linde vrijwel meteen huilend op ons af gehold, met Esmé achter haar aan. 'Hey, meisje wat is er?' Levi knielt direct bezorgd bij haar neer. 'Het lijkt erger dan het is hoor.' lacht Esmé. 'Ze werd wakker en was je kwijt.' Levi gaat staan en tilt Linde op. 'Oh maar dat is dan meteen opgelost, want je hebt me gevonden.' Hij geeft me een knipoog. Ik voel dat ik bloos. Als Esmé maar niks door heeft. Zij is zo gevoelig voor dit soort dingen. Onbewust probeer ik de ring een beetje te verbergen.

Binnen kijk ik even op de klok. Ik zie dat het vier uur geweest is. De herdenking van Jaïr zit er bijna op. De vrienden van Jaïr hadden een lied voor hem geschreven, en opgevoerd, mijn ouders een kort gedicht en ons neefje had een vliegtuig geknutseld die hij graag nog aan Jaïr wilde laten zien. Straks om zes uur is het feest afgelopen en voor die tijd ga ik zelf ook nog wat zeggen. Tot dan ga ik gewoon nog even genieten van het feestje, de gasten en natuurlijk van Levi. Als ik bij hem kom staan geeft hij me een kus. 'Ik hou van je.' mimet hij. Ik glimlach en knijp even in zijn hand. Dan kijk ik de zaal rond en zie Kiki, Jaïrs vriendin staan. Ik laat Levi los en loop naar Kiki toe. Ze is aan het praten met een jongen. 'Hey Kiek.' begroet ik haar. 'Wat leuk dat je toch gekomen bent. Hoe gaat het met je?' 'Hey.' zegt ze en ze geeft me drie zoenen. 'Gefeliciteerd, ja het gaat goed met me en jij?' Ik knik. 'Ja het gaat wel, ik mis hem natuurlijk enorm, maar ik heb superveel lieve mensen om me heen.' Ze legt haar hand even op mijn schouder. Ik glimlach. Het is best bijzonder want Jaïr was met zijn 13 jaar nog heel jong, te jong eigenlijk voor een vaste relatie. Maar met Kiki was hij echt serieus. En dat was wederzijds. Ze waren super lief voor elkaar, echt ze leken voor elkaar voorbestemd. 'Julia, dit is mijn broer Milan, hij heeft me gebracht.' Ik steek mijn hand naar hem uit. 'Hoi, Julia. Leuk je te ontmoeten.' Hij knikt 'Dat is geheel wederzijds.' zegt hij en geeft me een knipoog. Wat denkt hij wel niet. Ik haal mijn neus op. 'Ik eh, ik moet verder. Tot ziens.' Verward schud ik mijn hoofd en ik kijk of ik Levi ergens zie. Ik loop naar hem toe en geef hem een knuffel. 'Ik ga me zo voorbereiden, ja?' fluister ik in zijn oor.

'... willen wij iedereen bedanken die ons de afgelopen periode geholpen hebben. Natuurlijk het medisch personeel en stichting slachtoffer hulp. Bedankt. Opa en oma, dat Esmé en Ethan bij jullie mochten logeren. Bedankt. Tante Guusje voor het verzorgen van de rouwkaart. Bedankt. Oom Bart voor de geweldige muziek op de begrafenis. Bedankt.' Ik ga nog een hele poos door, er zijn zoveel mensen die ons, op wat voor manier dan ook, gesteund hebben. 'Tot slot. Iedereen bedankt voor alle kaartjes en lieve berichtjes, en iedereen bedankt voor het komen op ons feestje. Het zal het laatste feestje zijn van Jaïr en mij samen. Het laatste feestje dat Jaïr georganiseerd heeft. Maar laten we hem niet vergeten. Iedereen bedankt. Dan heb ik nog een korte mededeling. Hierna zal het feest ten einde lopen. Op de tafel links van de deur staat voor iedere gast een persoonlijk kleinigheidje, wat Jaïr en ik ooit eens in een dolle bui voor iedereen verzonnen hebben. Nemen jullie allemaal jullie eigen mee, dan komt het allemaal goed. En tot slot nog iets...' Ik twijfel of ik dit echt nu al naar buiten wil brengen. Ik besluit het toch te doen. Ik hou van Levi en ik ben trots op hem. Daarbij zijn hier allemaal mensen van wie ik hou. '... Levi en ik, wij gaan trouwen.' Ik zeg het in één adem en steek trots mijn hand met de ring in de lucht. Door de zaal gaat een golf van geroezemoes en niet veel later een daverend applaus. Ik lach en zend Levi een blaaskusje. 'Nogmaals, iedereen bedankt.' zeg ik en dan loop ik het podium af. Samen met Linde en Levi neem ik mijn plaats in achter het tafeltje met de cadeautjes. Als eerst gaan de vrienden van Jaïr weg. Ik heb ze allemaal een plaat van Jaïr gegeven. Dat is waarschijnlijk hoe zij hem zich zullen herinneren, van de muziekschool. Altijd met muziek bezig. Ook mijn vriendinnen hebben allemaal een plaat gekregen. Misschien hebben ze geen pick-up, maar dan kunnen ze hem ergens ophangen ofzo. Of ze schaffen een pick up aan, dat zou ik sowieso iedereen aanraden. Voor de familie heb ik allemaal een persoonlijk cadeautje met een kort briefje. Het zijn allemaal kleine pakjes waarin die persoon Jaïr zal herkennen, en dat is voor iedereen persoonlijk. Als iedereen weg is ruimen Levi en ik de laatste dingen op.