Hey, I Love You

Hoofdstuk 11

Julia's POV

'Twee?' Linde kijkt verbaasd van mij naar Levi en weer terug. 'Een broertje en een zusje?' Ik moet lachen en geef Linde een knuffel. 'Ja, jij wordt grote zus! Als je nu je handje op mijn buik legt en je heel stil bent, kun je de baby's misschien wel voelen.' Ik pak haar handje en zie haar ogen oplichten wanneer ze een schopje voelt. 'Dat was de baby, hè mama?' Ik knik. Dan kijk ik naar Levi. Hij huilt. 'Lin, ga jij even boven je witte jurk aantrekken. Dan kunnen we zo een paar foto's maken, oké?' Terwijl Linde naar boven stuitert loop ik op Levi af en neem hem in mijn armen. 'Hey, wat is er met je?' vraag ik bezorgd. Hij schudt zijn hoofd en probeert zo snel mogelijk de tranen weg te vegen, maar ze blijven komen. Ik laat hem los en neem zijn gezicht tussen mijn handen. Ik druk kusjes op zijn lippen om hem te troosten. 'Het is niet erg Levi. Je mag best bang zijn, je mag huilen. Het is oké. Ik zou je zo graag willen beloven dat het goed komt maar-' 'Mama!' Ik word onderbroken door Linde. 'Even wachten Linde, ik kom er zo aan, ja?' Er volgt een stilte. Waarschijnlijk knikt ze, ze begrijpt nog niet dat mensen dat soms niet kunnen zien. 'Als ik dat zou beloven zou ik liegen. Maar ik hoop het Levi, ik hoop het zo erg. Wil je het al wel aan de familie vertellen? We kunnen ook nog wel wachten als je dat wil. Nou ja, niet super lang meer want ik kan het buikje bijna niet meer verbergen.' Ik zie dat hij gestopt is met huilen. 'Dank je, dank je wel dat je er voor me bent. Het is gewoon, Linde weet het nu en is er zo blij mee. Als het misgaat moeten we haar zo enorm teleurstellen. Dan hebben we niet alleen onszelf maar ook onze dochter die we moeten troosten. Ik vind het gewoon klote als zij gekwetst zou worden, snap je?' Ik knik. 'Het is ook klote, maar ergens denk ik dat Linde het wel zou begrijpen. Ze is zo slim voor haar leeftijd, en ook zo meelevend.' Hij knikt en zoent me. 'Kom we moeten maar eens naar haar toe gaan.'

°°

'Nee Linde, even gewoon kijken. Als je zo raar blijft doen stoppen we ermee.' Ik lach om hoe Levi haar streng toespreekt. 'Kom jij mag bij papa op schoot en je legt je handje op mama's buik.' Ze knikt en klimt op Levi's schoot.

Na een klein half uurtje hebben we genoeg foto's gemaakt en ruim ik alle versiering op. Levi doet samen met Linde de boodschappen zodat ik even rustig alles kan opruimen. Terwijl ik de slingers oprol en in de doos leg voel ik weer een steek door mijn buik gaan. 'Auh.' Ik laat me op de grond zakken en leg mijn armen beschermend om mijn buik tot het gevoel minder wordt. Ik probeer positief te blijven, Fem heeft vanmorgen gezegd dat beide kindjes gezond zijn. Deze steken zullen er misschien wel bij horen of een logische verklaring hebben.

Als we die avond ik bed liggen trekt Levi me dicht tegen zich aan. 'Ik hou van je.' zegt hij en hij kust me in mijn haar. 'Ik ook van jou.' fluister ik terug en ik draai me om zodat we elkaar aankijken. 'We moeten na gaan denken over namen, Levi.' Hij knikt. 'Doe ik constant.' grinnikt hij. 'Ik ook, ik kom ineens overal leuke namen tegen.' 'Wil jij vernoemen?' vraagt Levi. Ik knik. 'Het liefst wel. In mijn familie is dat heel vanzelfsprekend eigenlijk. En jij?' 'Bij mij is het niet per se gebruikelijk ofzo, maar mijn broer Aaron heeft zijn zoontje Benja naar onze opa's genoemd. Bernhard Jonathan. Zoiets lijkt mij eigenlijk ook wel leuk, maar is geen must.' 'Oke, als we dan allebei komende week een lijstje maken met namen en doopnamen die we leuk vinden en dan kijken we later welke naam we allebei leuk vinden. Is dat een idee? Ik ben nu te moe om na te denken.' Hij lacht en knikt. 'Goed idee, en we gaan nu eerst slapen. Die namen komen nog wel.' Hij geeft me een kus. 'Welterusten.' zucht ik. 'Ik hou van je.' Ik glimlach, maar heb geen energie meer om iets terug te zeggen. Niet veel later val ik in slaap.

Levi's POV

Een paar weken later moet Julia naar de verloskundige. Ik kan helaas niet mee vandaag, vanwege een belangrijke meeting. 'Juul, ik breng Linde naar school en dan ga ik meteen door naar werk oké?' Ze knikt en legt haar handen op haar buik. Ik glimlach. Je kan nu echt goed zien dat ze zwanger is. Ik loop naar haar toe en leg ook een hand op haar buik terwijl ik haar zoen. 'Hou me op de hoogte, oké?' Ze lacht. 'Jaha, heb ik al gezegd toch? Oké, nu moet je gaan anders komt Linde te laat, en jij ook.' Ik zucht en loop richting de deur. 'Ik hou van je, fijne dag vandaag.' 'Ik ook van jou.' zegt ze terwijl ze me een blaaskusje zendt.