University Series: Athena Louise Sarxel

Chapter 50

Xyzrielle's PoV:

Mahabang katahimikan ang namayani sa aming dalawa. Tanging tunog lang ng aircon ang iyong maririnig. Ang sosyal diba?

Kanina pa kami nakahigang dalawa at syempre I'm hugging her from behind. I like this position of us. Hindi rin naman sya umaangal. If I know, gusto din naman nya. She smells like strawberry. Ang sarap kagatin.

Napaisip tuloy ako kung paano nangyari iyon. May bigla na lang pumasok sa aking isipan na mga katanungan.

What if hindi ko sya nabangga non?

What if hindi ko sya kiniss?

And what if hindi naganap ang pretend thingy between us?

Napabitaw ako sa kanya dahil sa aking naisip. Bumangon ako at umupo.

For an unknown reason, hindi ko gusto 'yon. Nanikip bigla ang aking dibdib. It was painful.

I shooked my head. Bakit ba kasi pumasok sa isip ko ang ganong mga tanong? Aish.

"What's the problem?" Tanong ng kung sino. Kilala nyo naman na siguro 'yan dahil sya lang naman ang kasama ko ngayon.

"Uhm... wala. Bakit gising ka pa?" I asked instead of answering her question. As expected she just rolled her eyes to me. Wala atang araw na hindi nya 'yon ginagawa. Nakakaloka.

"Syempre hindi pa ako tulog." She said in a duh tone.

Napakunot-noo ako. "Bakit parang ang pilosopo mo yata?"

"Tss. Fine. I'm about to go to sleep kaso tinanggal mo 'yung pagkakahug sa akin. Kaya ayon." She explained. Parang nahiya tuloy ako bigla.

"Hala, sorry." I quickly apologized at mabilis na ibinalik ang posisyon namin kanina.

Ngayon ay magkaharap na kami at kitang-kita ko ang napakaganda nyang mukha. Kahit minsan ay sinusumpong sya ng kamalditahan.

"Bakit ma-attitude ka? Bakit ang taray at ang sungit mo?" Hindi ko maiwasang ianong. I saw how her one eyebrow arched.

"Are you serious?"

"Yes, seryoso naman talaga ako sayo kahit dati pa." Hindi ko alam kung namamalikmata lang ba ako pero parang nakita kong namula sya. Weird. Hindi naman mainit ngayon ah.

"It's natural, you know. Ganto na talaga ako dati pa. Can you handle my attitude?" Nakataas-kilay nitong turan sa. Ang bongga naman non. In born na ang katarayan nya.

"Syempre..... Hindi." I said which I earned A smack from her. Awww... Dapat pala ay hindi na ako nagbiro sa kanya. She's now shooting me her famous death glares.

"Nagjojoke lang naman ako. Syempre, oo noh. Kahit napakasama man ng ugali mo. I can handle your tantrums. Tanggap kita kahit ano ka man." I pinched her nose.

"Tss. Wag ka ng magsinungaling pa." Napakunot-noo ako dahil doon.

"Bakit ayaw mong maniwala? Totoo naman lahat ng sinasabi at pinapakita ko sayo." I said. Naramdaman kong napahigpit ang pagkakayakap nya sa akin.

"Hmm... I wonder, what if hindi naganap ang pretend thingy natin?" Tanong ko. Nakita kong nagsalubong ang dalawa nyang kilay. May mali ba sa tanong ko?

"So what's your point? Nagsisi ka ba?" Masungit nitong tanong. Agad akong umiling bilang sagot.

"Hindi noh. I'm thankful nga eh. Bakit naman sumagi sa isip mo 'yon?" Hindi sya sumagot. Katahimikan ang namayani sa aming dalawa.

"I love being this close to you." She said and hugged me tighter. I smiled. Gusto nya palang laging hinahug. Aba, hindi na libre 'yon sa susunod.