ရင်ခုန်သံနွေးနွေထွေးထွေး

အပိုင်း❤၁၉❤

""ရင္ခုန္သံႏြေးႏြေးေထြးေထြး´´(Boy love story)
💞💞💞💞💞💞💞💞💞💞💞💞💞💞
##အပိုင္း(၁၉)##
💖💖💖💖💖💖
             ပါးျပင္ေပၚကိုလာထိသည့္.ခပ္ေအးေအးအရာတစ္ခုေၾကာင့္..
ရွိုင္း..အိပ္ေနရာကေနလန့္နိုးလာခဲ့၏။
ရွိုင္းရဲ႕ေဘးနားမွာ..ထိုင္ၿပီး..ရွိုင္းရဲ႕ပါးေလးကို..အသာထိကိုင္ေနသည့္..သွ်င္မင္းကို..ခပ္ေရးေရးေလးျမင္
ေတြ႕​လိုက္ရသည္။အခုတေလာ..သွ်င္မင္းအနားမွာရွိုင္း..အေဖာ္ျပဳၿပီးအိပ္ေပးလာခဲ့တာ..တစ္ပတ္ေလာက္ေတာင္ရွိေတာ့မည္ထင္သည္။အရမ္းကို..ေရွးရိုးစြဲလြန္းလွသည့္..သွ်င္မင္း​ကို..အသာ.အလွၾကည့္ၿပီး.ရင္ခြင္ထဲ.ထည့္အိပ္ရ႐ုံနဲ႕ပဲ..ေက်နပ္ေနရွာသည့္ရွိုင္း..။ဒါေတာင္..မနည္းေတာင္းပန္ၿပီး..ကတိေတြအထပ္ထပ္ေပးမွ..သွ်င္မင္းဘက္ကေပးအိပ္ခဲ့တာပါ။
ရွိုင္းနိုးလာသည္ကို..မသိေသးေသာ..သွ်င္မင္းကေတာ့.အေမွာင္ရိပ္ထဲက.ရွိုင္းရဲ႕ပါးျပင္ေပၚကို..သူရဲ႕
လက္ေခ်ာင္းေလးေတြနဲ႕..အသာထိတို႔ေနေလသည္။ရွိုင္း...မၿပဳံးမိေအာင္..မနည္းထိန္းေနရ၏။ရွိုင္း
ၿပဳံးလိုက္လို႔ရွိရင္..သွ်င္မင္းသူနိုးေနတာကို..သိသြားမွာစိုးလို႔ျဖစ္သည္။
    သို႔ေပမယ့္ ရွိုင္းၾကာၾကာဟန္မေဆာင္နိုင္ခဲ့ပါ။သွ်င္မင္းရဲ႕လက္ေခ်ာင္းေလးမ်ားဆီကေန  ရေနသည့္..အေအးဓာတ္
မ်ားေၾကာင့္ ရွိုင္းစိတ္ပူသြားရေလသည္။ရွိုင္းရဲ႕ပါးျပင္ေလးကို..ထိကိုင္ေနသည့္..သွ်င္မင္းရဲ႕လက္ေလးကို..ရွိုင္း.ဖမ္းကိုင္လိုက္ေတာ့..သွ်င္မင္းလန့္ၿပီး..႐ုန္းလိုက္ေလသည္။
""ကိုကိုရဲ႕...လက္ေတြက..ဘာျဖစ္လို႔..ေအးေနရတာလဲ..ကိုကိုေနမေကာင္းလို႔လား..""
""ေမာင္..ကိုကိုေၾကာင့္.နိုးသြားတာလား..""
အနည္းငယ္ ရွိုက္သံႏွောေနသည့္..သွ်င္မင္းရဲ႕အသံေၾကာင့္..ရွိုင္း..ေငါက္ခနဲ
ထထိုင္လိုက္ၿပီး..အိပ္ရာေဘးက..
မီးခုလုတ္ေလး.ကိုစမ္းၿပီး..ဖြင့္လိုက္သည္။မီးလင္းသြားေတာ့..တစ္ဘက္ကို
သွ်င္မင္းမ်က္ႏွာလွည့္သြားေသာ
ေၾကာင့္ရွိုင္း..သွ်င္မင္းရဲ႕..ပုခုံးေလးကို..ကိုင္ၿပီး..အသာ​ျပန္ဆြဲလွည့္လိုက္သည္။
""ဟင္..ကိုကို....မ်က္ႏွာလည္းမေကာင္းပါလား..ဘာျဖစ္လို႔လဲ..ေနမေကာင္းလို႔လား..ေခါင္းကိုက္ေနလို႔လား..""
ရွိုင္းထူပူသြားၿပီး.တရပ္စပ္..ေမးခြန္းေတြေမးေနေပမယ့္လည္း..သွ်င္မင္းကဘာတစ္ခြန္းမွ ျပန္မ​​ေျဖ
​ဘဲ..ေတြေတြေလးစိုက္ၾကည့္ေန၏။
""ကိုကို..​ေမာင္ေမးေနတာကိုေျဖပါဦးကြာ..ဒီမွာရင္ေတြပူလို႔ေသ​ေတာ့မယ္..""
ရွိုင္း သွ်င္မင္းရဲ႕လက္ေလးကိုဆုပ္ကိုင္ၿပီး စိုးရိမ္တႀကီးႏွင့္ေမးေနရွာ၏။သွ်င္မင္း႐ုတ္တရက္..ရွိုင္းရဲ႕..ရင္ခြင္ထဲကို..ေခါင္းေလးတိုး​ဝင္လိုက္ၿပီး...
""ကိုကို..ဘာမွမျဖစ္ပါဘူး..ဒီအတိုင္း
..အိမ္မက္ဆိုးေတြမက္လို႔ပါ..""
""အိမ္မက္ဆိုးေတြမက္လို႔..ဟုတ္လား..
အဲ့အိမ္မက္က..ဘယ္ေလာက္ထိေတာင္.ဆိုးလို႔လဲဟင္..""
""ဆိုးတယ္..အရမ္းလည္းေၾကာက္စရာေကာင္းတယ္..ေမာင္..""
""ဟင္..ဟုတ္လား..ကိုကို..မေၾကာက္နဲ႕ေတာ့..ကိုကိုေဘးနားမွာ.ေမာင္ရွိတယ္ေနာ္..""
""အြန္း... ကိုကို႔ကိုဘယ္ေတာ့မွ..ခြဲမသြားရဘူးေနာ္ေမာင္.. .ကိုကို႔ကိုကတိေပးပါ..""
""စိတ္ခ်ပါ.ကိုကိုရယ္..ေမာင္ကတိေပးတယ္.ကိုကို႔ကိုဘယ္ေတာ့မွခြဲမသြားဘူး.ေမာင္​ေသသြားရင္ေတာင္...""
""ရႉး..​အဲ့ေသဆိုတဲ့..စကားကို..ကိုကို..မၾကားခ်င္ဘူး..ေမာင္..""
ရွိုင္းစကားမဆုံးေသးခင္..သွ်င္မင္း..​
အထိတ္တလန့္နဲ႕..ရွိုင္းရဲ႕ရင္ခြင္ထဲကေန႐ုန္းထြက္လာၿပီးခပ္ဆတ္ဆတ္ေလးေျပာလိုက္ေလသည္။ပုံမွန္ထက္
..အနည္း​ငယ္..အထိမခံနိုင္ျဖစ္သြားတဲ့သွ်င္မင္းပုံစံကို..ရွိုင္းနားမလည္ဟန္နဲ႕စိုက္ၾကည့္ေနမိ၏။
""ေမာင္ေသခ်င္ရင္ေတာင္မွ..ကိုကိုရဲ႕ခြင့္ျပဳခ်က္မရွိဘဲ..မေသရဘူး..ၾကားလား...ဒီေန႕ကစၿပီး..ေမာင္ရဲ႕ခႏၶာကိုယ္ေရာ..စိတ္ေရာ..အသက္ေရာ
..အို..ေမာင္ရဲ႕အရာရာတိုင္းကို..ကိုကိုပဲပိုင္တယ္..""
ဆူပုတ္ပုတ္မ်က္ႏွာေပးနဲ႕..ကေလးဆိုးေလးတစ္ေယာက္လို..ဂ်စ္ကန္ကန္..
ေျပာေနသည့္သွ်င္မင္းကိုၾကည့္ၿပီး..ရွိုင္းမၿပဳံးပဲ..မေနနိုင္..။
""အဟား..ဘယ္သူေျပာလဲ..ေမာင့္ကို...
ကိုကိုပိုင္္တယ္​လို႔...""
ညစ္က်ယ္က်ယ္နဲ႕ေျပာလာသည့္ရွိုင္းဆီကို..သွ်င္မင္းရဲ႕မ်က္ေစာင္းတစ္ခ်က္..ဒိုင္းခနဲ႕ေရာက္ရွိသြားေလသည္။
""အဟြင္း..ခ်စ္စရာေကာင္းလိုက္တာ..ကိုကိုရယ္..လူကိုခဏခဏ..​လာလာၿပီး..မဖမ္းစားစမ္းပါနဲ႕....ဒီမွာ..ကိုကို႔ကိုခ်စ္လြန္းလို႔..႐ူးေတာ့မယ္သိရဲ႕လား..""
"ေမာင္႐ူးသြားလည္း..ကိုကိုကဆက္ခ်စ္ေနမွာပါ​ကြာ..""
""အံ့မယ္..စကားေတြအရမ္းကိုတတ္ေနပါလား..အဲ့ဒါေၾကာင့္မို႔လည္း..ေဟာ့ဒီကေမာင္က..ေဟာ့ဒီက..ကိုကို႔ကို..ေဟာ့ဒီရင္ဘတ္ႀကီးနဲ႕အျပည့္..ခ်စ္ေနရတာေပါ့လို႔..""
ရွိုင္းေျပာရင္းႏွင့္သွ်င္မင္းကိုယ္ေလးကို..ရင္ခြင္ထဲဆြဲသြင္းၿပီး..တင္းၾကပ္ေနေအာင္ဖက္ထားလိုက္၏။ထိုေနာက္..သွ်င္မင္းရဲ႕လက္ေတြကို..ကိိုင္ထားရင္းႏွင့္..
""ေနပါဦးကိုကိုရဲ႕..ဘယ္လိုအိမ္မက္ဆိုးေတြမ်ားမက္လို႔..လက္ဖ်ားေတြေအးစက္ေနရတာလဲ..​ကိုကိုရဲ႕ေျခေထာက္ေတြေရာ..ေအးေနလား..""
""ဟင္..ေမာင္..ဘာလုပ္တာလဲ..""
ရွိုင္းကေျပာေျပာဆိုဆိုနဲ႕..သွ်င္မင္း
ၿခဳံထားတဲ့..ေစာင္​ပါးေလးကိုဆြဲခြာလိုက္ၿပီး..သွ်င္မင္းရဲ႕ေျခေခ်ာင္းေလးမ်ားကိုပါ..ကိုင္ၾကည့္ေလသည္။
""ထင္ထားတဲ့အတိုင္းပဲ..​ကိုကိုရဲ႕ေျခေထာက္ေတြပါ..ေအးစက္ေနပါ့လား..ကိုကိုရယ္..ေျပာပါဦး..ေျခဖ်ားလက္ဖ်ားေတြေအးစက္တဲ့အထိျဖစ္ရေအာင္..ဘယ္လိုအိမ္မက္မ်ိဳးေတြကို..မက္လို႔လဲဟင္..ေမာင္ကိုေျပာျပပါ့လား..""
ဟုရွိုင္းေျပာေနရင္းနဲ႕..သွ်င္မင္းရဲ႕လက္ဖဝါးႏွစ္ဘက္ကိုပြတ္ေပးၿပီး..အာေငြ႕ေပးေနေလသည္။
""အိမ္မက္ထဲမွာ..ေမာင္ေသသြားလို႔..""
ငိုသံေလးစြက္ၿပီး..တုံးတိႀကီး ေျပာလာသည့္သွ်င္မင္းစကားေၾကာင့္..ရွိုင္းအနည္းငယ္ေၾကာင္အန္းအန္းျဖစ္သြားေလသည္။
""ေၾသာ္..ကိုကိုရယ္..""
ရွိုင္း..သွ်င္မင္းကို..ဂ႐ုဏာသက္သည့္မ်က္ဝန္းမ်ားႏွင့္စိုက္ၾကည့္ေနမိ၏။
""ကိုကိုအရမ္းေၾကာက္မိတယ္..ေမာင္တကယ္ေသ​သြားၿပီလို႔ထင္ေနတာ..""
""အို..ကိုကိုရယ္..အိမ္မက္ဘဲဟာကို..အဲ့ေလာက္ထိေၾကာက္စရာလိုလို႔လား..""
""ေမာင္..ကိုယ့္ကိုယ္ကို..ဂ႐ုစိုက္ ရမယ္...အထိခိုက္အနာတရရတာမ်ိဳးေတြ...နာဖ်ားတာမ်ိဳးေတြ..တစ္ခုမွမျဖစ္ေစနဲ႕..ၾကားလား..ေမာင့္ကို..ကိုကိုပိုင္တာေနာ္..""
""ဟုတ္ပါၿပီ..ကဲ..ကိုကို..အခုမွမနက္၂နာရီပဲရွိေသးတယ္..ျပန္အိပ္ေတာ့ေနာ္..""
""ဟင့္အင္း..ကိုကိုမအိပ္ေတာ့ဘူး..​ေမာင္အိပ္ခ်င္ရင္..ျပန္အိ​ပ္ေတာ့ေနာ္...
ကိုကိုေမာင္အိပ္ေနတာေလးကို..ထိုင္ၾကည့္ခ်င္ေသးတယ္..""
""မရဘူး..ဒါေတာ့ေမာင္..ခြင့္မျပဳနိုင္ဘူး..ေမာင့္ကို..ကိုကိုပိုင္သလို..ကိုကို႔ကိုလည္းေမာင္ပိုင္တယ္..ကိုကိုျပန္အိပ္ေတာ့ေနာ္..ေတာ္ၾကာ ေနမေကာင္း​ျဖစ္ေနပါဦးမယ္..ကိုကိုေနမေကာင္းျဖစ္ရင္..ေမာင္ရင္က်ိဳးမွာသိရဲ႕လား..""
""ကိုကို..ျပန္မအိပ္ရဲေတာ့ဘူး..အိပ္လိုက္ရင္..အဲ့အိမ္မက္ႀကီးပဲ..ထပ္မက္ေနမွာကို..ေၾကာက္တယ္..""
""မေၾကာက္ပါနဲ႕ကိုကိုရယ္..​ကိုကိုေဘးနားမွာ..ေမာင္ရွိတယ္ေလကြာ..လာပါ..ကေလးဆိုးေလးလုပ္မေနနဲ႕ေတာ့..
ေမာင္ရဲ႕ရင္ခုန္သံကို.နားေထာင္ၿပီးေတာ့အိပ္..ဟုတ္ၿပီလား..""
ရွိုင္းေျပာလည္းေျပာ..သွ်င္မင္းကိုယ္ေလးကို..အိပ္ရာေပၚလွဲခ်လိဳက္သည္။ထိုေနာက္..ေစာင္ပါးေလးကို..ပုခုံးေပၚထိေရာက္ေအာင္..ၿခဳံေပးလိုက္သည္။မီးကိုပိတ္လိုက္ၿပီး....သွ်င္မင္းကိုယ္ေလးကို...သူ႕ရင္ခြင္ထဲထိေရာက္ေအာင္ဆြဲဖက္ထားလိုက္​ေလသည္။သွ်င္မင္းအိပ္ေပ်ာ္ေအာင္လို႔...သွ်င္မင္းရဲ႕ေက်ာျပင္ေလးကို..လက္နဲ႕အသာပြတ္သပ္ေပးေနမိ၏။မၾကာပါ..သွ်င္မင္းတစ္ေယာက္..ရွိုင္းရဲ႕ရင္ခြင္ထဲမွာ..ကေလးငယ္ေလးတစ္ဦးလို..အိပ္ေပ်ာ္သြားေလသည္။ထိုအခါမွ..ရွိုင္းသက္ျပင္းတစ္ခ်က္ခ်လိဳက္ၿပီး..သွ်င္မင္းရဲ႕နဖူးေလးကိုခပ္ဖြဖြ.ငုံ႕နမ္းလိုက္သည္။
💖💖💖💖💖💖💖💖💖💖💖💖
           မနက္ခင္းရဲ႕ ေနေရာင္ျခည္.ခပ္ႏြေးႏြေးေလးက..ရွိုင္းရဲ႕မ်က္ႏွာေပၚကိုျဖာခ်လာမွဘဲ..ရွိုင္းအိပ္ရာကေနနိုးလာခဲ့သည္။ညက..သူေတာ္႐ုံနဲ႕အိပ္မေပ်ာ္ခဲ့ေပ..။မနက္လင္းခါနီးအခ်ိန္ေလာက္မွ..အိပ္ေပ်ာ္သြားခဲ့ေလသည္။ဒီေန႕က.တနဂၤႏြေေန႕ ျဖစ္တာေၾကာင့္..သွ်င္မင္းလည္း..သူ႕ရဲ႕ေဘးနားမွာအိပ္ေနဦးမည္အထင္နဲ႕..မ်က္လုံးဖြင့္မၾကည့္ေသးပဲ..အိပ္ရာေဘးကို..လက္နဲ႕အသာစမ္းၾကည့္လိုက္သည္။လစ္ဟာေနသည့္..ေနရာကိုပဲ..ထိေတြ႕လိုက္ရတာေၾကာင့္..ရွိုင္းအိပ္ရာထဲကေန ေငါက္ခနဲ.ထထိုင္လိုက္သည္။
""ကိုကို..ကိုကို..ဘယ္မွာလဲ..""
အိပ္ရာက​ေနနိုးလာတိုင္း.အၿမဲေတြ႕ေနက်..သွ်င္မင္းရဲ႕မ်က္ႏွာေလးကို..မေတြ႕လိုက္ရတာေၾကာင့္..ရွိုင္းထူပူသြားမိ၏။နာရီကိုၾကည့္လိုက္ေတာ့လည္းအခုမွ..မနက္၇နာရီေက်ာ္ေလာက္ပဲရွိေသးသည္။အရင္ကဆို..ရွိုင္းကပဲ..သွ်င္မင္းကို.အၿမဲႏွိုးေနက်ပါ..။ဒီေန႕တစ္ေန႕ပဲ..ရွိုင္းအိပ္ရာထေနာက္က်ေပမယ့္..သွ်င္မင္းကလည္း..႐ုံးပိတ္ရက္ေတြဆိုရင္.အနည္းဆုံးမနက္၈နာရီမွဘဲ..အိပ္ရာထေနက်ေလ..။
         ရွိုင္းအိပ္ရာထဲကေနထလိုက္ၿပီး..အခန္းထဲကေရခ်ိဳးခန္းထဲကို..အရင္ဖြင့္ၾကည့္သည္..သွ်င္မင္းကိုမေတြ႕..။
""ကိုကို...ကိုကို...ကိုကိုေရ...ကိုကိုဘယ္မွာလဲ...""
ဆိုၿပီးအခန္းအျပင္ဘက္ထြက္ၿပီး..ေအာက္ထပ္ဆင္းလာခဲ့ရင္းနဲ႕
..မနားတမ္း..ေအာ္ေခၚေနေလသည္။
""ေမာင္ေရ..ဘယ္လိုျဖစ္ေနတာလဲကြာ..ကိုကိုမီးဖိုေခ်ာင္ထဲမွာရွိပါတယ္..""
ဆိုတဲ့သွ်င္မင္းရဲ႕အသံကို  မၾကားမခ်င္း..အာၿပဲႀကီး.နဲ႕ေအာ္ေခၚေနသည့္ရွိုင္း..။ကိုကိုမီးဖိုေခ်ာင္ထဲမွာ.ရွိတယ္လို႔လဲၾကားေရာ..မီးဖိုေခ်ာင္ထဲကို.တန္းေနေအာင္ေျပးေတာ့သည္။
""မီးဖိုေခ်ာင္ထဲမွာ..ကိုကိုကဘာလုပ္ေနတာလဲ..ေျပာ..""
""ေရာ္..ေမာင္စားဖို႔အတြက္..ေမာင္ႀကိဳက္တဲ့..ေပါင္မုန့္နဲ႕ၾကက္ဥေၾကာ္ေနတာေလကြာ.""
""ဟာ..ဘာလို႔..လုပ္ေနတာလဲ..မလုပ္နဲ႕..ကိုကိုပင္ပန္းလိမ့္မယ္..ဖယ္..က်န္တာ.ေမာင္ဆက္လုပ္လိုက္မယ္..""
""ၿပီးေတာ့မွာပါကြာ..ေမာင္.မ်က္ႏွာမသစ္ရေသးဘူးမလား..သြားသစ္လိုက္ဦး..ဒီေလာက္​ေလးလုပ္႐ုံနဲ႕လည္း
..ကိုကို.မပင္ပန္းပါဘူး...""
ရွိုင္းရဲ႕ကိုယ္ေလးကို..သွ်င္မင္းအတင္းတြန္းထုတ္ၿပီး..ေျပာေနမွဘဲ..မၾကည္မသာမ်က္ႏွာေပးေလးနဲ႕..မီးဖိုေခ်ာင္ထဲကေနရွိုင္းထြက္လာခဲ့သည္။
           ကပ်ာကယာ မ်က္ႏွာကိုအျမန္သစ္ၿပီး..ရွိုင္း.မီးဖိုေခ်ာင္ထဲ ကိုျပန္ဝင္လာခဲ့၏။မီးဖိုေခ်ာင္ထဲမွာ.ေကာ္ဖီေဖ်ာ္ေနသည့္..သွ်င္မင္းရဲ႕ခါးေလး
​ကိုအေနာက္ကေန..သိုင္းဖက္လိုက္ၿပီး..
""အင္း..ေကာ္ဖီေလးက..ေမႊးေနတာပဲ..ကိုကိုရယ္..""
ရွိုင္းေျပာေျပာဆိုဆိုနဲ႕သွ်င္မင္းရဲ႕ပါးေလးကို.႐ႊတ္ ခနဲနမ္း​လိုက္သည္။
""ဒါေပမယ့္..ကိုကိုရဲ႕ပါးေလးက..ပိုၿပီးေတာ့ေမႊးတယ္..""
""သြားပါ...အပိုေတြအရမ္းေျပာတာပဲ..""
""အပိုေတြအရမ္းေျပာ​တဲ့..ဒီႏုတ္ခမ္းေလးကို...""
""ဟိတ္. .ေတာ္ၿပီ..ဆက္မေျပာနဲ႕ေတာ့..ေနာက္လာမယ့္စကားေတြ..ႀကိဳသိေနတယ္ေနာ္..အဟင္း..ဟင္း..""
ရွိုင္း.စကားမဆုံးေသးခင္..သွ်င္မင္းက..အရင္ဦးေအာင္.စကားစကိုျဖတ္လိုက္ေလသည္။
""သိတယ္ဆိုရင္လည္း..အလိုက္တသိေလး..""
""ေတာ္ၿပီလို႔..ေျပာေနတယ္ေလကြာ..ေမာင္အခုတေလာ..အရမ္းဆိုးေနတယ္ေနာ္...""
""ေမာင္ကဆိုးတာမဟုတ္ပါဘူးေနာ္..
ကိုကိုက..အရမ္းကိုညွို႔အား​ေတြ
ေကာင္းလြန္းေနလို႔....
.ေဟာ့ဒီေမာင္က..အလြတ္မ႐ုန္းနိုင္တာပါ..""
""ကဲ..ေတာ္ပါေတာ့..စကားတတ္တိုင္း..ေလွ်ာက္ေျပာမေနနဲ႕ေတာ့..လာမနက္စာစားၾကမယ္..""
ရွိုင္း မ်က္ႏွာပိုးကိုသတ္လိုက္ၿပီး..သွ်င္မင္းျပင္ေပးထားသည့္.မနက္စာကိုစားလိုက္ေလသည္။
""Wow...ကိုကိုျပင္ေပးထားတဲ့..မနက္စာေလးက..ေမာင္စားခဲ့ဖူးသမွ်..မနက္စာေတြထဲမွာ..အေကာင္းဆုံးပဲ...""
""ဟုတ္ပါၿပီ..အေျပာေလးေတြကိုေလ်ာ့ၿပီး..အစားေလးကိုသြက္သြက္စားပါခင္ဗ်ာ..ခဏေနရင္..ေစ်းသြားမယ္..""
""ေစ်းသြားမယ္..ဟုတ္လား..ေစ်းကိုဘာသြားလုပ္မလို႔လဲ...""
""ေဟာဗ်ာ..ေစ်းသြားပါမယ္ဆိုမွ..ေစ်းဝယ္မလို႔ေပါ့.ေမာင္ရဲ႕..""
""အင္းေလ...ဘာျဖစ္လို႔ေစ်းဝယ္မွာလဲ""
""ဒီေန႕..ေမာင့္ကို..ကိုကို.ထမင္းခ်က္ေကြၽးမလို႔...""
""ဝယ္စားလည္းရေနတာကို..ဘာျဖစ္လို႔..အပင္ပန္းခံၿပီးခ်က္ေနဦးမွာလဲ..ကိုကိုရယ္...မခ်က္နဲ႕..ဝယ္စားမယ္..""
""ဟာ..ဘာလဲ..ေမာင္က..ကိုကိုခ်က္ေကြၽးတာကိုမစားခ်င္တာလား..ကိုကိုက..ေစတနာနဲ႕..ေမာင့္ကိုစားေစခ်င္လို႔.ခ်က္ေကြၽးမွာကို..""
""မဟုတ္ပါဘူး..ကိုကိုရာ..ေမာင္က..ကိုကိုပင္ပန္းမွာစိုးလို႔.မခ်က္ခိုင္းတာပါ..""
""ၿပီးေရာ..မစားခ်င္လည္းေန..ခ်က္မေကြၽးေတာ့ဘူး..""
သွ်င္မင္းေဆာင့္ေအာင့္ၿပီးေျပာလိုက္ကာ..ထထြက္သြားဖိုရန္ဟန္ျပင္လိုက္သည္။
""ဟာ...ဘာလဲ..ကိုကိုစိတ္ဆိုးသြားတာလား..ၿပီးေရာ..ၿပီးေရာ..​ခဏေနရင္..ေစ်းသြားမယ္ေနာ္..​ေနာက္ၿပီး
..ေမာင္ပါကူခ်က္မွာေနာ္..""
သွ်င္မင္းရဲ႕လက္ေလးကို.ရွိုင္းလွမ္းဆြဲလိုက္ၿပီး..ကပ်ာကယာ ေျပာလိုက္မွဘဲ..​သွ်င္မင္းရဲ႕မ်က္ႏွာ​ေလး..ဝင္းပသြားေလေတာ့သည္။
💖💖💖💖💖💖💖💖💖💖💖
           သွ်င္မင္းတို႔အိမ္နဲ႕..ရက္ကြက္ေစ်းေလးက..အနည္းငယ္အလွမ္းေဝးေလသည္။ေျခက်င္.မိနစ္အနည္းငယ္ေလာက္ေလွ်ာက္ရသည္။
သွ်င္မင္းႏွင့္ရွိုင္း.တစ္ေယာက္လက္ကိုတစ္ေယာက္တြဲၿပီး.ေစ်းဘက္ကို..ထြက္လာခဲ့၏။
""ဟယ္..ကိုသွ်င္မင္း..ဒါက.ဘယ္လဲ..""
ရက္ကြက္ထဲမွာ..စပ္စုစိန္လို႔
..နာမည္ႀကီး ေနသည့္..မရီရီေဌးဆိုေသာ..အမ်ိဳးသမီးႏွင့္လမ္းမွာလာဆုံေလသည္။ထိုအမ်ိဳးသမီးကသွ်င္မင္းကိုgayမွန္းသိသိႀကီးနဲ႕ကို..တစ္ဘက္သတ္..လိုက္ႀကိဳက္ေနသည္ကို..ရွိုင္းသိေနတာၾကာၿပီျဖစ္သည္။
""ေစ်းျခင္း​ႀကီး..ျမင္ရဲ႕သားနဲ႕..ဘယ္သြားမလို႔လဲ..ေမးတဲ့သူကရွိေသး..""
ရွိုင္းပါးစပ္ကေန.ထိုအမ်ိဳးသမီးၾကားေအာင္.ပြစိပြစိေလးေရ႐ြတ္လိုက္သည္။..သွ်င္မင္းကေတာ့.အားနာတတ္သူပီပီ..ၿပဳံးျပလိုက္ရသည္။
""ေစ်းသြားမလို႔နဲ႕တူတယ္..ဘာေတြမ်ားခ်က္စားမလို႔လဲဟင္..ေနာက္ၿပီး..အခုရက္ပိုင္းအေမ့ကိုလည္းမေတြ႕မိဘူးေနာ္..""
""အမယ္ေလး..အေမတဲ့..အရွက္မရွိ..မ်က္ႏွာေျပာင္တိုက္ၿပီး..သူမ်ား
ကိုကို႔ကို..ေပၚတင္ႀကီးကို..စနိုက္​ေၾကာ္ေနေတာ့တာပဲ..""
ရွိုင္းစကားေၾကာင့္..၎အမ်ိဳးသမီး၏
မ်က္ႏွာညိုမဲသြားေလသည္။
""ဟာ..ရွိုင္းကလည္း..မရီရီေဌးကို..အားနာစရာႀကီး..ေတာင္းပန္ပါတယ္ေနာ္..""
သွ်င္မင္းက..မ​ရီရီေဌးကို.ေတာင္းပန္စကားဆိုလိုက္တာေၾကာင့္၎အမ်ိဳးသမီးမ်က္ႏွာမွာ.တဖန္​ျပန္ၿပီး
ဝင္းပသြားေလသည္။
""ေၾသာ္..ရပါတယ္..ကိုသွ်င္မင္းရယ္..အေဌးကို.အားနာစရာမလိုပါဘူး..ေနာက္ၿပီး..အေဌးကို..မရီရီေဌးလို႔မေခၚပါနဲ႕ေနာ္..ရင္းရင္းႏွီးႏွီးနဲ႕..အေဌးလို႔ပဲ..ေခၚပါ..""
""ေၾသာ္..ဟုတ္ကဲ့ပါ မရီ...အဲ..အ..
အေဌး...""
ဟြန့္...ျဖစ္ပ်က္ေနလိုက္တာ..႐ုပ္ကိုက..
မိတ္ကပ္ တစ္ပိႆာ​ေလာက္ဖို႔ထားတဲ့႐ုပ္ႀကီးနဲ႕..ငါ့ကိုကို႔ကိုမ်ား..လာၿပီးျမႇူဆြယ္ေနေသးတယ္..။ဟို.ကိုကိုငတုံးကလည္း.ေနရာတကာ..အားကိုနာတတ္လြန္းတယ္..။အားနာရင္ခါးပါတတ္တယ္ဆိုတာကို..မသိဘူးလား..ကိုကိုငတုံးႀကီးရဲ႕..။ရွိုင္း..စိတ္ထဲကေန..မေက်မခ်မ္းေျပာေနရင္းႏွင့္..ထိုေနရာက​ေန..ေျခေထာက္ေလးေဆာင့္ၿပီး..ထြက္လာခဲ့လိုက္သည္။ဒါကိုအလိုက္ကမ္းဆိုး..မသိတဲ့ကိုကိုက..
အေနာက္ကေနလိုက္မလာေသးပဲ..စကားရပ္ေျပာေနေသးသည္။
             ေျခေထာက္ေလးေဆာင့္ၿပီး.ထြက္သြားတဲ့ရွိုင္းရဲ႕ေက်ာျပင္ကိုၾကည့္ၿပီး..သွ်င္မင္းရင္ထဲမေအး..။
""ဟို..မအေဌး..ကြၽန္ေတာ့္ကိုသြားခြင့္ျပဳပါဦးေနာ္..""
""ဟာ..ဘာမအေဌးလဲ.အေဌးဆိုလည္းအေဌးေပါ့..မေဌးဆိုရင္မ​ေဌးေပါ့..ကိုသွ်င္မင္းေခၚပုံ​ႀကီးကလည္း..""
""ဟုတ္ပါၿပီ..မရီရီေဌးရယ္..​ကြၽန္ေတာ္ေတာင္းပန္ပါတယ္ေနာ္..သြားၿပီေနာ္..""
""ေဟာေတာ့..ခဏ..ခဏေနပါဦး..""
သွ်င္မင္း..ေနာက္ျပန္လွည့္မၾကည့္ေတာ့ပဲ..ရွိုင္းေနာက္ကို.ခပ္သုတ္သုတ္ေလး..လိုက္လာခဲ့လိုက္သည္။
""ရွိုင္း..ခဏေနပါဦး..""
""ဘာရွိုင္းလဲ..ေမာင္ကို..ေမာင္လို႔ေတာင္..မေခၚနိုင္ေတာ့ဘူးလား..""
""လမ္းေပၚမွာ..ေမာင္ေခၚလို႔အ​ဆင္မေျပဘူးေလ..""
""သြားပါ..ေမာင့္ကို..ကိုကိုမခ်စ္မွန္း..
အရမ္းသိသာတယ္..""
ရွိုင္းမေက်မခ်မ္းနဲ႕..ေျပာၿပီး..ေစ်းျခင္းႀကီးကိုင္ၿပီး..ေကာ့ေတာ့ေကာ့ေတာ့ႏွင့္.လမ္းမကိုျဖတ္ကူးေလသည္။ရွိုင္းလည္း.လမ္းမကိုျဖတ္အကူး..ထိုအနီးနားေလး​တြင္ရပ္ထားသည့္.ကားတစ္စီးကလည္း..အရွိန္နဲ႕ေမာင္းထြက္လာေလသည္။ထိုကားက. ရွိုင္းဆီကို..တည့္တည့္ႀကီး..ဦးတည္ၿပီးေမာင္းေနတာကို..
သွ်င္မင္းေတြ႕လိုက္ရေလသည္။
""ေမာင္...သတိထား..""
သွ်င္မင္းထူပူသြားကာ..ရွိုင္းကို..ေအာ္ၿပီးသတိေပးလိုက္သလို..လူကလည္း..ဘာေတြညာေတြကိုစဥ္းစားမေနေတာ့ပဲ..ရွိုင္းဆီကိုေျပးသြားကာ..ရွိုင္းရဲ႕ကိုယ္ေလးကို.​အ​ေရွ႕ဘက္ကိုတြန္းထုတ္ပစ္လိုက္သည္။သူအတြက္ေရွာင္ခ်ိန္မရေတာ့မွန္းသိလိုက္တာေၾကာင့္
မ်က္စိကိုသာ အတင္းမွိတ္ထားလိုက္ေလေတာ့သည္။
""ကြၽီ.....""
ကားဘရိတ္အုပ္လိုက္သည့္အသံကလြဲၿပီး..တျခားဘာအသံမွ်မထြက္လာခဲ့ေပ.။သွ်င္မင္းအသက္ကိုပင္ဝဝမရႉရဲေသး။မရဲတရဲႏွင့္မ်က္လုံးဖြင့္ၾကည့္လိုက္ေတာ့..ကားက.သူနဲ႕နီးနီးကပ္ကပ္ေလးမွာဘဲ..ရပ္တန့္ေနသည္ကိုေတြ႕လိုက္ရေလသည္။ကားက..အခ်ိန္မွီဘရိတ္အုပ္လိုက္သည္ႏွင့္တူသည္။
သွ်င္မင္းလည္း..ကားေမာင္းသည့္သူကို..စိုက္ၾကည့္လိုက္သည္။ကားမွန္ကအျဖဴေရာင္ျဖစ္ေနတာေၾကာင့္..ကားေမာင္းလာသည့္သူကို..သွ်င္မင္းေကာင္းေကာင္းႀကီး..ျမင္ေတြ႕ေနရ၏။သို႔ေပမယ့္..ထို​ကားေမာင္းသည့္သူက.လွ်ာထိုးဦးထုပ္ကိုခပ္ငိုက္ငိုက္ေဆာင္းထားသည့္အျပင္..အနက္ေရာင္
Maskပါတပ္ထားေလေသာေၾကာင့္.ထိုသူရဲ႕မ်က္ႏွာကို.ေတာ့သွ်င္မင္းမျမင္ခဲ့ရေပ..။
အေနာက္ကေန ႐ုတ္တရက္ အတြန္းခံလိုက္ရတာေၾကာင့္.အေရွ႕ဟပ္ထိုးလဲက်သြားသည့္..ရွိုင္း..အလူးလဲကုန္းထလိုက္သည္။
""ဟင္..ကိုကို..ကိုကို..ဘာျဖစ္သြားေသးလဲ..ဒီမွာကားကို..ဘယ္လိုေမာင္းေနတာလဲ..အခုခ်က္ခ်င္း ကားေပၚကေနထြက္လာခဲ့..""
ရွိုင္းစိတ္တိုတိုနဲ႕​ေအာ္ေျပာလိုက္တာေၾကာင့္ထိုကားလည္း..သွ်င္မင္းကို..ေရွာင္ကြင္းၿပီး..အလ်င္အ​ျမန္
ေမာင္းထြက္သြားေလေတာ့သည္။ထိုအခါမွဘဲ..သွ်င္မင္းသက္ျပင္းခ်ရဲေလေတာ့သည္။
""ကိုကို..ဘာျဖစ္သြားေသးလဲ ""
""ကိုကိုဘာမွ.မျဖစ္ဘူး.ေမာင္ေရာ..ဘာျဖစ္သြားေသးလဲ.. ကိုကိုတြန္းလိုက္တာ
ေမာင္အရမ္းနာသြားလားဟင္..""
""ဟင့္အင္း..ေမာင္ကဘာမွမျဖစ္ဘူး..ကိုကိုဘာျဖစ္လို႔..မဆင္မျခင္နဲ႕..
အတင္းဝင္လာရတာလဲ..
တကယ္လို႔.ကိုကို႔ကို..ကားတိုက္မိသြားရင္..ဘယ္လိုလုပ္မလဲ..ေျပာ..""
""ေနာက္ဆို..ေမာင္လည္း..ကားလမ္းကို..မၾကည့္ဘဲ..ဇြတ္အတင္းျဖတ္မကူးနဲ႕..ၾကားလား..""
သွ်င္မင္း..ရွိုင္းကို.အနည္းငယ္ဆူလိုက္​
ေလသည္။ေစာေစာက..ကားက..တမင္သပ္သပ္..ရွိုင္းကိုတိုက္ဖို႔လုပ္ေနတာ..အသိသာႀကီး​ျဖစ္မွန္းသွ်င္မင္းရိပ္မိေနေပမယ့္လည္း..ထိုအေၾကာင္းကိုေတာ့..ရွိုင္းအားမေျပာပဲခ်န္ထားလိုက္သည္။သွ်င္မင္းစိတ္ထဲ..ေပၚလာသည့္လူတစ္ေယာက္ေၾကာင့္..ေဒါသတို႔ေထာင္းခနဲထြက္သြားေလသည္။
""ေမာင္..ကိုကိုတို႔အိမ္ျပန္ၾကမယ္..ဒီေန႕..ကိုကိုမျဖစ္မေနသြားေတြ႕ရမယ့္..သူတစ္ေယာက္ေပၚလာလို႔..""
💖💖💖💖💖💖💖💖💖💖💖💖