KIZIL LİDER

⚜️Bölüm 3⚜️

⚜️Medya: Angelina Michelle⚜️

(17.05.2021 düzenlendi)

*
*
*
Arabanın içinde gergince bacağını sallayıp yüzüme bakamayan adama döndüm. Gergindi, fazlasıyla gergindi. Bunun sebebinin benim bir suikastçi oluşum ve onun cebinden çıkan yüksek miktarda para için yolsuzluk yapan bir vekili öldürmüş olmama bağladım. 'Ehh' baktığım zaman yeterli bir sebep gibi gelmişti.

Şuan ne mi oluyordu? Az önce dün planlamış olduğumuz suikast planını başarıyla tamamlamış ve bunun sebebi olan adamla arabada buluşup ödemeyi almak için bekliyordum.

Arabanın camından dışarı göz attığımda iki taraftaki kapıda duran Thomas ve Alex dikkatimi çekti. Herhangi bir sıkıntı çıkması ihtimaline karşı arabanın içine doğru dik bakışlar gönderiyorlardı. Thomas'ı ekibe katarak ne kadar doğru bir karar verdiğimi anladım. Senelerdir göreve çıkanlara sağladığı uyum oldukça başarılıydı.

Geriye kalanlar ise arabanın etrafını sarmış ve dışardan gelebilecek herhangi bir tehlikeye karşı hazırda bekliyorlardı. Hepsinin elinde silahları olası bir saldırı anında hemen müdahale etmeye hazırlardı. Bu olaya kendi kendime gülümserken bu işin çok uzadığını düşündüm. Daha ne kadar bekleyecektik? Sabrımın sonuna gelmek üzereydim. Tekrar eski halime dönüp ciddiyetimi takındıktan sonra sesimi yükselttim

"Parayı vermeyi düşünmüyorsan senide öldürmek benim için hiç sıkıntı yaratmaz bunun farkındasındır umarım! Tek bir kurşun sonrası sonsuz karanlığa gömülürsün bende buradan elimi kolumu sallaya sallaya çıkarım, haberin olsun."

Adamın yutkunuşunu, sonrasında bir çanta dolusu parayı bana verişini gözümü kırpmadan izledim. Yeteri kadar yorgundum zaten daha fazla bekleyemezdim. Çantayı kaptığım gibi kapıyı açtım. Benim arabadan çıkışım ile herkes beni ve etrafı kollaya kollaya araçlarının önlerine yerleştiler ve benden gelecek talimatı beklediler. Bende  Alex'in süreceği arabaya bindim. Diğerlerine başımla işaret verdiğimde önümüzdeki motora Kevin, yan taraflarımızdaki motorlara ise Thomas ve Nancy bindi. Alex'in arabayı çalıştırmasıyla beraber minik bir konvoy şeklinde kalemize doğru giden orman yolunda ilerlemeye başladık.

Elimdeki çantayı arka koltuğa atıp cama yaslandım. Başım ağrımıştı ve içmek istiyordum. Görev başında kesinlikle ayık olmamız gerektiğinden göreve az bir süre kala içmeyi keserdim. Ama harici zamanlarda her seferinde çakırkeyif dolaşma ihtiyacında olurdum. İçtiğim zamanlar beynim benim kontrolüme geçiyormuş gibi geliyordu ve sadece düşünmek istediğimi düşünüyordum. Asıl hoşuma giden şey buydu. Suikastçilerin çoğunluğunda vardı bu durum. Üzerimize binen sorumluktan kaçış sistemimizdi bir nevi bu durum.

Bu algımın kapanıp şımarık kızlar gibi ergen hareketler sergilediğim anlamına gelmezdi. İçerdim -hem de fazlasıyla- ama sarhoş olduğum gün sayısı bir elin parmaklarını geçmezdi. Eğitimlerimizdeki bizi konuşturmaya çalışmaları durumuna karşı öğrendiğimiz ve sağladığımız savunma mekanizmamız sanırım içerken de etkiye giriyordu. Çakırkeyifken saçmalamazdım çünkü zaten o benim normal halimdi!

Araba yavaşça kaleden içeri girip bizim binamızın önünde durduğunda Alex arabayı park etti, diğerleri motorları bıraktı. Hepimiz yorgunduk. Bu görev için sabahın erken saatlerini seçmiştik. Çoğumuz gidip duş alıp uyumayı planlıyordu. Bazılarımız ise yemek yemeyi ve ardından uyumayı. Ben önde olmak üzere toplantı salonuna gittik. Çantadan çıkardığım para destelerini herkesin önüne yavaşça böldükten sonra baş lider ve kurula verilmesi gereken parayı da onların kasasına vermesi için Alex'e verdim.