KIZIL LİDER

⚜️Bölüm 6⚜️

⚜️Medya: Angelina Michelle⚜️

*
*
*

Başımdaki sızıyla gözlerimi hafifçe kırpıştırarak açtım. Işığa karşı hassasiyet göstermesi sebebiyle gözlerimi tam açamamıştım bile, kısık bir şekilde tavana bakarak en son ne olup bittiğini hatırlamaya çalıştım.

Düşüp bayıldığımı hatırlayınca şuan nerede olduğumu anlamak için doğrulmaya çalıştım. Ancak ağrılarım yüzünden bunu başaramadım ve inleyerek geri yattım. İnlemem odada yankılanınca bir hareketlenme hissettim yan tarafımda.

"Hop hop, nereye bakalım? Biz ağır yaralımız yok sanıyorduk en ağır yaralımız yanımızdaymış fark edemedik!"

Bana yardım edip hafif doğrulttu ve sırtımdaki yastığı düzeltti. Çevreyi hafifçe inceledim. Kaledeki revirdeydik sanırım. Patlama sonrası herkesi taşıma şansımız olmadığı için bahçede müdahale etmek zorunda kalmıştık. Tabi kaleye herhangi bir saldırı daha olma ihtimalini de düşünmüştük.

Bir anda saldırıyı hatırladığımda ciddileştim. Acaba yapanı bulabilmişler miydi? Son durum neydi? Her şeyden önemlisi, ben ne kadardır uyuyorum?

"Alex, ben ne kadardır uyuyorum? Kafam kazan gibi ve resmen tüm bedenim uyuşmuş."

"Bebeğim seni üç gündür uyutuyorlar ve beklenenden erken uyandın. Tahmini bir iki gün daha uyursun diye düşünüyorlardı. Ayrıca ben sana çok sinirliyim ve sana hesap sormak istiyorum! Kendindeysen eğer başlayacağım hatta."

Üç gün lafını duyar duymaz büyük bir şok yaşadım. Ne yani, tüm uyuyamadığım uykular için falan mı bu kadar uyutulmuştum? Evet uyku problemlerim olduğu için çok fazla sıkıntılar çekiyordum ve bir başka zaman olsa üç gün uyuduğum için sevinebilirdim. Ama bu uykunun zamanı kalemize düzenlenmiş bir saldırı sırasında olmamalıydı.

"Alex, nasıl o kadar uyutulmama izin verirsin? Bu saldırıyı çözmem için size yardım etmem lazımdı! Ben uyurken bir şeyler bulabildiniz mi?"

"Senin şu görev aşkın beni delirtecek. Bayan Elizabeth Mary Wilson, biraz kendini ve canını düşünmeye ne dersin? Hah ama sırf çok merak ettiğin söyleyeyim daha bir şey bulamadık, kurul ve baş lider de toplanmak için senin uyanmanı beklediler. Bazı kararlar almışlar ve seni ilgilendiren şeylerde varmış sanırım."

Onu dinlerken konuşmanın ve uzun süredir uyuyor olmanın beni susattığını fark ettim. Suya uzanamayacak kadar kendimi bitkin hissettim ve Alex'e suyu gösterdim. Konuşmasına minik bir ara verip bana üç bardak suyu doyasıya içirdi. Bardağı geri yerine koyarken konuşmasına bir şey hatırlamış gibi geri döndü.

"Hem sen bu saldırıyı kimin yaptığını boş ver de bana cevap ver. Patlama diğer tarafta olmasına rağmen senin kadar ağır yaralanan bir, bilemedin iki kişi vardır. Sen nasıl böyle yaralandın?"

Sorusuyla beraber ona hak verdim ve saldırının olduğu anı tekrar gözümün önüne getirmeye çalıştım. Anılar yavaş ve silik bir şekilde beynimin içine dolmaya başladığında kendimi sıktım. Elimle burun kemerimi sıkıp kendimi net bir şekilde hatırlamak için zorladım. Doğru anıyı hatırladığımı hissettiğim an yerimde biraz kıpırdanmama sebep oldu. Sanki o anları tekrar yaşıyorum gibi hissetmiştim. O çığlıklar, bağırışlar kulağıma dolmuş ve kan kokusunu anlık bir şekilde burnumda hissetmiştim. Yara alan her yerim tekrar sızlamıştı. İfademin değiştiğini ve donuklaştığımı Alex de fark etmişti.

"Antrenman sahası birde çalıştırıyordum birliğimi. Biliyorsun duvara en yakın saha. Tam o an mola için birliğime izin verdim ve onlar sahadan uzağa oturmaya gidiyorlardı. Bende duvara yaslanıp biraz soluklanırım diğerlerini izlerim diye düşünmüştüm. Ama o an patlama oldu ve o parçalanan duvarın her bir taşıyla beraber kendimi bahçenin en sonuna fırlamış bir şekilde buldum. Sanırım o taşların etkisi."