KEDİCİK

26

Multide bir hastane sahnesi var✨

Herkes öldürür sevdiğini...

"Dayı? Bekçi dayım? Benim ben, burdayım, kazan dairesindeyim. Kurtar beni dayım." Dediğimde adım sesleri duymuştum. Bağıracak gücüm kalmamıştı artık.

Bir 'Klik' sesi geldi ve sonrasında kapı açıldı. Bekçi dayı beni görünce telaşla ayağa kaldırmaya çalıştı. Derin nefeslerimin arasında "Ambulans- ara." Dediğimde hızla kafasını salladı ve merdivenlere doğru koştu. "Burda! Kız aşağıda." Dediğinde koşuşturma sesler gelmişti.

"Ekin!"

Bana seslenen Kaana hiçbir tepki veremedim. Elimi yavaşça boğazıma götürdüğümde Kaan donup kalmıştı. Hakanın "Kaan kendine gel kucakla kızı." Demesiyle Kaan kendine geldi ve beni kucağına aldı. Kaan "Leila bana bak güzelim. Nefes alabiliyor musun?" Derken merdivenleri çıkıyorduk.

Gözlerimi kırptığımda "Evet mi?" Diye sormuştu. Sorusunun saçmalığını fark edip "Sakın bilincini kaybetme tamam mı?" Dediğinde onu dinlemeye çalışmıştım.

Güneşin gözlerimi kamaştırmasıyla dışarı çıktığımızı anladım. Kaanın beni bir yere yatırdığını hissettim. Ve gözlerimin kapanmasına izin verdim.

Kutay'dan

"Kaan gel hadi abi gidelim."

Kaan direksiyon başında oturan Hakanı görünce hızla gelip arabaya bindi. Aynadan ona baktığımda gözlerinden bir kaç damla yaş aktığını gördüm. Bende ağlıyordum ama bu benim için normal bir şeydi.

Hakan "Kutay, Kaan bi sakin olun amınakoyim. Yetiştirdik kızı işte. Ekine bir şey olmayacak." Dediğinde içimden Ekine bir şey olmaması için dua ediyordum. Aklıma sedyeye yatırılırken yüzünün mosmor oluşu gelince istemsizce yüzümü buruşturdum. "Taner amcayı arayın."

Hakanın söylediğimden sonra Kaan telefonunu çıkarıp Taner Amcayı aradı. "Taner abi...Sana bişey söylemem lazım...Abi Ekin astım krizi geçirdi... Şimdi ambulansta hastaneye gidiyor bizde arabadayız...Durumu nasıl bilmiyorum abi... Akdeniz Hastanesi." Diyip kapattığında gergince tırnaklarımı yemeye başladım.

Araba durunca hızla kapıyı açıp dışarı çıktım. Diğerleriyle beraber Ambulanstan çıkarılan Ekinin peşindeydik. Hastanenin acil bölümünde bir odaya alındığında kapıdaki hemşire "Şu an kimseyi içeri alamayız." Diyip kapıyı kapattı.

Kaan odanın camına yapışmış ne olduğunu anlamaya çalışıyordu. Yanına yaklaşıp odaya baktığımda Ekini makinelere bağlıyorlardı. Elimi Kaanın omzuna koyduğumda bana dönüp "Çok abarttım değil mi? Hem ona bişey olmayacak ki." Dediğinde teselli etmek için "Olmayacak tabi kanka. Bir kaç saat sonra iyi olur işte. İyice duygusallaştın sende." Dedim. Gülümsemekle yetindi.

Koşturarak bize doğru gelen Taner Amca görüş açıma girdiğinde gözlerinin kızardığı gördüm. "Ekin! O iyi mi? Ne oldu?" Diye sorduğunda Hakan "Bilmiyoruz Abi. Odaya aldılar az önce bir açıklama yapmadılar." Diye cevap verdi. Taner Amca yanımıza geldi ve kafasını cama dayadı. Onun için zor olmalıydı. Kızı buraya geleli bir kaç ay olmuşken bunun olması.. çok kötüydü.

Kapı açılıp  bir doktor dışarı çıkınca hızla ona doğru ilerledik. "Hastanın yakınları siz misiniz?" Diye sorduğunda "Ben babasıyım." Diye cevap verdi Taner Amca.

Doktor "Astım krizi geçirmiş. Solunum yolu kapalıydı ama şu an ilaç veriliyor. Merak etmeyin ciddi bir durumu yok." Diyip bizden uzaklaşırken  "Allahım şükürler olsun yarabbim." Demişti Taner Amca.