Smart Is The New Sexy | Taekook ✅

37.bölüm

Yeni bölüm atmak istiyorum ama oy sayısı çok düşük😔son kez tekrar paylaşıyorum akşama yb atacağım

Selamlar. Geciktiği için üzgünüm. Beni özlediniz mi?

Taehyung dediği gibi gerçekten de Busan'a gelmişti. Beni sonradan telefonla aradığında gelmemesini söylemiştim. Nasıl davranmam gerekiyordu bilmiyordum. Zaten büyük annem nedeniyle düşünebilecek pek halimde kalmamıştı. Tek istediğim Taehyung ile o akşam bunları yaşamamış olmaktı. Büyük annemi kaybetme korkusu beni yeterince yıpratmıştı. Taehyung'un varlığına o kadar alışmıştım ki bununla baş etmek daha da zor bir hale gelmişti. Ama yine de ona ne demem gerektiğini bilmiyordum. Hala onun bana olan hesap sorar tavrı aklıma geldikçe öfkemin vücuduma hakim olduğunu hissediyordum fakat sonra özlem daha ağır basıyordu. Onun yanımda olmasını istiyordum. Zaten çok geçmeden bu isteğimi bilmeden yerine getirmişti. Özür bile dilemişti mesajında.

Hastaneye geldiğinde büyük annemin yattığı yoğun bakımın dışında annem ben ve teyzem bekliyorduk. Beni arayıp geldiğini söylediğinde içime büyük bir heyecanın dolmasını engelleyemedim. Bunun içerde yatan büyük anneme saygısızlık olduğunu düşünsem de Taehyung'un varlığı mutlu olmama yetmişti. Telefonda kat numarasını söyleyip odanın yerini tarif edip kapatmamdan 5 dakika sonra yanımıza gelmişti. Anneme ve teyzeme geçmiş olsun dileklerinde bulundu. Onu sadece okuldan bir arkadaşım olarak tanıttım. Taehyung o an buna takılmadı zaten doğru düzgün birbirimizle konuşmuyor gibiydik. Aramız düzelmemişti ama Kim Taehyung bana destek olmak için onca yolu gelmişti yine de. O da bana kırgındı hala gözlerinden belli oluyordu. Onunla bu halde oluşumuz beni ağlatmak üzereydi. Ama onun yerine annem ve Taehyung'un muhabbetine odaklandım. 3 gündür hastanedeydik annem de oldukça yıpranmıştı. Taehyung anneme iltifatlar edip yüzünün gülmesini sağladı.

Hastanenin kafeteryasında oturup kahve içerken büyük annemin durumundan, Taehyung'tan, mühendislikten ve daha birçok konudan konuşmuştuk. Taehyung almıştı kahvelerimizi. Büyük annem hala uyutuluyordu bu yüzden yanında dursak da değişen bir şey yoktu. Teyzem odanın başında bekliyordu. Yukarıya tekrar çıkarken Taehyung teyzem için de kahve almıştı. Bu kadar ince düşünüyor oluşu kalbime sancılar girmesine neden oluyordu. Annem ve teyzem çok memnun olmuşlardı bu ziyarete. Daha önce hastane de bu kadar vakit geçirmediğim için yeni öğreniyordum; hastanelerde vakit geçirmek gerçekten zordu. Sadece bekleyerek, arada bir doktorlarla görüşerek tüm günün geçmesini beklemek üstelik birde yatakta yatan kişinin gözlerini açıp açmayacağını düşünmek gerçekten stresliydi.

Günün sonunda ise annem Taehyung'la birlikte eve gitmemi söylemişti. Kendi büyük annemin yanında kalıp bizi eve gönderiyordu. Çünkü üç gündür bende onunla birlikte beklemiştim. Beni eve göndermek için Taehyung'u bahane ediyordu. Annemle oldukça iyi anlaşmıştı. O kadar ki benimle hiç baş başa konuşmamışken tüm günü annemle geçirmişti. Gerçekten herkesin seveceği bir insandı harika bir damat adayıydı. Annem şuan sırası olmadığı için konuyu açmıyordu ama Taehyung'un kim olduğunu çoktan anlamıştı. Yoksa zaten Seul'den kalkıp gelebilecek kadar beni özel bulan başka birisi yoktu annemde bunu biliyordu. Bunun farkındalığı ile gülümsedim.

Hastaneden çıkıp eve gidene kadar gerekmedikçe konuşmadık. Çoktan hava kararmıştı ertafı aydınlatan ışıklar gözümü alıyordu. O arabayı sürerken onu izliyordum. Tepeden tırnağa göz kamaştırıcıydı. Saatlerce onu izleyebilirdim çıt çıkarmadan. Geçirdiğim boğucu günlerden sonra gerçekten gün ışığı gibi gelmişti. Taehyung benim gerçekten günışığımdı. Kafamda o kadar fazla düşünce geçmişti ki sessizce onu izlerken, gözlerim dolmaya başlamıştı. Büyük annem iyi olacaktı, Taehyung benim için buraya kadar gelmişti sorunlarımızı çözecektik. Neyin ağlamasıydı bu? Başımı cama dönüp gözyaşlarımı sildim. Onun görmesini istemiyordum. Gözlerimden akan yaşları silerken güldüm kendime.