Larry Stylinson <3

Part 1

POV Louis
LOUIS! Ik ben weg, ik neem aan dat jij het eten klaarmaakt vanavond!
Ja pap! Ja joh, kan er ook nog wel bij. Ik moet de was nog doen, de badkamer schrobben, maar nee hoor ik maak het eten ook wel weer. Ik sta op alles doet nog pijn van gister. Ik weet precies wat er gebeurd als ik het eten niet maak. Dan neemt hij me weer mee naar zijn bed en... Ik wil er niet over nadenken.
Eerst hield ik het nog bij hoe vaak hij me mee nam om "van me te genieten". Bah alleen die woorden al. Sinds mijn moeder er niet is ben ik voor mijn vader het enige wat nog van mijn moeder over is. Hij gebruikt me en ik kan er niks aan doen. Wat ik alleen niet snap is waarom hij niet aardig kan doen. Als ik dan toch het enige voor hem ben wat nog van mama over is dan kan hij toch ook wel aardig tegen me doen. Dat is natuurlijk te veel gevraagd.

Morgen moet ik weer naar school. Op mijn vorige school werd ik gepest en ik hoop zo dat ik morgen opnieuw kan beginnen in een normale klas. Ik loop naar beneden ik kan maar beter snel beginnen met het eten zodat ik tijdens het garen de badkamer kan schrobben.

(de volgende ochtend)
BIEP BIEP BIEP
Mijn wekker gaat af. Ik heb gister een klap op mijn rug gekregen. Ik hoefde niet mee naar bed gelukkig. Daar ben ik onder uit gekomen. De badrand glinsterde nog niet helemaal en dat had ik geweten. Ik draai me om en sla in de richting van waar mijn wekker normaal gesproken staat. Hij valt stil en ik hijs me uit bed. Ik doe mijn gordijnen open. Een lichtglans schijnt naar binnen. Ik kleed me aan en loop naar beneden. Heel stil pak ik al mijn spullen zodat mijn vader niet wakker wordt en loop ik naar buiten.
Ik pak mijn fiets en ga naar school.

De school is erg groot. Het bestaat uit twee gebouwen, de ene helemaal in het groen de ander in het blauw. Ik parkeer mijn fiets in de fietsenstalling naast de school en loop achter een stoet kinderen aan het gebouw in. Ik kijk om me heen. Het is veel groter dan mijn vorige school en ook niet te vergeten niemand staart me raar aan. Nog niet... Ik zucht en pak mijn lesrooster erbij.
Wiskunde----108C
Ik kijk om me heen, hoe moet ik hier in godsnaam 1 lokaal vinden. Het gebouw is zo groot. Als de bel gaat sta ik gehaast op. Het gaat niet gebeuren dat ik in mijn eerste les al te laat kom. Al gauw zie ik lokaal 104C dan is het vast niet zo moeilijk om 108C te vinden.
Ik loop de gang door
104, 105, 106, 107...
En daar achter zie ik lokaal 108C. Ik kijk naar binnen en zie dat bijna de hele klas al compleet is dus ik loop snel naar binnen.

"Kijk jongens daar hebben we Louis" zegt de wiskunde docent. Ik zwaai naar de klas en probeer niet meteen al te opvallend te zijn. Er is niet een plekje naast iemand vrij dus ik ga in mijn eentje aan een tweepersoons tafel zitten. Ik ben het toch wel gewend. Ik voel dat ik wordt aangestaard. Wat logisch is gezien ik nieuw ben.

Er gaat een hele dag voorbij en het einde van het laatste les uur is in zicht. Ik heb nog geen vrienden, maar dat kan misschien nog komen. Al heb ik niet het gevoel alsof iemand echt interesse in mij heeft. Ik zie dat iedereen zijn spullen al begint te pakken en ik doe dat ook. Als de les is afgelopen loop ik snel het gebouw uit. Ik wil nog voordat ik naar huis ga naar mijn plekje in het park. Daar schrijf ik altijd mijn problemen op in mijn dagboek die ik altijd bij me heb, want als iemand die leest weet die persoon meteen van al mijn problemen af en dat is het laatste wat ik wil.
Als ik naar mijn fiets toe loop zie ik dat de band lek is. Zuchtend steek ik mijn sleutel in het sleutelgat. Ik ga wel lopend naar het park. Ik moet wel snel gaan, want mijn vader moet niet te weten komen dat ik ergens anders heen ga.

Ik ben bijna bij het park als ik een hand op mijn schouder voel. Ik kijk verschrikt achterom. Een man in het zwart gekleed met een kap die zijn hele hoofd bedekt staat achter me. Ik wil gillen maar hij slaat zijn hand op mijn mond. Stil! Sist hij. Mijn fiets valt op de grond en hij sleurt me mee een zwart busje in. Ik wordt hardhandig op de grond geduwd waarna ik door 2 andere jongens wordt vastgebonden. Ze doen hun masker af.
Mijn hart klopt in mijn keel, wat overkomt me nou weer. Ik kijk naar de jongens. Eén met blond haar en blauwe ogen de ander met bruin haar en blauwe ogen en één met zwart haar en bruine ogen. Dan valt mijn blik op mijn ontvoerder. Bruin lang haar en smaragdgroene ogen kijken me kill aan. RIJDEN! Roept hij terwijl hij naar me toe komt lopen en ik een stomp in mijn maag voel waarna alles zwart wordt.

jaja, zo begint het dan allemaal. Volgende deel komt er aan
(Ik hoop dat jullie het leuk vinden, meestal worden mijn boeken niet zo gelezen wat ik ook niet perse erg vind ik doe het namelijk ook deels voor mezelf, maar als jullie zouden willen stemmen en of reacties willen plaatsen zou ik dat toch erg waarderen)
(: