Larry Stylinson <3

Part 19

Oké we zijn beland in de tweede fase van dit verhaal. Je zou kunnen zeggen dat alles wat hier voor gebeurd het "voor stukje" was en dit dus echt soort van het tweede deel van het verhaal is. Het is dus 3 jaar later na het vorige deel en Louis is hier 20.

POV Louis
"Louis, Louis schiet op je moet nu naar binnen". Ik trek mijn jas gehaast uit, snel wordt er wat make-up op gedaan zodat mijn huid niet glanst voor de camera's. Jeannet houd een jasje voor waar ik snel mijn armen in steek en ik ren de studio in. Ik hoor hoe ik wordt verkondigt terwijl ik naar één van de stoelen loop.
"Louis Tomlinson, 20 jaar oud en bekend in heel de wereld. Zijn nieuwe album Walls is veel bekeken en vandaag mogen wij hem interviewen! Welkom bij Show News Ntl"

Er wordt luid geklapt en ik ga op een stoel zitten. Ik hoor hoe veel meiden gillen en zwaai even naar het publiek. De interviewer kijkt me aan en er wordt gauw een glas water op het tafeltje naast me gezet. Ik doe de ketting om mijn nek goed en trek het jasje nog even goed over mijn schouder, wat net door alle haast niet is gelukt.
"Welkom in de studio Louis! Hoe was de reis" vraagt de vrouw.
"Ja, ja wel goed. Beetje file dus er zat wat vertraging in, maar ik ben er nu" zeg ik met een glimlach.
"Helemaal top! We hebben een leuk programma, de camera's draaien al en we gaan gewoon wat vragen stellen." Zegt de vrouw vrolijk. Het publiek begint weer te klappen.

"Je hebt veel fans gekregen afgelopen jaren. Je bent in 2 en een half jaar erg bekend geworden hoe was dat?" vraagt de vrouw.
"Ja, dat was wel even anders. Op het ene moment leef je bij je vader, ik was, zoals vele wel weten niet erg gelukkig en op het andere moment begint je carrière. Nou ging het niet zo uit het niks, maar je snapt wat ik bedoel" antwoord ik. Ik weet inmiddels wel hoe je een antwoord geeft dat niet te lang is, maar wel goede informatie geeft.
"Veel mensen hebben het inderdaad over je jeugd, die schijnt niet heel prettig te zijn geweest" Deze vraag komt bijna in elk interview voor. "Ja, ik had niet de meest normale jeugd nee, maar dat is alweer 3 jaar geleden en ik heb het achter me laten liggen." antwoord ik. Ze moesten eens weten. Natuurlijk heb ik het niet achter me laten liggen, maar ik probeer er wel minder aan te denken en dat lukt redelijk.

Zo volgen er nog een aantal vragen over mijn carrière, over nieuwe liedjes die ik wil uitbrengen, over mijn woonplaats en zo gaat het door.
"Het schijnt dat je vroeger bent ontvoerd, maar de daders zijn nooit gevonden"
"Uhm ja ja dat klopt" antwoord ik. Ik laat hier nooit te veel over los. Inmiddels ben ik er al wel overheen, maar soms droom ik nog over de jongen, Harry die mij met tranen in zijn ogen achterliet waarna ik hem nooit meer heb gezien. Die droom wordt altijd een nachtmerrie omdat ik daarna altijd een schot hoor en Harry geraakt wordt. Ondertussen merk ik dat ze een vervolgvraag stelt.
"Mensen denken dus dat het gaat om 4 jongens, is dat ook zo"
"Nou ja ik heb nooit iets gezegd over om hoeveel mensen het gaat en dat ga ik nu ook niet doen" antwoord ik. Ik laat haar met een blik zien dat ik het hier nu niet over wil hebben.
"Was het een vervelende ervaring?" vraagt ze rustig door. Ik klem mijn kaken op elkaar. Ik heb hier al lang geen vragen meer over gehad. Ik wil er geen vragen over krijgen. "Nou?" vraagt ze.
Mijn handen vormen zich tot vuisten en ik doe mijn best om rustig te blijven. Niemand zal ooit weten of het vervelend was of niet. Wat moet ik dan ook zeggen. Nou eigenlijk wel, want ik werd wel mishandelt door twee gozers, maar die andere twee die mij ontvoerd hadden waren aardig. Ik bedoel wie vind zijn ontvoerders nou aardig? Ik adem nog eens rustig in en uit en lieg dan "Ontvoerd worden is nooit leuk denk ik... maar het is inmiddels al 3 jaar terug, dus het zit me niet meer heel erg dwars"
"Oh gelukkig maar" zegt ze en ze gaat door naar een ander onderwerp, maar mijn gedachtes blijven hangen.

"Dat was het voor vandaag, het was leuk je te ontmoeten en hopelijk tot een volgende keer"
Ik zwaai en hoor nog terwijl ik weg loop "Dat was Louis Tomlinson we zien u volgende week weer in een nieuwe Show News Ntl"
Ik kom in de backstage ruimte en meteen staat Jeannet al klaar met alles wat ik nodig heb om het poeder op mijn gezicht er af te krijgen. Terwijl Jeannet bezig is komt Collin aanlopen.
"Hey, ging goed zo te zien" Collin is een goede vriend van me en was er al voor mijn carrière begon. We waren online vrienden en hij hielp me om bij mijn vader weg te komen. Hij weet dus alles over mijn vader, maar zelfs hem heb ik niks verteld over de ontvoering, behalve het feit dat ik ontvoerd was.
"Ja ging goed, was erg warm daarbinnen" zeg ik terwijl ik wapper met mijn hand.
"Daar hadden we het poedertje voor" lacht Jeannet. Als ze klaar is neemt ze het jasje van me aan dat ik aan had voor de show. Ze geeft me een hoodie aan en ik trek hem aan. Zo val ik minder op als we naar buiten lopen. Ik doe snel een zwarte jogging broek aan en we lopen richting de uitgang.
Buiten staat er al een auto op ons te wachten die ons naar ons hotel brengt. Jeannet en Collin zijn een stel en slapen in dezelfde hotel kamer. Zelf heb ik in principe niets met iemand, maar mijn manager zei dat ik wel een vriendin moest hebben, anders komen alle meiden achter me aan. Het was wel waar en het heeft ook geholpen, maar ik baal ervan omdat ik nu niet snel een echte relatie aan kan gaan.

Niet dat dat überhaupt mocht. Mijn manager is er achter gekomen dat ik op jongens val en verder weet niemand het. Ik mag het ook aan niemand vertellen. Eleanor is het meisje waar ik nu mee samen ben. Ze is wel lief, maar ik kan haar nooit als echte vriendin zien en dat weet ze, maar ze vind mij wel echt leuk en ik moet daar gewoon mee leven, zoals mijn manager dat zou zeggen. "Hallooo ben je er nog" ik kijk op en zie dat Collin naar me zwaait.
"Ja ik uhm was even in gedachten" zeg ik.
"Maakt niet uit we zeiden alleen maar dat we er waren dus je kan uitstappen" Ik schuif van de bank af en doe de autodeur open. We staan voor een groot hotel. We checken ons in en lopen naar onze kamer. Morgen gaan we op weg naar de volgende show. Optredens heb ik pas weer over 4 dagen. Dat klinkt kort, maar soms hebben we ook weken dat we elke dag meerdere optredens hebben.

De volgende dag

We lopen naar het vliegveld. Het was niet erg ver weg vanaf het hotel dus we waren er zo. We zijn zoals gewoonlijk wat aan de late kant dus we kunnen al snel het vliegtuig in.
We komen aan bij de douane. "Alle sieraden mogen in dit bakje en u mag uw jas en uw schoenen ook in de bak leggen".
Ik doe mijn jas uit en mijn schoenen en leg het in de bak. Het is niet erg druk op het vliegveld. Jeannet staat achter me samen met Collin. De man kijkt me aan en wijst naar mijn ketting. Ik slik even en maak hem dan voorzichtig los. Het sleuteltje aan de ketting verschuift een stukje naar links en ik houd het goed vast. Veel mensen vragen zich af waarom ik het om heb en waar het vandaan komt, maar daar geef ik geen antwoord op. Wat boeit hun het nou waar ik mijn ketting vandaan heb en waarom ik het constant om heb. Het sleuteltje aan de ketting glimt niet meer zo als voorheen. Als ik zenuwachtig ben zit ik er vaak aan en dat valt te zien. Ik leg het heel voorzichtig in de bak neer en de bak verdwijnt door de lopende band. Zelf moet ik door een scanner. Alles verloopt soepel.
Achter me komen Jeannet en Colin ook bij hun loopt alles goed.
We krijgen de bakken weer terug en we doen alles weer aan. Ik doe het kettinkje ook snel weer om.
"Louis wat moet je toch met die ketting" vraagt Collin. Het is wel waar, als ik deze ketting niet had zou ik nooit een ketting dragen. "Nou gewoon" antwoord ik. Ik weet dat hij daar ook niks aan heeft, maar dat maakt niks uit. Ze weten inmiddels wel dat ze me af en toe moeten laten.

We lopen door en kunnen het vliegtuig in. Na een halfuur begint het vliegtuig te rijden en stijgen we op.


Ik weet dat dit hoofdstuk compleet anders was dan de vorige. Harry kwam er niet in voor, leeft hij nog wel?
Louis is dus inmiddels bekend met een Solo carrière dat is wat in dit deel dus duidelijk wordt gemaakt en te zoen aan de ketting heeft hij Harry nog niet uit zijn hoofd gezet...