Larry Stylinson <3

Part 3

POV Harry
Ik duw me van hem af, maar hij moet maar niet denken dat ik klaar ben. Ik pak hem op en leg hem op me neer. "Kus me" zeg ik. Aarzelend komt hij naar me toe. Wat gaat dit langzaam. Dan zet hij zijn lippen op de mijne en kust me. Ik druk zijn hoofd dichter tegen me aan. Heerlijk dit.
Dan open ik mijn ogen en zie ik dat de jongen vol staat van de tranen. Ik stop de zoen en kijk hem aan. Hij kijkt onzeker terug en ik merk dat hij dit echt niet wilt. Ik duw hem van me af.
Hij wend zich van me af en ik zie zijn schouders langzaam schokken. Is hij aan het huilen?
"Wat doe je?" Vraag ik. "Kijk me aan!". Hij draait zich langzaam om zijn ogen zijn rood opgezwollen. Zijn prachtige blauwe ogen waar ik zo geil van wordt staan vol met tranen. Hij veegt ze snel weg en trekt een gezicht op waar duidelijk aan te zien is dat hij alle pijn onderdrukt. Ik pak een zakdoekje van het kastje dat naast het bed staat en wil het hem aangeven. Als ik mijn hand naar hem uit rijk schrikt hij enorm en kruipt zo ver mogelijk van me vandaan. Ik laat hem duidelijk zien dat ik hem een zakdoekje wil geven. Hij moet hier niet een compleet trauma aan overhouden, maar ik moet zeker ook niet te aardig doen, dus ik zeg "Nou dan niet" en draai me om.

POV Louis
Ik wordt wakker het is al ochtend. Ik knipper met mijn ogen en besef me weer precies waar ik ben. Ik draai me om en zie dat Harry nog slaapt. Ik kijk naar het plafond ik kan toch nergens heen. Dan denk ik weer aan de kast. Ik kijk ernaar en bedenk me dat als ik het slim aanpak ik misschien bij mijn tas kan komen. Ik leun voorover en ga naar het uiteinde van het bed. Ik kijk om en Harry slaapt nog steeds. Ik laat mijn vastgebonden voet op het bed leunen en rijk zover mogelijk uit het bed. Steunend met mijn ene hand op de grond kan ik net bij mijn tas. Een zucht van opluchting gaat door mijn lichaam. Ik pak mijn tas en trek hem langzaam naar me toe.
Dan leg ik hem op het bed. Harry slaapt nog steeds. Mooi zo.

Ik kijk in mijn tas en alles licht precies zo als dat het hoort. Dan zie ik mijn telefoon. Ik gris hem uit mijn tas druk zo snel als ik kan op de aan knop. Batterij leeg... Shit waarom juist nu. Dan zie ik mijn dagboek. Ik pak een pen en schuif mijn tas onder het bed. Ik ga weer terug zitten op bed en open het. Ik lees de eerste bladzijde weer.

15 januari
Het is nu een week geleden dat mama is overleden. Papa en ik zijn er kapot van. Papa is volop aan het drinken en straft me om de minuut. De verhalen in dit boek zullen niet lang zijn, want ik wil niet dat mijn vader dit boek ontdekt. Ik moet nog wat kwijt... Gisteravond had ik de verkeerde saus voor het eten voorbereid.
Mijn vader sloeg me en nam me mee naar zijn kamer. "Die mooie oogjes van jou moeten we eens gaan behandelen of niet dan" waren zijn woorden. Mijn oog bonkt nu nog steeds door die klap. Dat was nog niet het ergste, daarna legde hij me op zijn bed en gebruikte me. Hij kleedde me uit en... en ik kan hier niet over schrijven. Hoe hij me aankeek was walgelijk. Ik voel me vies en ga dit aan niemand vertellen.

Dit dagboek begint al met ellende en het kent geen vrolijke bladzijde. Het gaat zo door tot aan de laatste bladzijdes. Aan de rechterkant van het bed zie ik vanuit mijn ooghoeken dat Harry wakker wordt. Vol stres sla ik het dagboek dicht en om de pen niet kwijt te raken probeer mijn pen in het boek te haken, maar dan wordt het boek uit mijn hand gedrukt.
"Wat is dit en hoe kom je hier aan?" Vraagt een stem serieus. Het is Harry hij zit overeind in zijn bed en heeft nog steeds zijn shirt niet aan. Hij heeft eigenlijk best een mooi lijf, maar die gedachte zet ik snel uit mijn hoofd. "GEEF TERUG!" Roep ik hem. Vlak nadat ik dat gezegd heb duik ik weg, er zal wel een klap richting me komen, maar die klap komt niet. Het boek beland op mijn arm en ik pak het stevig beet. "Hoe kom je hier aan?" herhaalt hij nog iets harder. "Ik he-b het-t-t uit mijn tas gep-pakt..." Zeg ik zachtjes. Harry staat op en loopt met gehaaste pas richting de kast waar mijn tas in stond en gooit de kast dicht. Hij draait zich om en hij kijkt me boos aan. "Waar is je tas!". Hij gooit zijn hand in de lucht en komt dreigend steeds iets dichter bij. "Ond-der het be-d-d." antwoord ik aarzelend. Hij bukt en grist mijn tas onder mijn bed vandaan en gooit het weer terug de kast in.
Dan draait hij zich om grist het boek uit mijn hand en gooit het ook in de kast. Tranen staan in mijn ogen. Ze mogen het niet lezen. Hij kijkt me even voor een moment aan waarna hij de kast opent en het boek weer naar me toe gooit inclusief de pen die nog steeds in het boek gehaakt staat. "Die mag je houden" zegt hij nu op een iets kalmere toon. Hij wend zijn hoofd naar de deur en loopt weg zonder op of om te kijken.

Ik pak het boek stevig vast, druk het tegen me aan zodat niemand het meer kan afpakken en begin zachtjes te huilen.

Arme Louis... Mijn boek wordt nog niet zo gelezen en zoals al eerder gaat het me daar ook niet zo om, maar is toch altijd leuk.

Ik ga gewoon verder en ik moet heel eerlijk zijn dat ik deze drie delen op dezelfde dag heb geschreven heeeeelll misschien haha