The Audacious Pillars

Chapter 21: Stupefied

Namanhid ang binti ko dahil sa tagal kong nakaupo sa reading nook na pinagbabasahan ko. I did not notice the time at ala-siete na pala ng gabi when I stopped reading.

I tried my best to move my numb legs and feet but the annoying tickling sensation ay hindi naaalis. I barely managed to put my feet down to the floor.

Buong lakas akong tumayo para makaalis na sa library and to go to my room dahil dinner time na at hindi pa ako nakakaakyat. I badly wanted to change my clothes although hindi naman ito ganoon karuming tignan. But you know that feeling na marumi ka na because you're wearing the same clothes the whole day? That's what I'm feeling right now and these legs of mine are not cooperating at all!

I shouldn't have read dahil nga hindi ko napapansin yung oras kapag nagbabasa ako.

I barely managed to stand at napahawak sa wall sa gilid ko.

After a few seconds, I tried to walk by my own by stepping my right foot first but this numb and dumb legs collapsed. Tila nanghina ang tuhod ko, dahilan para mitumba at madapa ako.

I closed my eyes—waiting for the painful impact to happen and was waiting for my knees to kiss the floor but it did not happen. Instead, napasandal ako sa isang matigas na bagay. Napahawak ako dito habang nakapikit pa rin. Is there a wall sa harap ko? Medyo kinapa ko pa ito at sinipat. Matigas nga ito but there are some bumps. My palms are pushing it lightly na tila inoobserbahan kahit nakapikit ako.

It also smells good. The strong scent of man's perfume filled my nose but it is not the kind that is irritating sa ilong. It is actually addicting that it made me want to smell it for a longer time. I even sniffed it dahil mabango talaga. I did not smell this scent before.

Nanatili lamang akong nakasandal doon tila nakalimutan na ang nangyari sa akin. The smell is addicting and comforting. Kung may makakaita sa akin ay baka sabihing nababaliw na ako dahil sa matagal na pagsipat at pagsandal sa isang pader. Mabuti na lang ay walang tao dito sa parteng ito.

I kept my eyes closed not until may dalawang kamay ang humawak sa braso ko. Bigla akong napadilat ng mata but all I see is black.

I did not move.

Nanatili ako sa ganoong posisyon not until I heard someone intentionally coughed. Napatigil ako nang marinig iyon. Biglang mabilis na kumabog ang puso ko.

Wait...

This sturdy wall...

This manly scent...

Ang paghawak sa braso ko at ang intensyonal na pag-ubo...

This is not a wall! No wall can do that not unless...

Shit.

I quickly looked up to saw what or who I'm leaning to right now only to saw Esteban's face.

Kung kanina ay mabilis lang na kumakabog ang dibdib ko, ngayon ay naghuhumerentado na ito sa kaba.

Agad nanlaki ang mata ko at agad siyang tinulak dahilan para mapaupo muli ako doon sa inuupuan ko kanina. Hindi siya natinag sa kinatatayuan niya despite of my strong push.

Kung kanina ay iritasyon at pagkainis ang nararamdaman ko, ngayon naman ay labis na pagkahiya.

What did I just do?!

Gusto kong batukan ang sarili ko dahil sa ginawa ko but I can't do that in front of him dahil baka sabihin niya, nababaliw na talaga ako an as if hindi pa nakakhiya yung ginawa kong paghawak sa katawan niya kanina. Shit.

Dahil matangkad siya at ako ay nakaupo, I looked up and saw his still and serious face but I can sense na tila nagpipigil siya ng tawa at ngiti dahil he's biting his lower lip habang nakatingin sa akin. Fuck.