Bir insanı değiştiremezsin o neyse odur. Ne o kişi sizin istediğiniz biri olmak için yaratıldı,ne de siz insanlara nasıl olması gerektiğini söylemek için. Bazı zamanlar onuda anlamaya çalışıyorum. Ufak bir kız çocuğu gibi gördüğü birinin onu değişti...
Evett ben geldim, biliyorum bayağı zaman geçti. Özelden mesaj atanlarda oldu kesinlikle haklısınız her dediğiniz de ama benimde kendimce sorunlarım vardı. Kendimi toparlamamyeniden bir şeyler yazmam uzun bir süre aldı. Umarım bundan sonra sizin de sayenizde bölümler kısa sürede gelecek.. Şimdiden herkese teşekkürler❤😘 ❗vote ve yorum yapmayı unutmayın lütfen⭐⭐ ______________________________________
O iğrenç günün üstünden neredeyse bir hafta geçmişti ilk zamanlar aklımdan çıkmayıp sanki rüyalarımda o iğrenç yatratığın dokunuşlarını tekrar tenimde hissederek uykumdan uyanmalarımla geçse de kısa sürede kendimi az da olsa toparlayabilmiştim.
Yine benim bir cumartesi klasiğim olan yatağımda kurulmuş laptoptan film izliyordum. Bu sırada telefonumun rahatsız edici zil sesi odada yankılanmaya başladı. Ekrana bakmadan açıp arayan kişinin konuşmasını bekledim.
-"Beliz?"
Hattın diğer ucundan gelen tanıdık sesle hafif doğrulup yatak başlığına yaslandım.
-"Efendim Korcan"
-"Evde misin, size doğru geliyorum?"
-"Evet evdeyim, bekliyorum gel"
Onun onaylayan cevabıyla aramayı sonlandırmıştım. Haftaya üniversite açılacaktı uzun bir süre de görüşemeyecektik. Korhan'ın annesi ve babasının geçen yaz ayrılmalarıyla annesi artık işinden de dolayı İngiltere'ye taşınma kararı almıştı Korhan da ona eşlik edip yanında gidiyordu, gitmekte haklıydı da annesini aldatan bir adamla beraber yaşayacak değild. Gitmesine her ne kadar üzülsem de karar onun kararıydı annesini yalnız bırakmakm istemiyordu. Kapı tıktıklanırken düşünceler silsilesinden uzaklaşarak "Gir!" diye seslendim. Açılan kapıdan odaya giren Korcan, beni baştan aşağı süzerek. Direk konuşmaya başlamıştı bir abi edasıyla.
"Şimdiden uyarıyorum şunun şurasında gitmeme birkaç gün kaldı en ufak şeyden haberim olacak. Burada değilim diye rahatlamayın hemen" diyerek gülmüş yatağa yaklaşarak saçlarımı karıştırmıştı. Bizden sadece iki yaş büyüktü mühendislik üçüncü sınıftı. Ben ve Alya ise daha yeni başlıyorduk üniversiteye ailelerimizin yakın dost olması sayesinde yakınlaşmıştık. Onu abimiz gibi görürken o da bizi küçük kardeşi gibi koruyup kollamıştı bu zamana kadar.
"Tamam abi tuvalete giderken de arar haber veririm." dedim gülerek.
****
Bir hafta göz açıp kapayıncaya kadar geçmişti Korcan'ı iki gün önce İngiltere'ye yolcu etmiştik Alya'nın salya sümük ağladığı hali tekrar aklıma gelince kahkaha atarak yataktan kalkıyorum. Düşüncelerimi erteleyerek hızla bir duş alıp gardrobun önünde ne giyeceğime bakmaya başladım bundan nefret ediyordum işte her sabah bu rutini tekrarlamak neredeyse işkence gibiydi ama kendimi bunu yapmaktan bir türlü alı koyamıyordum. Son kez baktığım kıyafetlerin arasında seçtiklerimi alıp hızlı olmaya çalışarak giyiniyorum,boydan aynadan kendime bakarak gülümsüyorum evet güzel olmuştum ama bir şey eksik gibiydi soluk olan dudaklarıma takılan gözlerim neyin eksik olduğunu bulmuştu bile,masanın üstünde her daim hazır olan pembe lip glossu alarak dudaklarıma sürüyorum. İçimdeki bu Şeker Kız Candy yine kendini gösteriyordu. Memnun bir şekilde aynadaki görüntüme bakıyorum, hazırdım işte.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
