Blinded By Expectations

Hug

"You should have atleast called me thru cellphone or what, hindi yung bigla bigla ka nalang pumapasok dyan" Irita na sabi ko.

He looked at me from head to toe. Tiningnan niya ako na parang inoobserbahan niya kung ano pa ang hindi niya nakikita sa akin.

I am used to wear anything infront of him kaya hindi na ako nahihiya kung nakapang bahay lang ako, Well infact this is my condo. I can wear what I want.

"What's with the attitude earlier george?"

irita nitong sabi habang naglakad papunta sa sala at doon umupo habang nakalagay ang isang kamay sa backrest ng sofa.

"What attitude? Iniwan ko lang kayong dalawa para mas makapag-usap kayo ng maayos." Paliwanag ko habang nakatayo sa harap niya.

"Yeah! right! Move. I'm going to watch TV" He rolled his eyes at me.

"I don't get you Leon! "Irita akong umalis sa harap niya.

"Don't wear that again infront of me" He mumbled.

"It's so hard to resist you, you're making me weak." He added.

Nag-init ang pisngi ko pero sa kabilang banda napa-isip ko kung anong ibig sabihin ng mga sinabi niya. Am I turning him on? That can't be. It's impossible. Assumera ka ng taon George! Para kang syunga.

He's still watching movie while I'm hear at the dinner table eating the delivered pizza I ordered. Inalok ko siya pero ayaw niya, sa palagay ko'y tapos na siyang kumaen bago pa pumunta dito. kaya ako nalang ang kumakaen dito mag-isa habang pinapanuod siya manuod ng TV. Open space naman itong condo ko at hindi masyadong complicated ang boundaries from living room to kitchen kaya nakikita ko parin ang nasa sala.

"You know! You should get a woman." I shouted, enough to hear me from behind.

"You'll get hurt, so I decided not to." He smirked then looked at me.

"That is why I'm giving myself to you!" I joked, while taking a bite of pizza.

"Okay, Then let's go to your room." Facing again at the TV.

Nabilaukan ako bigla at kumuha ng isang basong tubig para inumin at maibsan ang pag-ubo ko.

"GAGO!" I shouted after drinking the water.

He slightly laughed still not looking at me.

Maya maya lumapit ako sa sala at tumabi sakaniya sa sofa para manuod ng TV. We are silent walang pinag-usapan nang biglang nagblack-out.

Napasigaw ako ng bahagya at marahan na dumikit kay Leon. Hindi na ako nakaramdam ng hiya dahil mas nangibabaw ang takot ko. He immediately grab his phone and turned on the flashlight.

"You okay? Do you have an emerency light here?" He asked.

"Yes there's one in my room, hindi pa ako nakakabili para dito sa sala" I explained.

"Stay here. I'll go and get it"

Tatayo na sana siya ng bigla kong hilahin ang kamay niya ngunit hindi inaasahan na siya ay mapaupo at mapadagan sa akin ng bahagya dahilan para magkalapit kami ng mukha.

"Don't leave, I'm scared" Sambit ko habang hindi parin magkalayo ang aming mukha.

He slightly move his hand around my waist to carefully assist me to stand-up.

Nakaramdam ako ng kiliti at Kilig sa hindi malamang dahilan.

"Fine. Let's go" He grabbed my wrist at hinila ako papuntang kwarto.