Blinded By Expectations

Calm

"Hey! We can talk about it later. Tara pasok muna tayo sa condo ko." I tapped his shoulder while he's still hugging me tightly.

Walang gana siyang tumunghay dahilan para magkatitigan kami ng malapitan. Kinuha ko ang kaniyang kamay papasok sa building.

Nang makarating kami sa loob ng condo ko ay agad siyang umupo sa sofa at ako naman ay dumiretso sa aking kwarto para makapagpalit ng mabilis. I wear a black laced nighties. Looks like a fitted dress with a slit on the side, enough to show the skin of my legs

"Kumaen kana ba ?" Tanong ko habang kakalabas ko lang ng pintuan ng aking kwarto.

Umiling siya ng bahagya at hindi tumugon sa aking mga tanong.

"Wait there, I'll cook for our dinner" Dali-dali akong tumungo sa kusina para magluto ng Sinigang.

I have stocks on my fridge. Hindi ako nagpapawala ng maaaring lutuin dahil minsan ay hindi narin ako nagkakatime na kumaen pa sa labas.

Tumungo ako sa sala para tawagin si Leon na malumbay na nakatungo sa sahig.

I leaned to approach him. I held his hand on his lap.

"Hey! Let's eat first." malambing kong sabi.

Tumayo siya at sinamahan akong pumunta sa hapagkainan para kumaen. Tahimik kaming kumaen at halatang halata sakaniya na wala siyang gana. Hindi ko alam kung hindi ba masarap ang luto ko o masyado niya lang iniisip ang dinadala niyang problema.

Matapos kaming kumaen ay niligpit na namin ang pinagkainan, nauna siyang tumungo sa sala at agad na sumunod ako. Nakaupo kaming magkatabi sa sofa.

"Penny for you thoughts?" Imik ko habang tahimik siyang nakatungo at nakalagay ang isang kamay sa kaniyang sentido.

"Dad wants me to work abroad."mahina niyang sabi.

"Really? Why?" tanong ko na may halong pagtataka.

"He wants me to work for our company." sabi pa nito.

"Then what is the problem with that? You'll still be an engineer in your own company. Would that be an advantage for you? Balang araw mapapasayo din naman ang kompanya niyo." Paglalahad ko.

"Fuck! I'm pursuing my career here in the Philippines. There are lots of works to finish. I am not that evil to leave my team with no one else to guide them." nag-igting ang kaniyang panga sa galit habang pinapaliwanag ang kaniyang saloobin.

I fully understand how he felt right now.
Leon is not that soft spoken type of person but he knows how to treat other people equally. Ayaw na ayaw niya ng mga taong nang-iiwan sa ere lalo na pag sa oras na kailangang kailangan.

"Then try to talk to your father to give you more time to think about it. Then settle all of your unfinished business here. Kung may desiyon kana saka mo siya kausapin ulit. Hindi naman kailangan madalian diba? Infact he is your father after all. He'll understand you" I said, trying to comfort him.

"I don't know. He's too controlling but I'll try" He said. He's now more calm compare to our earlier conversation.

"Alam mo Leon, Kilala na kita. Kayang kaya mong solosyunan ang kahit na anong bagay. Magagalit ka man pero kinabukasan ay malalaman ko nalang na nasolusyunan na ang problema mo. That's how great you are." Trying to cheer him up.

"You have your ways to keep me calm huh?"

Sabay baling nito sa akin habang nakapatong na ang isang kamay sa backrest na inuupuan ko, halos magkadikitin kami kaya bigla akong nakaramdam ng kaba.