LARO NG TADHANA ✔

KABANATA VII: TRUST✔

Chapter VII - Trust

"No! Wag kayong lumapit sa'kin!" I shouted at the top of my lungs. But instead of backing-off ay mababakas sa mga mukha nila ang determinasyong saktan ako.

The place is dark and cold. Nagiisang ilaw lang ang nakabukas na siyang nagsisilbing liwanag sa under construction na gusaling ito. The smirk on these peoples faces is making me shiver.

"Ang tapang mong sugurin ako kanina tapos ngayon para kang tutang kakatayin." He laughed at my struggling state. Nanggigil ito na sinabayan pa ng tawanan ng mga kasama nito. They are all college students and I'm just a mere High school freshmen.

Lima silang lahat na nandito na pinangungunahan ng lalaking nasa harap ko ngayon. Bigla niyang nilapit ang kaniyang mukha sa'kin. Naamoy ko pa ang alak na nanggagaling sa bibig nito. I tried pushing him away but he just grab my arms.

Marahas ako nitong itinulak sa pader na siyang ikinasinghap ko. The wall was hard at sa sobrang sakit ng pagkakatama rito ng likod ng ulo ko ang siyang naging dahilan ng pagkahilo ko. Napaupo ako sa maruming sahig. Muntik ng mandilim ang paningin ko not until I saw a small flash of light coming from the outside.

A small hope had creeped inside me that there might be someone who can rescue me from these dangerous people. His flashlight was blinding that I only saw a silhouette of a tall person wearing a baseball cap and a hoodie behind it. He seems like around their age too.

Natigilan ang mga taong nagbabalak na saktan ako at hinarap ang bagong dating na lalaki.

"Sino ka?! Huwag kang makialam rito!" The guy didn't answer. All I could remember is a loud thuds and punching because my head is already spinning around until darkness envelopes me.

It was all just a dream. The same nightmare that often visits me in my slumber. Its like a phantom in the dark that is waiting to attack me whenever I'm on my weakest emotional state. Matagal na ako nitong hindi binibisita. Makakapagtaka ang muling pagbabalik ng alaalang iyon.

Minulat ko ang aking mga mata. Nagising akong may mabigat na brasong nakadagan sa aking tiyan. A sudden pang of pain in my head made me cringe. Agad na bumungad sa akin ang isang pares ng malalalim at itim na mga matang nakatitig sa akin. Halatang may pagtatanong sa kaniyang mukha.

"You're actually sleep talking?" his voice was hoarse and his hair is disheveled. Halatang bagong gising din ito.

Nagulat ako ng mapagtanto ko kung gaano ako kakomportabling nakayakap rito na parang unan. Wala itong damit pang itaas. Kinusot ko ang mga mata ko dahil pakiramdam ko'y nanaginip pa rin ako.

A memory suddenly flashes in me. Bigla kong naalala ang pagtungga ko ng isang inumin kagabi na siyang naging sanhi ng pagkahilo ko. Pagkatapos nun ay hindi ko na halos matandaan ang mga nangyari.

Mga ilang segundo siguro akong nakatitig sa mukha nito nang biglang pumasok sa isip ko ang isang mainit na halik kagabi. Agad naginit ang pisngi ko ng mapagtanto ko kung gaano din nakakahiya ang posisyon namin ngayon.

"Oh my God!" naibulalas ko ng wala sa oras.

He raised his other brow at me. Nagkatitigan kami ng ilang saglit at sa sobrang panic ko sa mga realizations ko ay naitulak ko siya na naging dahilan nang pagkakahulog nito sa sahig mula sa kama.

"Oh my God! Oh my God!" I said repeatedly habang dali-daling hinihila ang kumot sa katawan ko para itago ang sarili ko. My dress was gone and I am wearing a night clothe for God's sake! Sinong nagpalit sa'kin ng damit?!

"F*ck!" narinig kong daing nito. Kumapit ito sa dulo ng kama para tuluyang makatayo. Kunot ang noo nito na halatang nasaktan ang balakang sa pagkakahulog nito.