LARO NG TADHANA ✔

CHAPTER XIII: OLD KINGS✔

Chapter XII: Old Kings

"Si Dad?" Hindi na nga nakapagtataka iyon. He continued nang nakita nito ang pagtataka sa mukha ko.

"He's the King of Diamond because obviously he's the richest among the Four Kings." Sandaling naputol ang usapan namin nang dumating ang pagkain namin. We started eating but my curiosity doesn't end.

"So, King of Diamonds represents riches na nasa pamilya namin. King of Spades represents the Ivanovs and their underground society. How about the King of Clubs and King of Hearts?" I asked as I sip on my wine.

"King of Hearts represents the Montecarlo. They're family of famous artists and politicians around the country. Sumikat din sila sa negosyo but mostly nang dahil sa pagmamahal ng mga tao. That's why they have the card of Heart." He's right. Pamilya ng mga artista at pulitiko ang pamilya nina Zyla. Kahit si Zyla na nagsisimula pa lang sa modeling industry ay sikat na sikat na.

"King of Clubs are for the Garcia because they literally own many clubs and casinos around Asia. Malaking kompetensya sila ng pamilya niyo Snow. And that's where the competition between Alfonso and your brother Warren had started." That make sense. Kaya pala sobrang init ng dugo ni Alfonso kay kuya simula pa lang ng magkrus ang mga landas nito.

"Alfonso sabotaged the race 10 years ago for obvious reason. He wants to eliminate the most eligible hiers of ur family. Ang kasikatan at yaman ay hindi palaging puros saya lamang." Ace is totally right. Ang karangyaan ay laging may kakambal na selos at kompetensya.

Ang sino mang may hawak nito ay siguradong hahamakin ang lahat. Para itong kapangyarihan na kapag ang may hawak ay hindi karapat-dapat. Malamang, gulo ang hatid nito sa lahat.

"Pero paanong nakatakas si Alfonso sa kaso kung kakompetensya ng pamilya namin? I mean, dahil sa nangyari ay pweding gamitin ni Papa ang pagkakataong iyon para mapagsak ang kalaban niya sa negosyo?" I know Dad, when it comes to business, he's a monster. He will take every opportunity to have his goal.

"Well, your dad did the other way around." Nabaling ang tingin ko rito. Tila malalim ang iniisip nito habang nilalaro ang kupetang may wine sa kamay nito.

"What do u mean?"

"Your Dad made a deal with the Garcia." Parang nabingi ako sa mga narinig ko. Kaya ba ganoon na lang ang nangyari sa kaso? Kaya ba hindi na nagsalita pa si Kuya dahil si Dad na mismo ang gumawa ng paraan?

"A deal?" I said. Pakiramdam koy hindi ka pa talaga lubusang kilala si Dad.

"Yes." He paused for a second. "The Garcia had promised to give their 50% share to your company in order to save their son Alfonso from humiliation and imprisonment." Hindi ako makapaniwala. Nagawa iyon ng mga Garcia para sa walang hiyang lalaking iyon?

All this time biktima din pala si kuya Warren sa deal na iyon. Pero bakit wala siyang sinabi noong isang beses na sinumbatan ko siya noong nagbalik ako galing states.

I cried and cried in front of him. Begging him. But he said nothing. He knows that Syrah is my dear friend pero tinalikuran lang niya ako. I used to respect him so much. He's very much like Dad. Salita niya ang batas.

When I was a child, I saw something else in him. I thought he's different from dad kahit kunti lang. Napakamaalaga niya bilang isang kuya. He's maybe cold pero mas nangingibaw ang pagiging Kuya nito. But everything changed after his recovery. He became more colder.

Ngayon parang napagtagpi-tagpi ko na ang lahat.

"Ace?" I call him. He held my hand in response.

"Yes baby?" He answered while kissing my hand. "You wanna see Warren?" Sabi pa nito na ikinalingon ko. Paano niya nahulaan ang mga iniisip ko.

"Y-Yeah.. Is it okay if we drop by at his company?" I look at him in the eye.

"Handa ka na?" Makahulugang tanong nito.

"Yes." I answered. He pull me up from my sit and give me a peck in the lips.

"Lets go see your brother then."

"I'll stay here in the lounge. Call me if u need me." Ace kissed me on the cheek bago ako tuluyang pumasok sa elevator.

"Good afternoon." Bati ko sa secretary ni Kuya sa labas ng opisina nito.

"M-Miss Snow? G-Good afternoon po!" Pagbati din sakin nito na parang gulat din. Nakitaan ko din ng ganitong reaksyon ang mga staffs na nadaanan ko kanina.

Ito kasi ang unang beses na nakabalik ako sa gusaling ito magmula nang makabalik ako dito sa pinas. Pinakahuli ay noong buhay pa si Dad. Ang laki talaga ng pinagbago ng lugar na ito. It become more sophisticated with technology.

"Is the CEO around?" Tanong ko rito. Nagmadali itong tumingin sa isang folder bago muling humarap sakin.

"May lunch meeting po siya as of now. Pero patapos na din po ito ngayon, mga 5 minutes later. Ayos lang po ba na maghintay mona kayo sa loob ng opisina niya?" Magalang na sabi niyo.

"Okay. Sure." I smiled at her tsaka ako nito sinamahan sa loob.

Kuya's office reflects a lot of him. White gray and dark ang interior nito. I sitted in his dark sofa tsaka kinuha ang cellphone ko para itext si Ace. Sana pala'y sinama ko nalang ito dito. Kung hindi lang awkward sa kanilang dalawa.

~Hey baby. Are u sure u want to wait for me? Mukhang medjo matatagalan ako.~ I press the sent button at ilang sandali pa'y nakareply na ito agag.

~I like how you call me baby. I'm looking forward to hear that from your sweet mouth. Yes, I'll wait for u.~ he replied.

Hindi ko mapigilan ang ngisi sa aking labi ng mabasa ko ito. Pero agad din naman itong naglaho nang magbukas ang pinto at niluwa nito ang seryosong mukha ni Kuya.

I swallowed the hard lamp on my throat. He look at me for a second bago pumunta sa bakanting sofa sa harap nito. Ang akala koy sa mesa niya ito agad pupunta pero mukhang wala na itong gagawin kaya pinili nitong daluhan ako sa kaniya sofa.

"It's a surprise seeing you here Snow." He said without looking at me. He was sipping on his coffee. I can still feel the thick wall between us.

"K-Kuya.." nagdadalawang isip pa akong tawagin siyang kuya. I always call him that on my mind pero kapag nasa harap na niya ako ay parang nawawala lahat ng mga sasabihin ko. Hindi ito nagsalita. Tumunging lang ito sa direksyon ko.

"About the case 10 years ago.." I started looking directly at him.

"Yeh. How was it? I was going to ask u about that one of these but it looks like u found something. Is that why came here?" He's cold as ice and I don't know how to break in.

"What really happened? W-Why did you let them dare you?" Deretsahang tanong ko rito na ikinatigil niya sandali sa paghigop sana niya ng kape.

Tumingin muli ito sa akin. Bumuntong hininga na tila iniisip ng mabuti ang mga isasagot nito.

"I have to choose between you and your best friend. That was the exact dare." Parang tumigil ang mundo ko sa sinabi nito. Pakiramdam ko'y unti-unti akong lumulubog sa lupa.

***End of Chapter 13***