LARO NG TADHANA ✔

CHAPTER XI: INTOXICATED✔

Chapter XI - Intoxicated

*****

Sa isang madilim na silid na natatamaan ng kaunting sinag ng araw mula sa bintana. Nakaratay ang matandang Ivanov sa kaniyang magarang kama. Kaharap ang binatang matagal ng inaalagaan at kinopkop, magmula nang isinilang ito. He called for him na agad naman nitong pinuntahan sa lumang mansion ng mga Gregory.

"Sigurado ka na ba rito? May Oras pa para magbago ang isip mo anak." Halata sa tinig nito ang panghihina dulot ng sakit at katandaan.

Hindi nakasagot ang binata, sa halip ay lumapit ito sa bintana upang sumulyap sa labas. Mula sa kwartong iyon ay matatanaw ang malawak na harden ng matandang mansyon ng mga Gregory kung saan sila madalas maglaro ng kaniyang espesyal na kaibigan.

"Hindi ko alam." Matagal bago ito nakasagot. Tila malalim ang iniisip.

"Just so you know, holding on from the grudges for too long doesn't give you the chance to be happy in the present." Malalim na litanya ng matanda habangdahan-dahang umiinom sa tsaa nito. "Tumatanda na ako Ace. Gusto ko sanang makita muli ang saya sa iyong mga mata bago ako tuluyang mamahinga." Malalim itong napabuntong huminga tsaka muling humarap sa kausap.

"I know Papa.." bumaling ito sa matanda at nakita ang senserong ngiti sa mga labi nito. For the first five years after that incident, Mr. Gregory had supported him to his plans for revenge. Pero noong nagkasakit ito'y tila nagiba ang ihip ng hangin at nagising sa katotohanan.

"I just need some more time." Dagdag pa niya habang naupo sa gilid nito.

"Time is not with me Ace." Pumikit ang matanda tsaka pinahinga ang ulo nito sa headboard ng malawak na kama.

"Get some rest Pa, I need to go to the hospital." Humalik ito sa noo ng matanda tsaka tuluyang umalis sa mansyon.

Pasakay pa lamang ito sa kanyang sasakyang nang biglang tumunog ang cellphone nito. Bumungad sa kanya ang numero ng ospital kung saan nakaratay ang babaing sampong taon na niyang hinihintay.

"Mr. Gregory." Mariin ngunit tila kinakabahang tinig ng doktor sa kabilang linya. "The miracle that we've been waiting for has finally arrived." His fist turns into ball habang mariing napahawak sa pintuan ng kanyang sasakyan.

"Get me to the point." Nagtangis ang mga bagang nito habang lumalalim ang paghinga. Parang may ideya na ito sa mga naririnig niya mula rito ngunit gusto pa rin niya itong kumpermahin.

"She's finally awake.." katahimikan ang namayani sa kanilang dalawa. Tuluyan na siyang napahawak sa ulo nito habang napapabaling sa kung saan. "She still can't talk but her vitals are getting stable."

Wala itong sinayang na oras. Pinatay na niya agad ang tawag sa kabilang linya habang dali-daling nagmamaneho papalayo sa mansyon.

He was planning to finally cut-off her life support. Pero dahil sa mga narinig nito'y biglang nagbago ang lahat ng kaniyang mga plano.

*****

"Oh my god! Ken!" I exhaled with glee tsaka sinalubong ng yakap ang matagal ko ng kaibigan.

Bukod kay Klause ay isa si Ken sa hindi tumigil na mangumusta sa akin kahit na noong nasa states pa ako. Iyon din ang naging dahilan kung bakit naging close kami noon. And now he's back from Korea na siyang second country nito. Ang mama kasi nito ay isang Koreana.

Gumanti din ito ng mahigpit na yakap sakin na halatang masaya at nasasabik din

"I've missed you Snow." Sabi nito pagkatapos ng batian namin.

"Ako din! Pasok ka?" Pagaya ko rito tsaka mas nilawakan ang pagkakabukas ng pinto ko.

"No its fine, kakarating ko lang actually. Dumaan lang ako para sorpresahin ka." Pilyong ngiti nito tsaka ginulo ang buhok ko.