[TAGLISH]Timothy's One Shot Stories

That Tomboy's Lie

"Zia gusto kang kausapin ni Iñigo"Narito ako nakaupo sa putok na kahoy nang biglang tawagin ako ng isang lalaki.Tiningnan ko siya ng masama kaya napaatras siya.

"Anong kailangan niya?"tanong ko habang kinukuyom ang mga kamay ko.Napalunok naman yung lalaki.

"Ewan diko alam"pautal utal niyang sabi na halata sa boses niya ang takot.Nanginginig pa nga ang mga tuhod niya

"Gusto na naman ba niyang mapahiya?Gusto na naman ba niyang masapak?Gusto na naman ba niyang kumain ng alikabok?"walang emosyon kong sabi habang tinitingnan ng matalim ang lalaki.Napayuko naman ito.

"Hindi ko alam basta andun siya sa may batis naghihintay sayo"dali daki siyang umalis pagkatapos niyang sabihin yun.

Naglakad na ako papunta dun sa batis.Lahat ng estudyanteng nadadaanan ko na kasama sa fieldtrip ay lumalayo sa akin.Tila ba may malubha akong sakit.Ang ilan sa kanila ay hindi makatingin sa akin ng diretso ang iba naman ay nakayuko.

Takot sikang lahat sa akin dahil kilala nila ako bilang isang basag ulo.Kung saan ang away nandun ako.Kung saan may rumble siguradong kasali ako.Trouble maker at finder kung baga.

Napagkamalan pa nga nila akong tibo pero yung totoo nagpapanggap lang ako.Para patunayan sa taong nanakit sa akin na malakas ako,na hindi ako mahina.Na hindi na ako ang dating taong kilala niya.Ang taong tinutukoy ko na nanakit sa akin ay ang taong kikitain ko ngayon si Iñigo.Ang taong nanakit at nanloko sa akin.

Nang makarating ako sa batis nakita ko siyang naghahagis ng bato.Dahan dahan akong naglakad papalapit sa kanya.

"Anong kailangan mo!?"maangas kong tanong sa kanya dahilan para mapaharap siya sa akin.Ngumiti siya ng makita ako.Ang weird.

"Im glad that your here"sabi niya na hindi parin nawawala ang ngiti sa mukha niya.Lumapit siya sa akin.As in sobrang lapit na ng mukha niya sa mukha ko

"Lumayo ka nga!!Ano bang sasabihin mo?"inis kong sabi sa kanya at tinulak siya palayo

"Okey Chill...I just want to say sorry..About the fight we had...Im really sorry.."nahihiya niyang sagot habang kumakamot sa ulo at ngumingit parin.

"Okey!"walang emosyon kong sabi at tumalikod na dahil kinikilabutan ako sa ngiti niya.Nararamdaman koring tumitibok ang puso ko ng mabilis.No!!Di to pwede!Tandaan mo sinaktan kaniya.Iniwan kaniya.

"Wait Zia!"napaharap ako sa kaniya ng muli niyang tinawag ang pangalan ko.Ang tiningnan siya na para bang tinatanong na Ano na naman ba?

"Ahmmm..Kasi...I also want to say that I like you Zia...I dont know why and I dont know how.I didn't even know when did it happen.All i can remember is I wake up one day reakizing that you were the reason why my heart keeps beating so fast"pagtatapat niya habang nahihiya at nakayuko,sa halip na kiligin ako nagpantig ang tenga ko sa sinabi niya.

"Sinungaling!"inis at walang emosyon kong sabi habang tinitingnan siya.Napaangat naman siya ng tingin at gulat na gulat sa sinabi ko.

"Sinungaling ka!!Ano sasaktan mo na naman ba ako.Iiwan mo na naman ba ako!Febuary 23 2019 sa Agrial Garden noong una kong narinig ang mga katagang yan sayo.Yan ang mga katagang nanakit sa akin.Ang mga katagang nanloko sa akin.Ang mga katagang bumulag sakin!"biglang nanlaki ang mga mata niya siguro alam na niya ang sinasabi ko.

"Wendy?"

"Yes!Oo ako si Wendy Iñigo.Ang babaeng sinaktan mo.Ang babaeng pinaglaruan mo!Ang babaeng pinaniwala mo sa mga panloloko mo!"inis kong sabi sa kanya

"Im sorry"

"Im sorry!!Yun lang!!Niloko niyo ako ng bestfriend mo!Pinagtaksilan niyo ako!Sana sinabi mo nalang sa akin na hindi mo ako mahal para sana dina ako nasaktan ng ganun.Ang hina mo!!!"panunumbat ko sa kanya.Mahahalata sa boses ko na gusto konang maluha pero pinipigilan ko itong tumulo.

"Im sorry..If you will just listen to me...Maiintindihan mo..It was a misundestanding wala kaming ginagawang masama.Kaibigan ko yung tao.She needs help kaya kinomfort ko siya.Mali ba yun?"mangiyak ngiyak niyang sabi sa akin.I dont know but it makes me feel week pag nakikita ko siyang lumuluha.It feels like my heart is shattered into tiny pieces.And being

"Then why didn't you tell me?"malumanay kong tanong sa kanya.

"Why?Cause i didn't have the  chance to do it.Kasi umalis ka.You left.You didn't gave me a chance to defend and explain my side.Bigla bigla ka nalang umalis.Alam mo ikaw naman talaga yung nangiwan!Ikaw naman talaga yung nanakit!Ikaw naman talaga yung mahina!Your weak and afraid to face things and problems that why you run from it.!"bigla akong tinamaan sa sinabi niya.Oo nga ako ang may kasalanan.It was me na dapat sisihin.Kung pinakinggan ko nalabg sana siya hindi kami hahantong sa ganto.

"Im sorry for being weak..Im sorry for running away...I thought it was the best thing to do to make you happy...I just came back here and pretend to be a boyish girl so that i could prove to you that im not weak.I did it all for you because even though you have hurt me.I still fvking love you!"biglang bumuhos ang mga luhang kanina pa nagbabadya.

"I love you too...I love you even though your Zia or Wendy...I love you for who you are...Im sorry for the pain i had given you..Plss lets start again."he said at nginitian ako.I hug him tightly.I miss this.I miss him.

"I cant promise that i wont hurt you.But i will promise that i will make you happy every single day that your with me"he whispered na biglang nagpagaan sa sakit na nararamdaman ko.I close my eyes and rest my head on his shoulder.