"Peter..." Demişti neredeyse fısıldayarak. Karşısındaki çocuk hiçbir şey demiyor, sadece suratına bakıyordu. O arkadaşıydı. Belki de hayatında önemli bir yere koyduğu tek kişiydi. Ama onun gözlerinde öfkeden başka bir şey göremiyor, bu da ağlamak is...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Günümüz
"Anladın değil mi?"
Genç kız kulaklığından belki de onuncu kez aynı şeyleri tekrar eden adama karşılık olarak gözlerini devirmiş, öfkeyle yumruklarını sıkarken neredeyse bağırarak konuşmuştu.
"Daha kaç kere anladığımı söylemem gerekiyor? Çeneni kapat!"
Sıkıntıyla nefesini verirken ellerini ceketinin ceplerine sıkıştırmış, hızlı adımlarla ilerlemeye devam etmişti. Neden hala orada olduğunu, ya da neden hala Kelvin'e yardım ettiğini bilmiyordu. Ona sinirliydi. Hem de hiç olmadığı kadar. Söylediklerinden sonra nasıl sinirli olmazdı ki? Ama o hala, orada genç adama yardım etmeye devam ediyordu. İstemese de Meredith ona değer veriyordu. Bu yüzden tek istediği planını tamamlamasını sağlamak ve bir daha onun aptalca işleriyle uğraşmamaktı.
Kalabalığın arasından sıyrılarak bulunduğu meydanın tam merkezine gelerek durmuş, etrafında kısa bir tur dönerek çevredekilere kısaca bakınarak ajanların olup olmadığına bakınmıştı. Andy Roth'un yalnız gelmesi konusunda sıkıca tembihlemişlerdi ve görünürde kimse yoktu.
"Buluşma noktasındayım. Yüzbaşı Roth'u bekliyorum." Bilekliğindeki mikrofona doğru konuşmuş, hemen ardından başındaki beyzbol şapkasını ve güneş gözlüklerini düzeltmişti. Kalabalıkta kar maskesi takmak biraz garip kaçacağından bunlar ile yetinmek zorunda kalmıştı.
Karınca misali ilerleyen insanların arasından geçerek tam karşısında duran adam ile dik bir konuma gelmiş, ceketinin altındaki tabancayı sıkıca tutarak tetikte beklemişti.
"Teslim alacak kişi sen misin?"
Genç kız adamın kızaran ve şişmiş gözlerine, hemen ardından elinde sıkıca tuttuğu sırt çantasına bakmıştı. Günlerdir ağlamış gibi görünüyordu. İçini yeniden bir vicdan azabı kaplamıştı.
"Evet. Çantayı buraya gönder. Sakın ani bir hareket yapayım deme."
Andy Roth kızı başı ile onaylayarak yavaşça yere elindeki çantayı bırakmış, ayağı ile öne doğru iteklemişti.
Meredith temkinli hareketlerle gözlerini adamdan ayırmadan dizlerinin üzerine çökmüş, ardından çantanın fermuarlarını açarak içindeki dosyalarda gezdirmişti gözlerini. Tek tek tarihleri, isimleri ve imzaları dikkatlice kontrol etmiş, hemen ardından çantayla beraber ayağa kalkmıştı.
"Dosyalar tamam." Demişti yeniden bilekliğine doğru. Hemen ardından çantayı sırtına takarak adama dönmüştü.
