Faith's Story

Hoofdstuk 9

Hope slaat de deuren van de aula open. We lopen naar één van de tafels en gaan dan zitten. 'Ik vind het echt spannend, dit allemaal.' Zegt Hope en kijkt om zich heen. Ik ben benieuwd wat de eerste fasé in houdt. Meadow tikt me aan en wijs naar een jongens groepje dat net de aula is binnen komen lopen. 'Oh! Kijk hem, hij is zo knap. Wie was hij ook al weer, Felix heeft het gisteren zitten vertellen.' Een jongen met een Onverschrokkenheid's kuif in zijn haar, hij is gespierd en best knap, staat in de deuropening. Hij onderzoekt de aula met een strenge blik. Ik kijk weg en neem een slok van mijn glas water. 'Faith! Kijk achter je.' Zegt Meadow en haar ogen glinsteren. Ik draai me om en zie dat de jongen naar mij kijkt en nu mijn richting op komt lopen. 'Oké.' Ik schud mijn hoofd en kijk Meadow aan. 'Hallo Meadow, Felix zei dat jij me wou ontmoeten.' Hij gaat naast mij zitten op het bankje. 'Haha, echt wel.' Ze krijgt een rood gezicht. Ik zie in mijn ooghoek dat de jongen naar mij kijkt en neem nog een slok van mijn water. Ik wil even niet gezien worden, doe zo onopvallend mogelijk, Faith. Zeg ik tegen mezelf. Zeg niks tegen me, zeg niks tegen mij, ik ben er niet. 'Hoi! ik ben Heath en jij bent zeker Faith.' Ik kijk op en draai me hoofd naar hem toe. Ik krijg het opeens benauwd. Waarom weet iedereen toch mijn naam, ben ik zo bijzonder of zo?

'Heath dat is niet netjes van jou, ze weet niet wie of wat je bent. Logisch dat ze zo kijkt, ze hoort zomaar van een vreemde dat hij haar naam kent.' Een andere jongen, waarschijnlijk één van zijn vrienden tikt op de tafel en kijkt mij vriendelijk aan. 'Sorry.' Heath lacht naar me. 'Het geeft niks, ik hoor het vaker. Maar mag ik iets vragen, hoe weet jij mijn naam?' Ik weet niet van wie hij het weet, maar ik wil weten hoe ze me kennen. 'Eh..' Heath krabt op hoofd en kijkt schichtig om zich heen. 'Nou dat zal ik je eens vertellen.' Zegt een andere jongen. 'Mijn naam is Seth, en ik kom uit Oprechtheid, dus ik mag de waarheid vertellen.' Ik zie dat Heath met zijn hoofd schudt. 'Nee doe nou niet...' Hij neemt een hap van zijn boterham. 'Oké, Heath vroeg gisteren aan mij hoe jij heette. Ik wist het, want ik had het gehoord van Fiona, omdat jij de enige Onverschrokken overstapper bent hier in Vriendschap. Maar Heath wou weten hoe je heette omdat hij jou wel knap vond.' Seth steekt zijn tong uit naar hem en hij wordt rood. Je wilt niet weten hoe ik me nu voel -moe - bekeken en ongemakkelijk! Heel erg ongemakkelijk. 'Wow! Chicks Faith.' Meadow geeft me een por. Ik heb zin om weg te lopen en een tijdje weg te blijven bij de mensen hier. Maar ik kan niet weg, want we moeten zo beginnen met de eerste fasé van de inwijding.

Fiona gaat op het platform staan. 'Allemaal stilte.' Het wordt gelijk stil in de aula. 'De eerste fasé loopt als volgt: net zo als jullie misschien nog wel weten, dat je simulatie testen krijgt bij jullie oude factie in die inwijding. Dit is niet zo als bij de andere facties. Je zult te maken krijgen met verschillende keuzes. Het gaat erom dat je leert in moeilijke gevallen toch vriendelijk te blijven, ook al is dat lastig! Maar daarom is er ook de inwijding. Je zult aan het eind van deze fasé een uitslag krijgen, die beslist ook voor een deel wat later je baan wordt.' Zegt ze. 'Ik verzeker dat jullie het wel gaan redden. Ik wens jullie allemaal succes en ik mag hopen dat het allemaal goed zal komen. Straks mogen de eerste beginnen met de simulatie en je word vanzelf geroepen.' Ik kijk naar Hope, ze ziet er best moe uit, wat ik eerder nog niet had gemerkt. 'Ben je moe?' Hope begint te gapen. 'Ja, zo iets. Kon niet in slaap komen door de spanning voor vandaag. Maar ik red het wel hoor.' Zegt ze nog altijd gapend.

Een man rond de veertig leid me naar een kleine hal, zoals een wachtkamer. Langs de wanden staan stoelen. 'Ga maar zitten, je bent zo aan de beurt.' Hij loopt weer weg, ik ben nu alleen. Maar dat maakt niet uit, want ik moet nadenken. Ik hoop dat alles met de test goed zal gaan. Opeens moet ik weer denken aan wat Georgia had gezegd nadat we erachter kwamen dat ik afwijkend was. 'Laat ze niet merken dat je afwijkend bent!' Misschien bedoelde ze het wel met de test, maar hoe kon zij dat nou weer weten. ' Als ze erachter komen ben je niet langer meer veilig.' Dat had ze gezegd. Ik slik de brok in mijn keel weg. "Oké Faith, rustig blijven dan zullen ze niks merken."

De deur van het testlokaal gaat open, en een Meadow komt eruit. Ze kijkt paniekerig om zich heen. 'Succes, het is echt lastig.' Lastig? Ik zoek een punt om naar te kijken maar die vind ik niet. Meadow loopt de gang uit. 'Faith Greys?' Way steekt zijn hoofd om de deur. 'Hoi, kom snel binnen.' Ik adem diep in en zet mijn passen voort.