The Unwanted Girl

Chapter 26:The Truth 2

[LISA's POV]

I was about to leave the house to go to the cemetery when my phone vibrates...

(Message from Dr. Lee Arra) I immediately opened it... nanlaki yung mata ko ng mabasa yung text nya sa akin.

{Lisa I'm sorry} she texted...

"No, Arra please don't tell him" bulong ko... agad kong kinuha yung susi ng kotse ko at Dali daling lumabas ng bahay... hindi pa nya pwedeng malaman... now is not the right time.

Please Arra don't tell him yet.

Napapikit ako...

Nagmamadali kong pinatakbo yung kotse ko pa punta sa company nila Jungkook... this can't be happening.

Ayaw ko na, na may makaalam pa... I know I'm selfish for not telling him na nag-kaanak kami, ayaw ko na Malaman nila, ayaw ko na Malaman nila yung nagyari sa anak ko, I'm scared na Baka madamay sila if so...

Huminga ako ng malalim...

Himihiling na lang ako na sana ay maunahan ko si Arra dun kung hindi ay baka sabihin nya na nga kay Jungkook yung nangyari 4 years ago, and I'm scared.

pag-dating ko sa tapat ng company nya ay Bumaba na ako ng kotse ala na akong paki-alam kung san ko iniwan yung kotse ko, ang mahalaga ay mapigilan ko si Arra kung ano mang sasabihin nya kay Jungkook...

Tumatakbong pumasok ako sa company nya...

Pumunta ako sa elevator pero hindi na ako makapaghintay kaya ginamit ko na yung emergency stairs...

Pagdating ko dun ay hinarang pa ako ng secretary nya... i don't have time for this...

Itinulak ko sya at nagmamadali kong binuksan yung pinto but I think it's too late...

Arra is crying and so is him.

Hindi ko alam yung gagawin ko... i'm just standing here.

Dahan dahan akong naglakad papunta sa kanila na tila ba sobrang bigat ng mga paa ko...

Oh God don't tell me this is really happening.

"Arra?" Naiiyak na sambit ko

"Lisa I'm sorry I have no choice" sabi nya sa akin habang lumuluha...

"Can you please give us some private time to talk" nakakatakot na sabi ni Jungkook kay Arra... God please help me.

Hindi ko alam kung anong Gagawin ko o kung anong pwede Nyang Gawin sa akin...

I know he's angry at me for hiding all of this... at alam ko na masakit din yung ginawa ko para sa kanya... I'm really sorry Jungkook I really am, but I don't have any choice... natakot ako na Baka saktan mo ulit ako nung time na yun.

Naupo ako sa harap nya, he looks so serious...

Kinakabahan ako sa kung ano man ang pwede naming mapag-usapan.

Tumingin sya sa akin... hindi ko maipigilan na iwasan yung mga tingin nya sa akin.

"hindi kita tatanungin kung hindi ka pa handa" gulat akong napatingin sa kanya... tinitigan ko sya na parang nagtatanong.

"kaya ko mag hintay, alam ko mahirap din para sayo, but para sayo maghihintay ako kasi mahal kita" hindi makapaniwalang tinignan ko lang sya... i felt guilt, tinago ko sa kanya yung anak namin ng mahigit sapung taon.

Tumayo na sya at lalabas na sana but I grab his hand... napatingin naman sya sa akin.

"Hindi mo na kailangan mag-hintay and may karapatan ka dahil anak mo din sya" hindi ako maktingin sa kanya habang sinasabi ko yun. Gusto kong malaman nya yung tungkol sa anak namin pero walang magbabago sa relasyon namin, we will stay the same, were just business partners nothing more.