Stealing His Heart (RB#2) (COMPLETED)

CHAPTER 24: Total Fantasies

XXIV: TOTAL FANTASIES

We passed another day. I wish that this is only a fantasy. I want to live normal like my past days. I can’t help but to think too much. And because of my heavy problem, I didn’t sleep too good last night. My eye bags can be my alibi.

All night, I only did was to cry as long as I can then this morning I found myself sleeping on the chair. Nasa bahay pa rin sila mommy at daddy but I don’t want to see them so I try to avoid them. They are the one who against me at ayaw kong pilitin pa nila ako.

“Yes, you can wish that this situation is just a fantasy. But, wake up! It’s true, Grace.” Nakaupo si Yzza sa tabi ko habang nasa tapat kami ng school building.

“It’s a painful reality where people will drag you away from your good life.” Sa sobrang bigat ng dinadala ko ay mabigat na rin ang pagbuga ko ng hangin. “But why do I have to live here in this world?”

“You can’t do anything about it, Grace. Subukan mong tumira sa Mars, since possible naman ang living things d’on.”

Sa bigat ng nararamdaman ko, nagawa pa talaga n’ya akong biruin. Yesterday, she failed to make us smile. It’s her goal and now she’s trying to make me smile with her joke. But it isn’t effective. Sa mga seryosong mga pagkakataon ay hindi ka na lang talaga matatawa sa biro.

“Come on, Grace. Ang babata pa natin, we’re only grade ten, remember?” Napangisi s’ya habang ako naman ay walang pakialam sa mga sinasabi n’ya.

“But I love him too much,” laban ko pero umiling s’ya.

“Because of your love, you are risking your life. Don’t love too much and save for your own. Mahirap sa inyo eh, kaya kayo nasasaktan dahil sobra kayong magmahal,” sermon n’ya pero lahat ng ‘yon ay nirereject lang ng mga tainga ko.

“Have you ever been in love, Yzza?” tanong ko. Siguradong hindi pa dahil mukhang wala s’yang alam sa nararamdaman ko. Pero isang nakakabinging katahimikan ang natanggap ko sa kanya at isang mapaklang labi.

“Yes, I did. A long time ago.” Pinilit n’yang ngumiti pero may tumahak sa pisngi n’yang luha. “I did it once and it never been good.”

“Why don’t you open your heart with Kuya Dave?” tanong ko pero napayuko s’ya saka nasundan ang luha n’yang kumawala kanina.

“Because I can’t. There are some reasons that still unknown. Loving someone is not quite easy.” Pumunas s’ya ng pisngi saka pilit na ngumiti kahit may bakas ng luha sa mukha niya.

“So now, do you understand my point?” tanong ko saka s’ya tumango.

“Sa sobrang linaw halos mabulag na ako sa nakaraan.”

Oh my goodness, nasaktan ko yata s’ya. Ang tanga mo talaga, Grace kahit kailan. Hinimas ko ang likuran n’ya pero umiling lang s’ya at nag-angat ng tingin sa ‘kin nang may pekeng ngiti. Siguro mali ang ginawa ko, kainis naman!

“He’s here,” anunsyo niya kaya kami napatayo para salubungin ang convoy.

Lumabas silang magkakapatid at nilapitan ko si Isaac. Pero hindi pa ako nakakalapit ay hinarangan na ako ng isang pulis. Pinagtaasan ko s’ya ng kilay pero walang reaksyon ang mukha niya.

“Sir boyfriend ko po ‘yong isa,” sambit ko pero hindi pa nila ako pinayagan.

“Sorry miss pero hindi ka talaga p’wedeng lumapit.”

“Isaac!” tawag ko sa kanya pero sinulyapan n’ya lang ako at muling bumaling sa daang tinatahak nilang tatlo.

Parang walang buhay ako napaluhod sa lupa nang makita kung paano ako binalewala ni Isaac. Ang mga tinatago kong luha ay biglang bumuhos habang tinitingnan ko ang mahal kong palayo sa ‘kin. Anong nanyayari? Baka may dahilan. Stop it, baka kasama lang ‘to sa protocol nila.