Zamina [TODOBAKU]

#7

Bakugo wyszedł z mojego pokoju zanim wstałam. Czułam się dużo lepiej, więc przebrałam się w krótkie spodenki i luźną koszule z długim rękawem i poszłam do kuchni by zrobić sobie coś na śniadanie. Była 8 wiec większość klasy była na stołówce, weszłam już prawie do kuchni ale usłyszałam jak ktoś mnie woła - Todoroki-kan! – co skutkowało natychmiastowym moim odwróceniem – chodź zjedz z nami tosty mamy ich dużo ! – krzyczała czarno włosa

Usiadłam na wolnym krześle – dziękuje – i się uśmiechnęłam.

- uroczo dziś wyglądasz – uśmiechnęła się do mnie Momo.

Po jakiś 10min rozmów Mina pokazała coś Momo na telefonie i spojrzały się na mnie niepewnie.

- Todoroki-kan co jest po miedzy tobą a Bakugo ?- zapytała nie śmiało Momo.

- nic, a co ma być ? – zdziwiło mnie to pytanie.

- to zdjęcie mówi co innego – dziewczyny uśmiechały się pod nosem.

- jakie zdjęcie ?- pokazały mi zdjęcie na którym leżę na jego brzuchu, widać na nim pół mojej twarzy którą przykrywają niewielkie kosmyki białych włosów —gdzie on jest ? – wstałam gwałtownie aż upadło krzesło za mną

- chyba w salonie na kanapie – powiedziała nie pewnie różowo włosa. 

Poszłam szybkim krokiem do salonu i zobaczyłam ze siedzi z Krishima i się śmieją, wzięłam poduszkę i rzuciłam mu nią w twarz i krzyknęłam – usuń to zdjęcie, na tych miast !

Wszyscy patrzyli się na nasz a czerwono Włost uciekł, nikt poza blondynem nie wiedział ze mam zablokowane moce przez bransolety wiec się wystraszyli ze mogą oberwą. W ja sama jestem w szoku ze tak zareagowałam.

- nie – wstał i podszedł tak blisko ze musiałam odchylić głowę do tyłu by widzieć jego twarz – i co teraz zrobisz? – uśmiechnął się podle.

Nie miałam z nim szans, ale zauważyłam ze w ręce trzyma dość luźno telefon. Wiec go wyrwałam i zaczęłam uciekać – ty go nie usuniesz, to ja to zrobię.

- ha, ale cię wykiwała – zaśmiał się Denki

- RYJ KURWA - wydarł się Bakugo który gonił mnie po całym pokoju. Każdy stał pod ścianą i bał się zareagować. Jednak po chwili złapał mnie i rzucił sobie na ramie wyrywając telefon, a tak mało brakowało bo to usunąć – ha i co teraz?

- puszczaj mnie- chciałam się wyrwać, ale na marne.

- nie – ruszył w jakimś kierunku – zrobimy sobie kolejne zdjęcie, skoro to tak ci się spodobało to kolejne jeszcze bardziej ci się spodoba.

- co ? nie – nagle poczułam jak lecę do dołu twarzą i nagle się zatrzymałam.

- nie wierć się bo spadniesz – uśmiechnął się złośliwie.

Wszyscy się patrzyli, ale nie chcieli oberwać od niego w twarz.

Stanął naprzeciwko lustra trzymając mnie na ramieniu dodatkowo złapał mnie mocna pod kolanami żebym nie spadła, a ja dla bezpieczeństwa żeby nie upaść na twarz złapałam się mocno jego bioder, co chwile powtarzałam żeby mnie puścił ale na marne. Zrobił zdjęcie po czym położył mnie na ziemi i przytrzymał żebym nie wstała, chwili potem mnie puścił i dodał – zobacz instagrama – i odszedł z dużym uśmiechem a każdy podążał za nim wzrokiem.

Po chwili podszedł do mnie Deku i pomógł mi wstać – wszystko w porządku ? – zadał pytanie z troską w głosie.

- tak – wstałam z pomocą deku i pokierowałam się do swojego pokoju by zobaczyć czy serio dodał to zdjęcie. Liczyłam ze robi sobie żarty, jednak wstawił, zdjęcie które wyglądało jak by zrobiła je sobie typowa para, zwisała na jego napiętym ramieniu w dół, włosy omiatały ziemie nogi miałam podkulone do góry, a moje ręce oplatały jego biodra, oczy mam przymrużone a uśmiech wyglądam jak bym była serio szczęśliwa tamtą chwilą. A może i byłam a nie chce tego przyznać? On zaczyna mieszać mi w głowie musze gdzieś wyjść i to wszystko przemyśleć.