EVVELİM SEN OLDUN ÂHİRİM SEN OL!..

YILLAR SONRA İLK KARŞILAŞMA

~GÜNÜMÜZ~

Meryem çocukları ile birlikte rahmetli eşi Âkifin kabristanından dönüp bahçede koşuşturan çocuklarına bakarken bahçenin kapısından yaşlı bir adam içeri girdi.

Yaşlı adam bitkin düşmüş yüzüyle Meryem ile karşı karşıya gelince Meryem gördüğe yüze inanamadı.

Karşısında eski eşinin babası Cüneyt beyi görünce gözlerine inanamadı...

Çünkü en son göreli aradan on yıl geçmişti...

Cüneyt bey ne kadar dik durmaya çalışsa da bitkin olduğu her halinden belli olarak Meryem ile göz göze gelip

-Biraz konuşabilir miyiz kızım?... Fazla vaktini almayacağım...dedi...

Meryem de dik durmaya çalışıp gözleri dolmuş olarak bahçedeki oturma yerini eliyle gösterip 

-Tâbi buyrun... dedi.

Cüneyt bey oraya doğru yürürken Meryem de arkasından ilerleyerek karşılıklı olarak oturdular.

Çocuklar tanımadıkları yaşlı adamı görüp annesinin yanına geldiklerinde oğlu Umut önce yaşlı adama bakıp sonra annesine dönerek sordu

-Annecim bu amca kim?

Meryem yalan söylememek için ve eski kayınpederi de olsa onu hâlâ babası gibi sevdiği için söyleyeceği kelimeleri önce düşündü sonra dudaklarından döküldü...

-Bana siz daha yokken çok büyük bir babalık göstermiş bir bey...

Cüneyt bey Meryem'in dediğiyle gözlerinin önünden yıllar geçerken burnunun direği sızlayıp gözleri doldu...

Yalnız Umut'un annesine sorduğu soruyu duyacağına yerin dibine girmeyi tercih ederdi...

-Öyleyse daha önce niye hiç gelmedi yanımıza? 

Meryemin de kelimeler boğazında dizilip önce derin bir nefes aldı sonra cevap verdi...

-Annecim ne yazık ki bazen birbirimizi çok sevsek de uzak kalmak zorunda oluruz. Bizde birbirimizden uzak kalmak zorunda kaldık. Şimdi kardeşin Neşeyi de alıp oyununuza devam etseniz biz büyüklerin yalnız konuşacağımız konular var.

-Tamam annecim. diyerek Umut kardeşi Neşe'nin elinden tutup uzaklaşarak oyunlarına devam ettiler.

Cüneyt bey çocukların arkasından bakıp yutkunup başını Meryeme döndürerek

-Çocukların olmuş kızım Allah bağışlasın... Allah analı babalı büyütsün...

Meryem de yutkunup akan gözyaşlarına hâkim olamayarak 

-Eşim.... Âkif'i yaklaşık iki sene önce kay...bet...tim...

Artık Cüneyt beyin de dolan gözlerindeki yaşlar usulca gözlerinden akıyordu...

-Çok üzüldüm kızım...
Ne diyebileceğimi bilemiyorum...
Allah eşine rahmet eylesin sizlere de sabır versin...