(Zawgyi)
အိမ္ေပၚထပ္ကေန အထုတ္အပိုးေတြနဲ႔ ဆင္းလာတဲ့သူႏွစ္ေယာက္ေၾကာင့္ဧည့္ခန္းထဲမွာ
ေျပာေနတဲ့စကားဝိုင္းကတိခနဲျပတ္ထြက္သြား
တယ္။
"လုဖုန္း..ဒါကဘယ္လိုျဖစ္တာလဲ"
"ဦးေလးလီ၊ေဒၚေလး..ေျပာရမွာ အားနာပါတယ္၊ ကြၽန္ေတာ္တို႔ ကြန္ဒိုမွာေျပာင္းေနမလို႔"
"ေဟ...ဘာလို႔တုန္း၊ဒီမွာေနရတာဘာအဆင္
မေျပ႐ွိလို႔လဲ၊ မင္းတို႔က ႀကိဳလည္းမေျပာဘူး ျဗဳန္းစားႀကီး"
"မရွိပါဘူးဦးေလး၊ က်န္႔ေလးကလည္း come backေဖ်ာ္ေျဖေရးပြဲလုပ္ေတာ့မွာမို႔တီးကြက္
ေတြျပန္ေလ့က်င့္ရမွာ၊အိမ္မွာက်အျခား
သူေတြ႐ွိေတာ့ အားနာတယ္"
"ဘာအားနာစရာလိုလို႔တုန္း၊ဦးေလးတို႔လည္း
အႏုပညာကိုခံစားတတ္ပါတယ္၊လက္မွတ္ေတြ
ေစ်းႀကီးဝယ္ၿပီးေတာင္ သြားခံစားရတာ"
"ကြၽန္ေတာ့္companyရုံးခြဲကလည္းဖြင့္ဖို႔
ၾကာဦးမွာ"
"ၾကာေတာ့ဘာျဖစ္လဲ၊တစ္သက္လံုးၾကာလည္း
ေနလို္႔ရတယ္"
"အဲလိုေျကာင့္မဟုတ္ဘူးဦးေလး..ကြၽန္ေတာ္နဲ႔
က်န္႔ေလးကလက္ထပ္တာလည္းသိပ္မၾကာေသးေတာ့လြတ္လြတ္လပ္လပ္ေနခ်င္.."
"ေကာ.."
လုဖုန္းရဲ႔ အေျပာကို မ်က္နာရဲရဲေလးနဲ႔ဝင္တားတဲ့ ေ႐ွာင္းက်န္႔က ခ်စ္စဖြယ္အတိ။
ဥကၠဌလီက တဟားဟားေအာ္ရယ္ေတာ့တာပဲ..။
"ေအးကြာ..မင္းတို႔လူငယ္ေတြကေတာ့ တကယ္မႏိုင္ဘူး၊အဲဒါေၾကာင့္ဆိုရင္ေတာ့
ေျပာင္းၾကေပါ့ကြာ၊ဒါေပမယ့္မၾကာခနေတာ့
လာလည္ၾက"
"စိတ္ခ် ဦးေလးေရ၊ ကြၽန္ေတာ္တို႔မွာသြားစရာ ဦးေလးအိမ္ပဲ႐ွိတာ"
"ေအး..ေဒၚေလးတို္႔ကိုႀကိဳမေျပာဘူး၊
လုဖုန္း..ေဒၚေလးတို႔ဆီမၾကာမၾကာလာရမယ္
ေနာ္၊ေ႐ွာင္းက်န္႔ေရာ..သူမအားေတာင္လာခဲ့၊ ၾကားလား"
"ဟုတ္၊ ေဖ်ာ္ေျဖပြဲလက္မွတ္ရရင္ဆက္ဆက္ ပို႔လိုက္ပါ့မယ္၊ လာခဲ့ပါေနာ္"
"ဟုတ္ၿပီ၊လီလီနဲ႔ရိေပၚ..လုဖုန္းတို႔ကိုလိုက္ပို႔လိုက္
ဦး"
YOU ARE READING
I swear...
FanfictionI swear...လို႔ပဲေျပာေပး...ငါအားလံုးယံုျကည္ဖို္႔အသင့္ပဲ။ 520 day or Chinese Valentine Day အမွတ္တရ Fic. ေက်းဇူးျပဳ၍Fic ကို fic လို႔ပဲျမင္ေပးပါ။ ေဝဖန္မႈမ်ားစြာကို လိုလားစြာလက္ခံပါ၏။
