The Kiss Of Johnlock | TAMAMLANDI

FİNAL #18# FİNAL

Merhabalar, uzun bir serüvenin sonuna geldik. Beni hep destekleyen herkese çok ama çok teşekkür ederim, iyiki varsınız.

Çok heyecanlıyım çünkü hayatımda ilk kez final bölümü yazıyorum.

Biliyorsunuz ki bu kitapta mystarde ve johnlock ayrı zaman dilimlerinde.

Şu an Johnlock'tasınız.

Zaman hızlı geçecek geçen bölümde ki gibi

♫︎♫︎♫︎

"Ne görüyorsun Edward?" "Daha önce birileri onu zedelemiş." dedi karşı sokakta arkadaşlarıyla konuşan genç ve güzel kadına bakarak, "Ne manada?" diye sordu John. "Diğerlerinden biraz mesafeli duruyor ve birisi konuşurken, normal olarak sesini hafif yükseltince ürküyor. Daha önce birisinden şiddet görmüş olabilir." dediğinde Sherlock kafasıyla onayladı "Evet, aferin ama göremediklerinde var evlat. Konuşurken tırnaklarını yiyor stres göstergesi, birisi bir şey diyince tekrarlattırıyo arada dinliyormuş gibi ama kafası başka yerde, süslenmiş ama buluşacağı için değil bir sevdiği var ve korkarım ki şiddeti sevdiğinden görmüş." dediğinde Edward  ağzına gircek gibi dinliyordu babasını. John sevimli ve bir o kadar da akıllı oğlunun saçlarını karıştırdı.

Edward, Yaş: 8

♫︎♫︎♫︎

"Baba ama bende gelmek istiyorum." "Edward, hayır dedim. Normal bir kaç ceset olsa belki gelebilirdin ama ortalık da katliyam olmuş, buna izin veremem." dediğinde John, yavru köpek bakışları atmaya başladı oğlu. Bunu gören Sherlock "Ah, hadi ama John görüp öğrenecek. İlerde bunlarla ilgili bilgi sahibi olmalı." "Sherlock o daha 12 yaşında!" "Ha 12 ha 22 ne fark eder? İllaki görecek!" dediğinde kolunu Edward'ın omzuna attı Sherlock ve "Geliyor." diye ekledi.

Edward, Yaş: 12

♫︎♫︎♫︎

"Baba." diye kaldı John'u görünce karşısında. Babasının sinirli bakışlarıyla kendine gelince ağzındaki sigarayı alıp, hiç bir şey olmamış gibi kendi arkasına fırlattı. "O neydi?" dedi John sinirli sinirli, Edward hiç bir şey bilmiyormuşcasına sesinü inceleyerek "Hiiiiç" dedi ve gözlerini kaçırdı. John oğlunun kulağını çekerek arkasından eve kadar sürükledi. Kapıdan içeriye girdiklerinde Sherlock öylece kaldı anlamaya çalıştı ama ağzından yinede "Ne oluyor?" diye soru çıktı. "Genç adamın başı dertte ne olacak dedi, kulağını bırakıp. "Ahh.." diye kulağını ovuşturdu Edward.  John'a bakıp "Acıdı.." dediğinde, John anında "Acısın." dedi. John ardından Sherlock'a dönüp "Ara sokakta arkadaşlarıyla sigara içiyordu beyfendi. Bir de bir şey olmamış gibi 'hiiiç' diyor. Münasebetsiz." dedi sonunda Edward'a bakarak. John koltuğuna oturdu, ayakta ki Edward boynunu öne eğince Sherlock duygusuzca "Doğru odana." dediğinde tıpış tıpış odasına gidip yatağına oturdu, bacaklarını içine çekti, gözleri dolmuştu, yaşların yanaklarından süzülmesine izin verdi, kalbi kırılmıştı evet belki hata yapmıştı ama biraz fazla sert çıkışılmamışmıydı? Yoksa bir ebeveynin yapması gerekeni mi yapmıştı John. Ona göre sadece konuşabilirdi kendisiyle içten içe sinir oldu babasına ve 'senden nefret ediyorum!' diye mırıldandı. Ama hayır etmiyordu sadece fazla sinirliydi.

İki saat sonunda Sherlockla John'un sesi odasına gelmiyordu. Konuşmaları bitmiş olmalıydı ama o yaşlarını durduramıyor, istemsizce ağlıyordu.