Beklenmeyen 'AYBAR🌙

18.bölüm🦋

Barış: NEE?

Berkan: Şşt bağırma anlayacaklar

Barış: ANLARSA AN-

Derin bir nefes alıp ses tonumu alçalttım.

Barış: Anlarsa anlasınlar ne olmuş?
Nasıl olmuş?
Aycan şu an nerede iyi mi ?

Berkan: Bilmiyorum Barış bilmiyorum sadece kafasını vurduğunu söyledi.

Berkan cümlesini bitirmeden yanından ayrıldım. Acun abi ile konuşmalıydım.

~•~•~•~•~•~•~•~•~

Konsey alanının dışında Acun abiyi görünce yanına gittim.
Biraz endişeli gözüküyordu.

Barış: Acun abi bir şey konuşabilir miyiz ?

Merak ve korku tüm vücudumu sarsa da sakin durmaya çalışıyordum.

Acun: Tabiki Barış, bir sorun mu var?

Barış: Nereden başlasam bilemiyorum ama biz Aycanla sevgiliyiz. Başlarda ne kadar ayrı durmak istesek de yapamadık. Survivor'un bunun için olmadığını biliyoruz ama aşk engel tanımıyor.

Acun: Ekip olarak bazı şeylerin farkındaydık. Ama sevgili olduğunuzu bilmiyorduk açıkçası. Dışarıda çok sevilen bir yarışmacısın ve seni kaybetmek istemem. Bu yüzden ilişkinizi ya belli etmeyin ya da yansıtın. Arada kalmazsanız sevinirim.
Ve eğer Aycan'ı sormak için geldiysen hastanede. Durumunun çok da iyi olduğunu söyleyemem.

Dedikleriyle başımı öne eğdim. İyi şeyler beklerken bu kötü olmuştu.

Barış: Onu görebilir miyim?
Çünkü gerçekten çok korkuyorum.

Acun: Sen yerine geç ekiple konuşup bildireceğim.

Ben adama endişelendiğimi söylüyorum. O rahat rahat ikiple gürüşeceğim diyor ya.
Sinir korku ve endişeden şu an ona patlayabilirdim.
Kendimi sakinleştirmek içimden 10'a kadar saymaya başladım.
Doğru söylemek gerekirse işe yarıyor.

Yaklaşık beş dakika sonra beni çağırdı.

Acun: Konseyden sonra araçla gideceksin. Takımdakilere sakatlığından dolayı hastaneye gittiğini söylersin.

Barış: Teşekkürler

Diyip yanından ayrıldım.
Konseyden sonra miniğimi görecektim.

~•~•~•~•~•~•~•~•~

Hastaneye geldiğimizde oda numarasını öğrendim ve aramaya başladım.

Denize bakan balkonun yanındaki odaydı. Hızla odaya gidip kapıyı açtım.

Aycan,

Adada ormana giderken Sercan ile karşılaşmıştım. Önce sohbet etmeye başladık ama o bir anda durdu ve beni kendine çekti.
İttirmeye çalışsam da tutuyordu.
En sonunda sertçe vurup ittirdim.
Dengesini kaybetmişti.
Ama dengesini kaybeden tek o değildi.
En son kafamı ağaca vurduğumu hatırlıyordum.
Uyandığımda hastanedeydim.
Ve geldiğim andan beri sadece bir şeyi düşünüyordum. Bugün konsey vardı ve Barış'a ne demişlerdi?
Sercan yalan söylemiş olmalıydı.
Yoksa Sercanin da hastaneye geldiğini duyardım.
Ama ona muhtemelen pansuman yaparlardı.

Bunları düşünürken kapı bir hışımla açıldı.
Gelen kişiyi görmemle donakaldım.

Aycan: Barış..