Bölüm 2: Ukala

128 17 11
                                    

Medya da Deniz'in giydikleri var.

Pazartesi sabahı oldu. Rutin işlerimi yaptım ve artık hazırdım. Babam ile okula gittik.

Saat şu an 12 . Diğer okulun gelmesini bekliyorduk.
Berfin: kızlar bir lavaboya mı gitsek?
Deniz: Tamam hadi gidelim.
Lavaboya gelip işlerimizi hallettik ve daha sonra bahçeye çıktık diğer okulda buradaydı. Rüzgarın ketesi bize pis pis bakıyordu nadir gibi baktım ve gözlerimi devirdim kızlar ise hala bakıyorlardı.ağzının suyu akmıştı yine çünkü gerçekten çok yakışıklılardı. Hemen kızları dürttüm onlara daha fazla bakmasınlar diye.

Yaren: Kızım bunlar yakışıklı oldukları kadar da itici ve gıcıklar.
Berfin: Aynen ya
Deniz: kesinlikle.
Daha sonra babamın sesini duyduk konuşmaya başladı " evet çocuklar şimdi fanusun içinde herkesin adı yazıyor ikişerli bir şekilde çekeceğim ve kaç numarada oturduğunuzu kura şeklinde seçeceğiz bu şekilde kiminle oturduğunuzda kaç sonunda oturdunuz belli olacak.

Aslında böyle olması bir yandan da mantıklı çünkü haksızlık olmuyordu.
"Arkadaşlar eğer karşılıklı isterseniz kendi aranızda yer değiştirebilirsiniz" dedi babam

Ben: üfff acaba kimle oturacağım.
Berfin : o kadar meteor var inşallah onlarla otururuz.
Yaren: yine işin gücün erkek değil mi?
Deyince güldük. Herkes bize tip tip bakarken " ne var " bakışı attım onlara .

Babam " evet çocuklar başlayalım bakalım dedi . Babam sırayla saymaya başladı burada kileri çok şey çıkmıştı ama biz hala çıkmadık ne bizimle birlikte az kişi kalmıştı.
Rüzgarlarda çıkmamıştı İnşallah birlikte oturma yazdık. Ve sonunda bizden biri çıktı
"Yaren- Aras" deyince Aras pis pis sırıtıp yarene baktı. Yaren hala şoktaydı . Kendine gelince oflama ya başladı.
Berfin: kız bak ne güzel taş gibi bir çocuk oturacaksın.
Yaren: Kızım saçmalama onlar bizim düşmanımız.

Birkaç kişi daha çıktıktan sonra babam " Rüzgar_ Sinem " dedi. İçimden koca bir ohh çektim . Rüzgar şaşırmıştı Sinem ise mutluluktan havalara uçuyordu resmen.
Pis y***** bu çocuğa hemen yavşardı. E çocukta taş maşallah. Babam Rüzgarlardan hemen sonra " Deniz _ Emre " deyince şok oldum. Ne yani? Olamaz hayır hayır olamaz böyle bir şey ya . Emre bana p** smile yaparak bakıyordu .

Berfin : Oha kızım Allah kahretsin sen ne şanssızsın öyle. dedi
Yaren: Benden bile şanssızsın.
Ben: Lan bu ne yaa?
Çok sinirliydim Emre kim mi? Emre benim eski sevgilim kendisi benden başkasına aşık olduğu için ayrıldı. O başkası dediğim kız bize Sinem. Bir hafta çıktılar. Ardından Emre benden çok kez özür diledi ve peşimden koştu. Ben enayi miyim? Ben çok üzülmüştüm . Zar zor toplamıştım kendimi.
Ondan çok nefret ediyordum. Burnuödan soluyordum şimdi Emre ise çok mutluydu.

Babam " Berfin_Toprak" deyince Berfin yakışıklı olduğu iken sevinirken düşman okuldan olmasına üzülüyordu.
İki okulda da çok yakışıklı erkekler vardı sonra babam devam etti " Yağız_Bora" deyince Yağız da burada aynı anda resmen kükredi siktir diye. Çok komiklerdi güldüm.
Acaba neden böyle davranmışlardır artık burada herkesin adı çıkınca otobüse geçtik. Emre öküzü cam kenarında oturuyordu ben de yanına geçtim. Direk kulaklığımı taktım ve müzik açtım. Sol koltuğa Sinem (cam kenarına) ve Rüzgar oturdu. Rüzgar ile göz göze geldik onların koltukları biraz daha öndeydi. Rüzgar bu ne yapalım pis pis sırıttı .Ben ise göz devirdim. Emre'nin bana baktığını anladım ona baktım. "Bakma bana" dedim. Beni dinlemeyip bakmaya devam etti daha fazla dayanamayarak kulaklığımla müzik dinlemeye devam ettim.
Aradan bir saat geçti birden emin'in kulaklığımı çıkarması ile gözlerimi açtım.

Ben: ne yapıyorsun sen ne?
Emre: Konuşucam ve beni dinleyeceksin.
Ben: hahahaha niye dinliyormuşum ?
Emre: Deniz ben seni hâlâ seviyorum. Lütfen bir şans daha ver.
bu delirmiş miydi? Beni bırakıp giden oydu. şimdi geri dönmüştü iki de bir özür diliyordu. şu an karşımda oturmuş hala seni seviyorum lütfen beni affet diyordu benim neler çektiğimi bilmiyordu. Beni kendine o kadar bu bağladıktan sonra gitmenin ne demek olur bilmiyordu.
Ben:Emre saçmalamayı kes! Biz bittik tamam mı bizi sen bitirdin.
Emre: O zaman ben yeniden başlasın istiyorum tamam mı ? dedi bağırarak.
Ben: Seni artık sevmiyorum tamam mı sevmiyorum. Sesim biraz ağlamaklı çıkmıştı.
Emre: .Sana son kez söylüyorum sen benimsin tamam mı? Dedi bir anda bana yaklaşıp öpecekken bir kol tarafından çekildim. Kim olduğuna baktığımda rüzgardı. Hemen kolumu bırakıp Emre'ye yumruk attı . Herkes ona bakıyordu. Yağız ve Aras hemen koşarak gelip onu tuttular. Hocalar otobüstte yoktu . Onlardan arkadan araba ile geliyorlardı. Hemen Rüzgar'ın yanına gidip "tamam dur " dedim. Bana baktı ve yaklaştı . Sen şimdi benim yerime otur tamam mı ? Dediğinde tamam dedim. O ise Yağızla yer değiştirdi. Beni Rüzgar kurtarmıştı. Ona minnettarım.

Sinemin yanına oturdum. Sinem bana öldürücü bakışlarını atarken onu umursamadım. Gözlerimden birkaç damla yaş aktı tutamadım. Gözlerimi kapattım.
Bir süre sonra uykuya daldım bir süre sonra sarsılarak uyandırıldım . Kızlar bir uyandırdılar herkes çıkmış kız ise beni uyandırmaya çalışıyorlardı. hemen uyandım benim yüzümden Sinem de gidemedi kalkınca Sinem söylene söylene gitti. Kız ne olduğunu ve nasıl olduğumu sordular . Onlar anlattım çok düşünmüşlerdi. Rüzgar minnet duyuyorlardı. Rüzgar düşmanımız oldu için yardım etmesini şaşırmışlardı .

Yemek yedik biraz daha kendime gelmiştim. Daha sonra rüzgara baktım. Mahalleye gidiyordu hemen peşinden gittim.
Ben: Rüzgar
Rüzgar: Hı
Ben : Hı ne ya neyse teşekkür ederim.
Rüzgar: teşekkür etmene gerek yok kim olsa aynısını yapardım. Kendine özel bir şey zannetme. Dedi .
Bende güldüm.
Ben: hahaha Ben öyle bir şey hissetmedim öyle bir şey de söylemedim ama sen öyle olduğun için teşekkür etmemi kendini özel bir şey zannettin. Amacım sadece teşekkür etmekte . Ama ukalasın işte ne anlarsın? Dedim bu söylediklerime sinirlenmiş olmalı ki beni kendisi ile duvarını arasına sıkıştırdı. Kalbim çok hızlı bir şekilde atmaya başladı.Ve kulağıma eğilip.
- Nefes al cimcime . Dedi ve çekildi lavaboya gitti.

Ben de hemen lavaboya gittim.Hemen elimi yüzümü yıkadım ama o kadar çok kızarmış ve ısıtmıştım ki su bile etki etmiyordu resmen. İçeri gidip çantamı almalıyım. Biraz fondöten sürüp kendime gelebilirdim fakat birden arkamı döndüm kapı açıldı kim olduğunu bakmadım bildiğim güzel diyordum kapı kilitlendi hemen korkuyla karşımdakine baktım Bu ? Bu Emreydi.

Bölüm sonu
Oy atmayı ve yorum yapmayı esirgemeyin lütfen .

Düşman okullar Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin