JUST TONIGHT

JUST TONIGHT - Chapter 13

Chapter 13

(Note: This part is written in First Person's POV as suggested by a kid, para daw malapatan ng tamang emosyon. Bata, aylabyu hahaha)

Bea's POV

Nung magising ako ay madilim na. Maga ang mata ko sa kaiiyak.

Kumukulo pa ang tyan ko sa gutom dahil di ako nakapaglunch.

Muli akong napaiyak ng maisip ko ang mga nangyari.

It never cross my mind na ganito ang naghihintay sa akin sa Maynila.

In two days. Gosh! In just two days and my world has turned into a total mess! Akala ko, ang pag-give up ko sa pagkababae ko ay ang continuation na ng love story namin ng lalakeng pinangarap ko since my childhood years.  I thought, magkakaroon na kami ng happy ending.

But I was wrong.

Mali ako.

Maling-mali.

Dahil ang inakala kong continuation, ay isang bagong aklat pala with another man. Worst is, kakambal nya pa.

Siguro nga sinumbatan ko si Herbert. But don't get me wrong, hindi ako galit sa kanya dahil lang iniwan nya ako. Wala akong hinanakit sa kanya coz in the first place, kaya ko ginusto na dito sa Maynila magtrabaho ay para sa kanya yun. Matagal ko na syang napatawad at gusto kong kami pa rin sa huli. At sinumbatan ko sya because it's the only way para makaiwas ako sa kanya.

Oo. Gusto ko syang iwasan. Coz as of now, hindi ko alam kung anong laman ng puso't-isip ko. Dahil nung niyakap nya ako, nung hinawakan nya ang kamay ko, nung tinitigan ko sya sa mga mata ay wala akong maramdaman.

At dahil dun ay natakot ako.

Natatakot ako sa isang bagay.

Natatakot akong aminin sa sarili ko na ang pagkamiss, ang pagmamahal, ang saya -- lahat ng yun ay napunan na ng mga titig ni Harry.  

Nakakagago mang aminin. Nakakatanga mang isipin. Pero OO, si Sex Expert ang pumuno sa pangungulila ko.

Oo masakit. Masakit dahil alam kong wala syang pakialam at sex lang ang habol nya sa akin. Pero sana, sana mahalin nya ako.

Maiintindihan naman siguro ni Herbert yun.

Pero paano?

Paano akong mamahalin ng isang taong walang balak magseryoso.

Paano akong mamahalin ng isang taong napansin lang ang existence ko dahil sa tawag ng laman?

"Ahhhhh." ibinalibag ko ang mga unan.

Pero ng  makarecover na ako ay inayos ko na ang sarili ko.

Yeah.

My feelings have been played and --

I'm broken.

I'm confuse.

I'm totally hurt.

BUT LIFE MUST GO ON.

I won't let my feelings ruin my whole life.

___

Dinner time ay wala si Harry.

"May sakit ka bang bata ka?" sita ng nanay ko.

"Masakit ho ang ulo ko." pagsisinungaling ko.

Herbert stared at me at ilang segundo na nakatunghay kami sa isa't-isa. Maybe he knew that I'm hurt but he don't know what kind of pain I am in right now.