ჩემი მასწავლებელი/ჯეონ ჯონქუქი/(Complete✓)

მე და მინეტი ?

უნივერსიტეტის შენობიდან ჯერ კიდევ გაკვირვებულმა გოგომ გამოაბიჯა და კიბეები ბორძიკით გაიარა.
"რა ჯანდაბა ვქნა ახლა?"
ეკითხებოდა თავის თავს და თან ჩანთის პატარა ნაჭერს აწვალებდა
"რა ჯანდაბა უნდა ვუქნა ეხლა?"
ავტობუსში ისევ ფიქრით ჩაჯდა და მოღუშულ ცას დააკვირდა.
რომელიც აუცილებლად იტირებდაა.
და მართლაც წამებში პატარა ცრემლი შუშაზე ვარდება და მალე წვიმა იწყება.
წამებში ავტობუსი ჩერდება და დასველებული წყვილი ამოდის.
მოზრდილი ბიჭი და პატარა გოგონა რომელიც მის ტანს ეკვრის.
გოგონას ამის დანახვაზე ეცინება და მინას უხეშად ეყრდნობა.
მის უკან წყვილი მოკალათდნენ და ხითხითი დაიწყეს.
პირველად გოგონა მათ საუბარს არ უსმენდა სანამ სასარგებლო ინფორმაცია არ მიიღო.
-კარგი რა ოპპა! არ შემიძლია ამის გაკეთება.
-კარგი რა საყვარელო.. მხოლოდ ერთხელ..
-არ გახსოვს წინა მინეტი როგორ დასრულდა? უხამსი სიტყვა რომ თქვა ამოიჩურჩულა და საზურგეს მიეყრდნო.
-ეგ რა ჩვენი ბრალია დედაშენი რომ დაგვადგა?
-ქალი ტრამვაიში ჩავარდა.. დაინახა შვილი როგორ წუწნიდა მის.. წამოიყვირა და ხალხმა უაზროდ გახედა.
-ჩუპაჩუპსს.. ჩაიცინა და ხელი გადაუსვა მეწყვილეს
-იმ ჩანთას გიყიდი..
უცებ მოისყიდა ბიჭმა.
-მაშინ ქამარსაც.. წარბები აათამაშა მან და ბიჭს მიეყუდა.
ამაზე ლიზამაც ჩაეცინა და შემდეგ გაჩერებაზე ნელა ჩამოვიდა.
სახლის დანახვაზე ნაბიჯებს უფრო აუსწრაფა და აპარტამენტში ძალიან დაღლილი შევიდა და იმაზე ფიქრობდა სწორედ გათვალა თუ არა ყველაფერი.
სააბაზანოში შევიდა თბილი წყლით ჩამოიბანა ყველანაირი დაღლა და თბილ ლოგინში მოკალათდა.
ლეპტოპი მოიმარჯვა და ჩაიღიმა.

• მინ..

აკრეფვა დაიწყო მაგრამ შემდეგ გაჩერდა და გაიფიქრა.
"მე და მინეტი?"
"ვერ ვიტან"
ამოიგმინა და ლეპტოპი გვერძე გადადო.
მაგრამ ისევ ამოუტივტივდა ჯონქუქის დამპლური ქცევა და ლეპტოპი ისევ აიღო ხელში.