ჩემი მასწავლებელი/ჯეონ ჯონქუქი/(Complete✓)

ვინმე მოგცემს❤

ლიზამ ნაცნობი სახე რომ დაინახა იმ წამსვე დარტყმა იგრძნო გულზე თითქოს ტყვია ესროლეს და გულიანად ჩაიცინეს.
-ჯჯეიმი.. ამოისლუკუნა და ზურგით დაჯდა.
-ძალიან ცუდად ვარ! გული მერევა, წამიყვანე რა!
ჯეიმიმ გოგონა გულ მუცელზე მიიკრო და მის სხეულში დამალული ლიზა ოთახიდან გაიყვანა.
-რა გჭირს? ახლა უკეთესად ხარ? შუბლზე ხელი მიადო და გოგონების საცხოვრებლისკენ წაიყვანა.
-უსეთი შეგრძნება მქონდა თითქოს სხეულში რაღაც ჩამარჭეს! თვალები მობნიდა და ისევ მის სხეულს მიეყრდნო.
-გუშინ გვიან დაიძინე?
-არა..
-აბა რამე ჭამე ცუდი?
-არა ჯეიმი..
-აბა რა გჭირს? სახეზე ფერი არ გადევს.
წამოდი ექიმთან, რამე არ მოგივიდეს!
-არა ჯეიმი უბრალოდ ალბათ ძალიან გადავიღალე! გამოვიძინებ ცოტას, ლაილას უთხარი რომ ოთახში ვიქნები და რამე წამლები წამომიღოს!
-ლაილა რათ მინდა? წავალ და მე მოგიტან.. გოგონა ოთახში შეიყვანა და ლოგინზე ჩამოსვა.
-არა ჯეიმი არ მინდა..
-რას ქვია არ გინდა? მგონი აზრი არ მიკითხია! წავალ და დავბრუნდები! ლოგინში მოათავსა და შუბლზე ფრთხილად აკოცა.
-მადლობა ჯეიმი! კართან მყოფი ბიჭს მიაძახა და ზურგით გადატრიალდა, ცრემლები თავისით მოსდიოდა.
ბედიც ასეთი უნდა..
ნეტა თავისით მოვიდა თუ დამთხვევაა ყველაფერი?
მისი სახე გაახსენდა და ნელა ჩაიღიმა.
სულ არ შეცვლილა..
ნეტა შეყვარებული ხომ არ გაიჩინა?
ან საცოლე?
წამოიწია და წინა კორპუსს გახედა სადაც შორს მცხოვრები მასწავლებლები მოეთავსებინათ.
ისინი რომლებიც სახლებიდან უნივერსიტეტეტამდე რამდენიმე დღე უწევთ სიარული ამდენი წვალება აღარ ჰქონდათ გადასატანი.
უნივერსიტეტის შენობა გამოყეს და იქ მოათავსეს ცალკეული მასწავლებლები.
ლიზას ფანჯარა იმ კორპუსს უყურებდა და ნახევრად დაცლილი ოთახებს.
ალბათ ჯონქუქსაც აქ მოათავსებენ!
გაიფიქრა და რაფაზე თავი ფრთხილად ჩამოდო სანამ მის წინა ფანჯარაში ჯონქუქი არ ჩნდება.
ბარგი შემოაქვს, და აქეთ იქით ალაგებს.
მოწესრიგებული ოთახი აურჩიეს, როგორც უცხოელ სტუმარს.
მაგრამ სიმართლე იმაში მდგომარეობდა რომ ჯონქუქი მართლაც ეძებდა ლიზას მაგრამ არა აქ და არა ამ დროს.
ვერც კი წარმოედგინა რომ ერთ დაწესებულებაში შეიძლებოდა ყოფილიყვნენ.
კი ის მას ეძებდა და ეს არც შეუწყვეტია, უბრალოდ კარიერამ ჩაანაცვლა ისევ და ისევ სიყვარული..
ამიტომ აქ წამოვიდა ჯეონი რამდენიმე თვით სამუშაოდ.
და ერთი დარტყმით ორი კურდღლი დაიჭირა.
ოთახში შევიდა წინა ხედს თვალი მოავლო.
ლამაზი არ იყო მაგრამ არც შეუხედავი.
დიდი შენობები და მინდორი დაბლა, სადაც უფროსკურსელები ერთმანეთს *ეჭიდავებოდნენ*.
ლექციებს უნდა დასწრწბულიყო სხვა მოსწავლეების მსგავსად რომ მათ შესახებ ცალკეული ინფორმაცია შეეგროვებინა.
ამიტომ ის ახლა მასწავლებელიდა ფსიქოლოგი აღარ იყო, ის ახალი მოსწავლე უფრო იყო რომელიც ყ ელას საქციელს აკვირდებოდა.
დიდი დარტყმა იყო მისთვის ის თუ როგორ მივიდა უნივერსიტეტში და დირექტორისგან გაიგო რომ ლიზა წავიდა.
გზად მართლაც დაინახა გოგონა მაგრამ არც წარმოიდგინა ის ფაქტი რომ ის უნივერსიტეტიდან წავიდა.
ძალიან დიდი ხანი რეკავდა მის ნომერზე ათასობით შეტყობინება დაუტოვა, ზოგი ჩხუბით ზოგი სიყვარულით, ზოგიც ტირილით..
რატომ წახვედი?
აქ ასე დამტოვე?
საერთოდ არ გიყვარდი არა?
მე მიყვარდი...
მთელი დამპალი გულით რომელიც სხეულში "მიდევს"
ასე წახვედი რომ არც მითხარი..
ეს დავიმსახურე?
შენგან?
მართლა მიყვარდი..
მაგრამ ახლა საერთოდ აღარ ფეთქავს გული შენთვის, მკიდიხარ!
და მეზიზღები..
ამ სიტყვებსაც იმის მოლოდინით ეუბნებოდა რომ ერთ დღეს გოგონა ადგებოდა და დაურეკავდა.
ეტყოდა თუ რა ნაბიჭვარი იყო და კიდევ მას ადანაშაულებდა?
მაგრამ არა..
არანაირი ნაწერი..
არანაირი შეტყობინება..
ლოგინზე ფრთხილად დაწვა და ხელები თავ ქვეშ ამოიდო.
ისევ და ისევ ლიზა ახსენდებოდა.
დღე არ გავიდოდა მისი ნაქვთები არ გახსენებოდა.
ის დღე როგორ გაუკეთა მინეტი და ადგა და წავიდა.
მართლა გაბრაზდა იმ წამს მაგრამ გოგონას ნათქვამის შემდეგ, თავის საქციელზე დაფიქრდა და მიხვდა რომ მანაც დაუშვა ისეთი შეცდომა რომლისგანაც სწორი პასუხი მიიღო.
აუზის მომენტები უტივტივებდა თავში მილიონჯერ..
და მის დასავიწყებლად იგივე პოზაში იხმარა გოგო მაგრამ არანაირი რეაქცია..
თვალები მოიჭყლიტა და თხელი მატერია ტანიდან მოიშორა.
უკვე მოსაღამოებულიყო მზეც ნელა ნელა შორდებოდა ზეცას და მრგვალი მთვარე ენახებოდა თვალებს.
მისი შვილებს კი უკვე თავი ჰქონდათ მოყრილი ზეცაზე.
ნელა ჩამოჯდა რაფაზე და წინა კორპუსს თვალი გააყოლა.
ქვემოდან ზემოთ.
თან ხმადაბლა ითვლიდა სართულებს და იქ მყოფ ბავშვებს შესცქეროდა.
7-8-9....15-16
თექვსმეტზე შეჩერდა და დიდ ლამაზ ფანჯარას დააკვირდა სადაც გოგონას რაფაზე ხელები ჩამოედო და მთვარეს ნელა შეჰყურებდა თან მალე მალე იცინოდა.
მის პროფილს..
თმას..
ხელების მოძრაობას..
სიცილს..
დააკვირდა და თვითონაც ჩაიღიმა.
როგორ გავს..
ამოღერღა და მისი ყურება განაგრძო.
გოგონა კი მალევე წამოდგა და წინ გაიხედა და აი ამ წამს დააკვირდა ჯონქუქი და მიხვდა რომ ის კი არ გავდა არამედ ლიზა იყო..
გულმა საშინლად ხმამაღლა დაიწყო ფეთქვა.
თვალები მოიჭყლიტა და ისევ გახედა გოგონას მაგრამ სილუეტი არ შეცვლილა..
-არა, მელანდება! თავში ჩაირტყა და მაისური გადაიცვა.
მეორე კორპუსში სირბილით წავიდა.
თუ მართლა ის იყო..
მისივე თვალით უნდა ენახა!
კარი დაძებნა და მის წინ ნელა დადგა.
ხელი კანკალით ასწია და ნელა დააკაკუნა.
კარი არც ისე მაღალმა გოგონამ გააღო და ჯონქუქს გაუღიმა.
ის არ იყო..
-გამარჯობა! გაიღიმა გოგონამ და მას გახედა.
-გამარჯობა.. მგონი ოთახი შემეშალა ბოდიში!მიტრიალდა მაგრამ ხმა გაიგო..
"ვინ იყო?"
ნაცნობი ტონალობა ჩაესმა ყურში..
და დახურულ კარზე ისევ დაიწყო კაკუნი.
-ისევ თქვენ! ჩაიცინა გოგონამ და კარს მიეყრდნო.
-ბოდიში შეწუხებისთვის მაგრამ ახალი ფსიქოლოგი ვარ და ბიჭის ბულინგის საქმეზე ვარ აქ..
-აააა! ჩაიცინა ლაილამ და ხელი ჩამოართვა მას
-გისმენთ..
-მინდა რამდენიმე კითხვა დაგისვათ.. თქვენ და თქვენს მეზობელს!
თუ შეიძლება.
ამოიგმინა ძლივს და ლაილას გაღიმებულ სახეს დააკვირდა.
-ჩვენ იმ ბიჭს არც ვიცნობდით..
წესით მიკის და ჯონის უნდა გაესაუბრეთ.. ნახევრად შესულ ჯონქუქს უთხრა, მან კი პასუხის მოფიქრება დაიწყო და გაუღიმა
-კი მაგრამ არავის გამოვრიცხავთ! შემოვიდა და მწოლიარე გოგონა დაინახა რომელიც გადატრიალდა და საბანი მჭიდროდ გადაიფარა.
-დათვი ადე ფსიქოლოგია მოსული! გოგო შეაჯანჯღარა ლიზამ კი ლაილას ხელი დაიჭირა და ყველანაირი სიტუაცია მოკლედ მოუყვა.
-კარგადაა ყველაფერი? მოკუზულ გოგოს გახედა ჯონქუქმა და ჩაიცინა.
ლაილა კი გაღიმებული სახით უყურებდა ჯონქუქს და ლიზას რომელიც დახმარებას ითხოვდა.
-ლლ.. ჩემი მეგობარი ცუდადაა და ლაპარაკის თავი არ აქვს ამიტომ ის კითხვები რომლებიც მას უნდა დაუსვათ მე შემეკითხეთ!
ჩაიღიმა გოგონამ და ბიჭისგანაც იგივე ჩაღიმება მიიღო.
-დღეს მხოლოდ თქვენს თავებზე და ურთიერთობებზე შეგეკითხებით..
ჩაიღიმა და ლიზამაც ცოტა ხმამაღლა ჩაიცინა.
-ახველებს! ჩაიღიმა ლაილამ და ლიზას მუჯლუგუნი მიკრა.
-შეყვარებული თუ გყავთ..
-მე არა.. თქვა ლაილამ და ლიზას გახედა.
-მას? თითით აჩვენა ჯონქუქმა და ლაილამ კი ეშმაკური ღიმილი აიკრა სახეზე.
-მას კი.. ჯეიმი ფოქსი მისი შეყვარებულია!
ამ დროს კი ლიზასთან მიიღო დიდი წიხლი ლაილამ ზურგში.
-ჯეიმი ფოქსი.. თავი დააქნია ჯონქუქმა და ლიზას გახედა.
-თქვენ რა გქვიათ?
აი ამ დროს კი ლაილას სიმწრის ოფლმა დაასხა.
-ლლლაილა!
-და მას?
-დათვი..
-დათვი? საყვარელი სახელია...
ჩაიცინა და ისევ იგივე კითხვა დასვა.
-ლლ..ლლ..ლორენი!
-ნამდვილი სახელი მითხარი, პრობლემების შექმნა ამ პატარა ნაწილსაც შეუძლია
-ლიზა! ამოილუღლუღა და თავი ჩაღუნა.
-კარგია.. ქალბატონ ლიზასთან მაქვს შეკითხვა! რადგან თავისთავად შეყვარებული ყავს.
ერთად თუ იწვნენ და რა პირობებში?
წინადადება დაასრულა თუ არა ლიზამ საბანი გადაიფარა და დიდი ბალიში იმ წამსვე თავში გაუქანა ჯონქუქს.
-რა ჯანდაბას აკეთებ აქ?
-შენ რეებს მატყუებ თითქოს გუშინ ვიყო დაბადებული.
-მყავს შეყვარებული! ეს თქვა და ჯონქუქს გახედა.
-ნუ მატყუებ!
-რა გინდა ვერ ვხვდები.. ჩნდები ჩემს ცხოვრებაში ისე რომ არავინ გპატიჟებს! წადი! მოშორდი! მეორე ბალიში ესროლა და იმ წამს წამოხტა ჯონქუქი.
-თითქოს შენ არ გინდოდეს!
-არ მინდა! არააა!
-თუ გგონია რომ დავნებდი.. უშედეგოდ! არასდროს ვნებდები!
-ნურც დანებდები! და საერთოდ ერთი ლაჩარი ხარ!
-ლაჩარი? ჩაიცინა და უკან ესროლა ბალიში ლიზას.
-რატომ ? იმიტომ რომ მინდოდა კარიერა მქონოდა?
-არა..შენს კარიერას მე ხელს შევუწყობდი შენ იმიტომ მომშორდი რომ მითქმა მოთქმის შეგეშინდა..
ლაჩარი ხარ ჯონქუქ! და მე ლაჩრები არ მიზიდავენ.
-ლაჩარი იმ დროს რატომ არ ვიყავი როცა აუზში გაგჟიმე ისე რომ რამის იქვე დაიხრჩე.
ამაზე ლიზა გაშეშდა, ლაილამ თვალები გააფართოვა ლიზა კი ბოლომდე აწითლდა და ლოგინიდან წამოდგა .
-რა მაგარი ბიჭი ხარ? თქვა ეხლა ამანაც.. ჯეიმი ბევრად კარგია ლოგინში!
-ჯეიმის დედას შევეცი.. მეორედ აღარ ახსენო თორემ იმის წინ დაგაბავ და ისე გიხმარ სუნთქვა გაგიჭირდება.
სხვა ენაზე დაიწყო ლაპარაკი რადგან არ უნდოდა მეორე გოგოს რაიმე სხვაც გაეგო.
-მარტო ხმარება გიტრიალებს თავში.. მიხმარე, კი ბედნიერი ხარ? და მიმაგდე.. ეგაა შენი ეგო! არ შეცვლილხარ!
- მე მარტო ჟიმაობისთვის რომ მდომებოდი სხვა ზომებს მივმართავდი.. მაგრამ არა ! ურთიერთობა მინდოდა!
-რაააა? შენ რა ვერ ხარ? შენ თვითონ დამშორდი.. ლაჩარი ხარ! ლაჩარი!
ადექი და მიმატოვე!
-სხვა გზა არ მქონდა! ისე წახვედი მეგონა არც შენ გინდოდა ურთიერთობა.
-რაააა? უცებ გოგონამ ცრემლები ჩამოყარა
-ტირილით წამოვედი, ტირილით წამოვედი შე ნაბიჭვარო! და სხვაგან წავედი იმის გამო რომ შენი სახე აღარ დამენახა, ყველაზე სირი ფსიქოლოგი ხარ რომელიც კი ოდესმე მინახავს!
ცრემლები მოიწმინდა და კარი უხეშად გააღო.
-გაეთრიე! თორემ დირექტორს დავუძახებ და ძალით გაგათრევენ აქედან! ცრემლი მოვიწმინდა და დამდგარი ჯონქუქი ხელის კვრით გააგდო ოთახიდან.
-ჩემთან მოახლოებული არ დაგინახო! ცრემლი მოიწმინდა და ჯარი ცხვირწინ მოუხურა.
ჯონქუქი მიმოიხედა ხალხი იყურებოდა და ამ დიდ ბრბოში მხოლოდ ერთი ბიჭი ჩანდა რომელიც გზაში შემთხვევით შეეჟახა ისედაც განრისხებულ ჯონქუქს.
-ბოდიში ძმაო! წამოდგა ბიჭი და წამლების პარკი ხელში მომუჭა.
- ჯეიმს.. უცებ ერთი გოგო უახლოვდება და ჯეიმის უკნიდან ეხვევა.
-კეილ თავი დამანებე ლიზა ცუდადაა წამლები უნდა მივუტანო..
-ვინმე ცუდადაა? ისევ იგველა ჯონქუქმა და ჯეიმის ხელი ჩამოართვა.
-კი .. მოუჭრა ჯეიმიმ და გზას გახედა.
- დახმარება შემიძლია!
-არ მინდა წამლები ვიყიდე , ისე მადლობა თანადგომისთვის!

[მეორე დღეს]

-ჯეიმი ხელის ჩაკიდების სხვა ტაქტიკა უნდა გამოიყენო! გაუღიმა ლიზამ და გამწარებულ ჯეიმის რომელმაც დოინჯი შემოირტყა ხელი გაუყარა და გაუღიმა.
-ნახე ნენსი როგორ გიყურებს..
არ გინდა დაელაპარაკო? სადმე დაპატიჟე!
უცებ ლიზამ გაუღიმა ჯეიმიმ კი ციმციმა თვალები იცვალა და გაბრაზებული სახე მიიღო.
-გაიგე რომ , ან შენ ან არავინ..
-მაშინ დარჩი მარტოსული, მე მხოლოდ მეგობრისავით მიყვარხარ და შეიგნე რა!
ჩანთა მოიკიდა
აუდიტორიას დაადგა და ნახევრად დაკავებული ადგილებს დააკვირდა.
უკან ერთ ადგილს მოავლო თვალი და ადგილი დაიკავა.
აუდიტორია მალევე შეივსო.
მაგრამ ჯონქუქი შემოვიდა და ითხოვა რომ რამდენიმე ბავშვს ნელ ნელა გაიყვანეს დასალაპარაკებლად.
რომ შემოვიდა ლიზას თვალი ჩაუკრა, და ნაზად გაუღიმა.
ლიზამ კი მაგიდიდან შუა თითი აჩვენა და ნაზად გაუღიმა.
-ჯეიმი ფოქსი ! გამომყევი! ჩაიცინა ჯონქუქმა ტუჩებზე ენა გადაისვა და ლიზას ღიმილით გახედა.
მისის სახე კი ამბობდა.
" ჩემი ჯერია"

______________________________

ჩემნაირი კეთილი ხალხი იშვიათია..
მიყვარხართ..
და ნაკლებ კომენტარებს არ მივიღებ!
აზრი გამიმხილეთ..
ლოვე უი..
ცოტა ხომ არ შეცდი მონი?
1500 სიტყვა რამ დაგაწერინა