ჩემი მასწავლებელი/ჯეონ ჯონქუქი/(Complete✓)

ჯობია?

მზე მალევე ამოვიდა..
და ლიზას ცხოვრებაში კიდევ ერთი დღე დაიწყო.
ისევ ის შემაწუხებელი მაღვიძარა რეკავს თითქოს რამეს წარმოადგენდეს..
ისევ ის შემაწუხებელი ხმა დილის 8 საათზე.
-როგორ ვერ ვიტან ვერავის! თვალდახუჭული წამოდგა და ფაკულტეტის ცხრილს გადაავლო თვალი.
/კიმის გაკვეთილი 💜/
ზუსტად ასე ეწერა დღიურშიას და ყოველ პარასკევს გახარებული იწყებდა დღეს რადგან იცოდა რომ კიმ თეჰიონის გაკვეთილი ჰქონდა პირველი.
მაგრამ არა დღეს..
-ფუ ამ ნაბიჭვარის გაკვეთილი მაქვს პირველი? ამოიოხრა და დიდი წითელი ჰუდი გამოიღო გარდერობიდან.
ბრეტელებიან ზედაზე გადაიცვა და შავი შარვალი ამოიცვა.
სარკეში რომ ჩაიხედა თავის აბურძგნულ თმას დააკვირდა უეცრად ჩაიცინა და პირი ნელთბილი წყლით ჩამოიბანა. სახეზე დამცავი კრემები გადაისვა და თავისი საყვარელი ტუჩსაცხი წაისვა.
ჩანთა გადაამოწმა.
-სარკე.. არის
ტუში.. არის
პომადა.. არის
გაიძახოდა და თან წიგნებს ითვლიდა.
საათს დახედა და გაგიჟებული გავარდა სახლიდან.
არადა პარასკევს ყველაზე ადრე გადიოდა რადგან კიმის ლამაზი სახე უფრო ადრე ენახა და დიდი ხანი დამტკბარიყო მისი სილამაზით.
ავტობუსში დაბღვერილი ავიდა..
კაპიშონი უფარავდა პატარა შუბლს და მოციმციმე თვალებს.
გაბრაზება ეტყობოდა სახეზე მაგრამ ცდილობდა ხასიათი გამოესწორებინა და საკუთარი თავის მიმართ პატივისცემა გამოეხატა.
გზა და გზა რაღაცეებს იმეორებდა და დარწმუნებული იყო რომ კიმს არც შეხედავდა.
რამდენიმე წუთში ავტობუსი გაჩერდა გოგონაც ფეხაკრეფით ჩავიდა და უნივერსიტეტისკენ გაიქცა.
დრო კიდევ ჰქონდა მაგრამ მაინც გარბოდა..
წინ კი ჯეონ ჯონქუქი დაინახა.
მის გამოა ასე დაბღვერილი რომ ადგა პარასკევ დილას.
ეძინება..
მთელი საღამო მის შესახებ კითხულობდა ჭორებს და მითქმა მოთქმებს და ამის გამო ძალიან გვიან დაიძინა.
შავი მერსედესიდან გადმოვიდა და თავისი პატარა ჩემოდანი გადაამოწმა.
ისეთი მოუხერხებლად ამოწმებდა საბუთებს მაგრამ მაინც
რა სექსუალური იყო იმ წამს..
მის ქცევების შემყურე
ლიზას პატარათი ჩაეცინა.
ის ჯერ პატარაა..
რა დროს მისი ლექტორობაა?
გაიფიქრა მან.
არადა ისეთი სახით დადიოდა ეგონა მთელი დღის განმავლობაში ხასიათს ვერაფერი გამოუსწორებდა.
ჯეონს გვერდით რომ გაუარა წელშიც იმ დროს გაიმართა და სხვა სახე მიიღო თითქოს ლექტორი ვერც იცნო, არადა ისე ძალიან უნდოდა ჯეონს მისთვის უბრალოდ შეეხედა.
ლექტორმა კი მას მხოლოდ წამიერად გახედა, შემდეგ კი ისევ დაუბრუნდა თავისი დოკუმენტების ქექვას.
-აყროლებულია აქაურობა! უნივერსიტეტში შებიჯების წამსვე ლიზამ მხოლოდ ეს თქვა.
კიბეებზე აირბინა დაა უკანა რიგებში დაიკავა ადგილი.(პირველად)
ისე შევიდა კიმისთვის არც შეუხედავს.
უკან დაჯდა ყურსასმენი გაიკეთა ერთ ყურში და თავი მერხზე ჩამოდო.
კაპიშონი მჭიდროდ მოიხვია და თვალებიც მოხუჭა.
კიმის სახისთვის რომ შეგეხედათ ალბათ გაიცინებდით კიდევაც.
მისმა საუკეთესო მოსწავლემ გამარჯობა არ უთხრა პირველად, რაც სემესტრი დაიწყო.
თითქოს გულიც დასწყდა ამის გამო მაგრამ შემდეგ მიხვდა რომ ლექცია უნდა დაეწყო და აღარ უნდა ეფიქრა თავისი მოსწავლის უაზრო საქციელზე.
კარგად აკვირდებოდა ლიზა ჯიჰოს ყოველ ქცევას ლექციის მსვლელობისას.
როგორ იდებდა ხელებს მკერდზე და პირს აღებდა და კრავდა.
თითქოს მაგიდის ქვემოდან ვიღაც ჟიმავდა ისე იქცეოდა.
კიმი კი მის ყოველ საქციელზე ჰალსტუხის ნაწილს კიდევ უფრო დაბლა წევდა.
-ძუკნა! გახედა ლიზამ ჯიჰოს და შემდეგ ლექტორს.
-ნეტა შემეძლოს თქვენი ჩაშვება! უკვე ძალიან გაბრაზებულმა კაპიშონს მოუჭირა ხელი.
-ამით დავამთ...
არ ჰქონდა დამთავრებული ლექტორს ლიზა იმ წამსვე წამოდგა და ოთახი დატოვა.
-სირი.. გამოსვლისას აჯახა სიტყვა ლექტორს და გაახსენდა რომ ჯეონის გაკვეთილი იყო შემდეგი.
ჰოლში გაუყვა და კარი შეაღო.
არავინ იყო..
საერთოდ არავინ..
ლიზას კი ეს უფრო გაუხარდა.
კარი შეაღო და წინა რიგში დაჯდა.
თავი ჩამოდო მერხზე და თვალები მოხუჭა.
კარის ხმა გაისმა..
წინ კი ჯონქუქი აღმოჩნდა ხელში საჭმელი ეჭირა და თან საყვარლად იხემსებოდა.
მოსწავლე რომ დაინახა უკან დამალა პატარა ფუნთუშა და პუდრი ტუჩიდან მოიწმინდა.
ჯერ შეეშინდა მხოლოდ დიდი წითელი ნაჭერი მოჩანდა მერხიდან.
არც თავი..
არც თმა..
ჯეონს უკვე შეეშინდა!
რა ჯანდაბა იყო ეს...
მიუახლოვდა და ხელი ნაზად შეახო იქ მჯდომ არსებას.
-უკაცრავად! შეაბანჯღალა და კაპიშონი მოხადა.
უცებ გოგონამ წამოყო თავი და ჩამოწეული შოკოლადის ფერი თმა უკან გადაიწია.
გოგო ყოფილა! გაიფიქრა ჯეონმა და მის დასიებული სახეს დააკვირდა.
თვალები გაახილა და დაინახა რომ მის წინ ჯეონი იდგა და თან ტუჩები პუდრით ჰქონდა მოსვრილი.
-გოგონა აქ რა გინდათ?
უცებ იკითხა მან.
-მე იცით..ახლა თქვენი ლექცია მაქვს და ცოტა ადრე მოვედი.
ამოიკრუსუნა  და თვალები მოიპარჭყნა.
-ააა კარგი! გაოცებულმა გახედა მან და დანაწყენებით გახედა თავის საუზმეს.
-არაა თქვენ გააკეთეთ ის რასაც აქამდე აკეთებდით! მე უბრალოდ დავიძინებ.
გაუღიმა გოგონამ და ისევ ჩამოდო თავი.
-მადლობა! თავი დახარა ჯეონმა და თავის კუთვნილ მერხს მიუჯდა.
ფუნთუშას თავი მოაჭამა და გახარებულმა ამოიოხრა.
ლიზას ოდნავ ჩაეცინა ლექტორის ასეთი ხმების გაგონების გამო.
მაგრამ საბედნიეროდ ჯეონს ეს არ გაუგია.
- გოგონა ცოტა ადრე უნდა დაიძინოთ ხოლმე და ასეთ მდგომარეობაში არ იქნები.
დარიგება დაიწყო მან არადა რა იცოდა რომ ლიზა მის გამო იყო ასე.
-გავითვალისწინებ! თითი ამოსწია ლიზამ და ჯონქუქის სახეს დააკვირდა.
-ეს უძილობა ყველას უღებს ბოლოს და იცოდე შენამდეც მოაღწევს.
ისევ ირონიულად ჩაიცინა.
-შევეცდები ასე არ მოხდეს! წამოიწია და მის სახეს დააკვირდა რომელიც პუდრისგან დასვრილი ტუჩებს იწმენდავდა.
-რამდენი წლის ხარ? უცებ გახედა მან.
-20 ის..
-20 წლის ხარ და პირველკურსელი?
ირონია იგრძნობოდა მის ნათქვამში
-კი როგორც ხედავთ..
აქ სამუშაოს გამოცდილებისთვის მომთხოვეს რომ სეულის უნივერსიტეტში მესწავლა.
ამიტომ კი 20 წლის პირველკურსელი ვარ.
მანაც ირონიულად გახედა და ჯიბეში ხელები ჩაიწყო.
-მომწონს შენი შემართება!
კარგია!
სხვა ქვეყანაში სწავლობ რომ უბრალოდ იმუშავო.
-დიახ ვიცი! გავუღიმე და კაპიშონი გადაიხადა ლიზამ და სახე გამოისწორა.
-ჩემი ფაკულტეტი მოგწონს?
წამიერად გამომხედა.
-კი მე ყველა ფაკულტეტი მომწონს! სიმწრის ღიმილი დაეტყო მას სახეზე და ისევ გახედა ჯონქუქის მომღიმარე ნაკვთებს.
-ანუ კარგად სწავლობ?
-კი როგორც შემიძლია ისე!  ისევ გაუღიმა ლიზამ და წიგნები ამოიღო.
-ჩემი ფაკულტეტის დახასიათებაც გჭირდება ალბათ..
თავი მოიფხანა და ლიზას წინ დადგა.
-დიახ თავისთავად! წიგნი გადაშალა და ლექტორს დააკვირდა.
-ძალიან კარგი.. ჩაიცინა ლექტორმა და ხალხს გახედა რომლებიც ნელ ნელა შემოდიოდნენ.
გოგოები რომ შემოვიდნენ ლექტორს საჭმელებით სავსე ყუთი მისცეს მაგრამ მან ეს საჩუქარი არ მიიღო..
არადა მთელი დღის განმავლობაში ერთ ფუნთუშაზე უნდა ემუშავა და მეტი არაფერი ეჭამა.
საერთოდ არ უნდოდა ლექტორობა..
თვითონაც იცის რომ ჯერ პატარაა ამისთვიმვის.
გართობა და დროს ტარება უნდოდა ჯერ, მაგრამ ოჯახი..
ეს ხომ ძალდატანებით მოხდა.
ხალხი რომ შემოვიდნენ და ყველა თავის ადგილზე დაჯდა ჯონქუქმა მხოლოდ იმ წამს დაიწყო ლექციის წინამძღოლობა.
ახლა მიხვდა ლიზა რა საინტერესო საგანი ყოფილა.
თუ იმიტომ იყო საინტერესო რადგან ბატონი ჯეონი ხსნიდა?
ჯეონი აკვირდებოდა ლიზას გაკვირვებულ სახეს და მის ყოველ ქმედებას უცნობ საკითხზე.
ეცინებოდა ასეთ რეაგირებაზე ცოტა საყვარელიც კი იყო.
როგორ აფართოებდა თვალებს და წინ წევდა ტუჩებს.
ეს არ ვიცი!
იმეორებდა და პატარა რვეულში წერდა

-რა საინტერესოა! გაიფიქრა ლიზამ და ისევ გადახედა ნაწერებს რომლებიც ჯეონის გაკვეთილზე დაწერა.
მაგრამ მაინც ძალიან უაზრო საკითხია..
რაში ადარდებს ვინ განიკურნა პირველად ფსიქოლოგების დახმარებით..
საერთოდ არ აინტერესებს..
მაგრამ ჯეონის ყოველი მიმიკა და გაოცება ახსოვს მთელი ლექციის განმავლობაში..
-ქალბატონო..
მიუახლოვდა ჯონქუქი და სასაცილო სახით შეეკითხა სახელი.
-ლიზა! გაუღიმა ლიზამ და ხელი ჩამოართვა ლექტორს.
-ჯონქუქ დასალევად მივდივართ და...
შემოაბიჯა კიმმა და ლიზას და ჯონქუქის ხელებს შეხედა.
-არაა დღეს არ შემიძლია მანქანით ვარ.
თმაზე გაითამაშა ჯეონმა და ლიზას სახეს შეხედა.
-გამარჯობა! გახედა თეჰიონმა ლიზას და თავი ოდნავ დაიხარა.
-გამარჯობა ბატონო კიმ. ლიზამაც დაუხარა თავი მას.
არადა ყოველთვის ადრე მოდის სახლში ახლა კი აუდიტორია დაცლილია ლიზა კი ისევ აქ არის ჯეონთან ერთად.
-ბატონი ჯეონ უნდა წავიდე.
წამოდგა ლიზა და წიგნები ჩაალაგა.
-ხო მეც უნდა წავიდე. ამოიოხრა მან და დოკუმენტები ჩაალაგა.
ლიზა არ ჩქარობდა ნელა ჩაალაგა წიგნები და თითქოს მას ელოდებოდა და მასთან ერთად უნდოდა წასვლა.
ჩანთა მოიკიდა და აუდიტორია დატოვა.
კიბეებზე ჩაირბინა და უნივერსიტეტიდან გამოვიდა.
ნელა მიაბიჯებდა ავტობუსის გაჩერებაზე იქვე ჩამოჯდა და ავტობუსი დაუწყო ლოდინი.
კიდევ 15 წუთი იყო დარჩენილი.
თვალები მოხუჭა და რკინაზე ჩამოდო.
როცა ნაცნობმა ხმამ გამოაღვიძა.
ლექტორი იდგა მის წინ და მის გაღვიძებას ცდილობდა
-წამოდი მე წაგიყვან! გამოაღო იძა და მანქანის კარი გაუღო.
-არაა მე..
-ჩაჯექი ჩაჯექი! გაუღიმა ჯეონმა ლიზას ...
_______

აბაა გამოსწორდა ყველაფერი.
მიყვარხართ..
გავიქეცი მე საქმეზე.
მიყვარხართ კიდევ ერთხელ..