Η ώρα είναι 8.15 και ο Τιμ δεν φάνηκε ακόμη, λες να του έτυχε κάτι; Αυτά σκεφτόταν η Βίκυ όταν ακουστηκε η δόνηση από το τηλέφωνο της, "Μωρό μου δεν θα περασω να σε παρω, ήρθαν τα παιδια και με πήραν... ΑΝ έρθεις θα σε δω στο δευτερο διάλειμμα. Τιμ"
Έμεινε να διαβάζει το μήνυμα σαν να μην πιστευε στα μάτια της. Όταν τελικά συνήλθε από το αρχικό σοκ, άρχισε να νοιώθει τα νεύρα της να φουντώνουν, έψαξε στις επαφές τις και γρήγορα βρήκε την επαφή που ήθελε...
- Βρε βρε ποια μας θυμήθηκε... Ακουστηκε μια ανδρική φωνή στην άλλη πλευρα της γραμμής...
- Γεια σου Αλέξη τι κάνεις σήμερα;
- Αν μαντευω σωστά, κατι που θελεις εσυ;
- Σωστά μαντεψες, ελα να με παρεις και να παμε στο ροκ καφέ...
Δεν περασε μισή ώρα και η Βικυ εμπαινε μέσα στο σκοτεινό μπαράκι κρατώντας το χέρι του Αλέξη...
Αλέξης, μεγάλος αδερφός της Βίκυς, δουλευει ως dj σε ένα από τα μεγαλύτερα κλαμπ της πόλης, δυστυχώς δεν τα παει καλα με την οικογένεια του γιατί αν και εξαιρετικός μαθητής παρατησε την ιατρική για την μεγάλη του αγάπη τη μουσική κάτι που οι γιατροί γονείς τους δεν του το συγχωρεσαν στην αρχή, όταν όμως τον είδαν ευτυχισμένο και πετυχημένο βαλανε νερό στο κρασί τους, εκείνος όμως ποτε δεν επέστρεψε στο πολυτελές σπίτι τους. Με την Βίκυ όμως είναι τρέλα ερωτευμένος από την πρωτη στιγμή που την φέρανε απο το μαιευτήριο στο σπίτι και δεν μπορεί να της χαλάσει κανένα χατήρι...
Η ώρα έχει παει 9 και ένας όμορφος ψηλός άνδρας χαμογελάει στη Βίκυ καθως την πλησιάζει, το κρυο βλέμμα της δεν του κόβεις καθόλου το χαμόγελο αντίθετα το κάνει ακόμη πιο θρασυ... Όσο την πλησιάζει κάποιον τη θυμίζει αλλα δε μπορεί να θυμηθεί ποιον...
- Καλησπέρα παιδιά, τι κάνεις Αλέξη;
- Κωνσταντίνε καλώς τον, καλά είμαι εσυ;
- Καλά. Ευχαριστώ!!! Εσυ Βίκυ δε μου είπες ότι θα είναι και ο Αλέξης εδώ, πολυ ωραια έκπληξη!!!
Η Βίκυ ακόμη τα έχει χαμένα, δε μπορεί ο κούκλος άνδρας μπροστά της να είναι ο παιδικος της φίλος που τον βλέπει κάθε μέρα σαν το φυτό της τάξης μέσα στις φαρδιές φόρμες αχτενιστο και.... τόσο.... Κωνσταντίνο...
-Hello , Βίκυ, μήπως μετανιωσες που με κάλεσες, δεν υπάρχει πρόβλημα αν θες φευγω, είπε και πηγε να γυρίσει για να απομακρυνθεί...
Επιτέλους η Βίκυ βρήκε τη φωνή της...
- Οχι μείνε, απλά... Είσαι πολυ διαφορετικός τρόμαξα να σε γνωρίσω... Είπε με φανερή την έκπληξη στο προσωπο της...
Εκείνη την ώρα η μπάντα ανέβηκε στη σκηνή και άρχισαν να παιζουν τη μουσική τους...
Ο Αλέξης διακριτικά έκανε ένα βήμα πισω Ψυθηρισε κάτι στο αυτί της αδερφής του που αντί να κοιτάει τη σκηνή έμεινε να κοιτάει τον φίλο της που έμοιαζε σαν κάποιος... άλλος...
- Ε ναι ναι, του είπε αυτή και φάνηκε σα να το μετάνιωσε στη στιγμή, εκείνος έσκασε ένα γελακι και προσπαθησε να αντικρούσει το χέρι της που τον χτυπησε στο μπράτσο...
Μόλις η μπάντα τελείωσε για το πρωτο διάλλειμα ο Τιμ κατέβηκε αμέσως από τη σκηνή και πηγε προς την κοπέλα του. Η ζήλια ήταν ζωγραφισμένη στο προσωπο του ίσως και θυμός... Με το που τους πλησιασε πηγε να φιλήσει επιδεικτικά την Βίκυ όμως αυτή τραβήχτηκε...
- Τι έγινε μωρό μου, γιατί με αποφευγεις και ποιοι είναι αυτοί οι δύο που είναι μαζί σου;
- Αλεξ, ο μεγάλος αδερφός της 'κοπελας σου " είπε και άπλωσε το χέρι του προς τον παγωμενο Τιμ που τότε κατάλαβε την γκάφα του...
- Χάρηκα , ειπε κατακοκκινος από ντροπή...
- Και εσυ; ρώτησε απευθυνόμενος προς τον συμμαθητή του σκεπτόμενος πως μάλλον είναι κάποιος φίλος του αδερφού της....
- Κωνσταντίνος, είμαστε στην ίδια τάξη. Είπε γελώντας ο Κωνσταντίνος δείχνοντας να απολαμβάνει ότι κανείς δεν τον αναγνώρισε..... ή σχεδόν κανείς...
Η ώρα περνούσε γρήγορα, η μπάντα είχε τελειώσει το προγραμμα της και ο Τιμ ήρθε στην παρεα, ο Αλεξ όμως έπρεπε να φυγει και έτσι έμειναν μόνο οι συμμαθητές για ένα τελευταίο ποτο, ώσπου ξαφνικά μια κοπέλα γυρω στα 25 με πολυ προκλητικο ντυσιμο και έντονο βάψιμο τους πλησιασε, όλα τα αγόρια της παρεας πηρανε στάση για φλέρτ, πρωτος και καλυτερος ο Τιμ. Η Βίκυ έκανε ένα βήμα πισω και τον κοιτουσε να δει μέχρι που θα το φτάσει. Η κοπέλα όμως περασε απο μπροστά τους τινάζοντας τα μακριά μαλλιά της και πηγε αμέσως στην αγκαλιά του Κωνσταντίνου, ο οποίος μόλις την αντιλήφθηκε έκανε τα παντα για να το αποφύγει, αλλά ήταν αργά..
- Κώστα μου, είπε με ναζιαρικη φωνή και τα αγόρια έμειναν να την κοιτάνε με τα στόματα ανοιχτά.
- Γειά σου Έλενα της είπε και πριν προλάβει να τη συστήσει στην υπόλοιπη παρεα, του δίνει ένα φιλί όλο πάθος του λέει κάτι στο αυτί και φευγει όπως ακριβώς ήρθε, καθώς απομακρυνεται κουνάει επιδεικτικά τον κωλο της κάτι που έκανε τα αγόρια να κοιτάνε όπως ενα παιδι βλέπει το παγωτο του, όλοι εκτός του Κωνσταντίνου, που έσκυψε στο αυτή της Βίκυς λέγοντας της.
- Χιλια συγγνώμη δεν ήθελα να συμβεί κάτι τέτοιο... Οχι εδώ, οχι μπροστά σου... Με τα λόγια αυτά γυρισε και με γρήγορα βήματα βγήκε έξω από το μπαρ...
