Επιτέλους το σχολείο τελείωσε και σήμερα, ευτυχώς είναι Παρασκευή και για δυο μέρες θα απολαυσω τη μουσική και τη μοναξιά μου σκεφτόταν η Βίκυ καθώς περπατουσε αργά, σχεδον σέρνοντας τα μαυρα μποτάκια της προς το σπίτι όταν ξαφνικά ο Κωσταντίνος την πλησίασε και τη χαιρέτησε με ένα πλατυ χαμογελο να αφήνει τα κατάλευκα δόντια του να κάνουν το αξυριστο και γενικά ατημέλητο πρόσωπο του να μοιάζει αρκετά φιλικό...
Κωνσταντίνος, παιδικός φίλος της Βίκυς, στην ίδια τάξη από τον παιδικο σταθμό ακόμα, παντα διακριτικός και χαλαρός, ποτε δεν επιδιώκει την δημοσιότητα μάλλον ακριβώς το αντίθετο. Κανεις δεν ξερει τι κάνει τον ελευθερο χρόνο του, ουτε ποιοι είναι οι φίλοι του περα απο το σχολείο, το μόνο που ξέρουν είναι ότι είναι πολυ καλός μαθητής και ντυνεται με φόρμες ένα νούμερο μεγαλυτερο από το νουμερο του, ψηλός, καστανος με μελιά μάτια είναι τα μόνα χαρακτηριστικά του που αφήνει να δουν οι άλλοι. Κανεις δεν τον έχει δει έξω για κλαμπινγκ ή σε κάποια συναυλία... Για κοπέλα ουτε λόγος.
- Γεια σου Κωνσταντίνε, αποκρίθηκε η Βίκυ και συνέχισαν να περπατουν έτσι μέχρι έξω από το σπίτι της, κανεις δεν είπε ουτε λέξη όμως κανεις τους δεν ένοιωσε ουτε μια στιγμή αμήχανα , το αντίθετο μάλλον, η Βίκυ παντα νοιώθει ασφάλεια μαζί του και ο Κωνσταντίνος...είναι απλά ο Κωνσταντίνος...
- Αντίο φίλε, είπε η Βίκυ καθώς έμπαινε στην αυλή του σπιτιού της.
- Αντίο Βίκυ της είπε και της χάρισε ένα ακόμη χαμόγελο.
Δεν προλαβε να περπατήσει παρα μερικά βήματα και η Βίκυ έτρεξε πισω του...
- Τι κάνεις σήμερα το βράδυ; Η ερώτηση της έκρυβε περιεργια αλλά και πραγματικό ενδιαφέρον.
- Γιατί; Απάντησε σχεδόν αδιάφορα αλλά με ένα ελαφρυ χαμόγελο στα χείλη.
- Ξέρεις, ποτε δεν έχεις έρθει στις βραδιές που παιζει η μπάντα του Τιμ και έλεγα αν θελεις φυσικά και εσυ να μου κάνεις παρεα όσο θα είναι στη σκηνή....
- Ξέρεις ποτε πριν δε μου το είχες ζητήσει... Είπε και πλεον γελουσε κανονικά.
- Λοιπόν θα έρθεις; Ρώτησε η Βίκυ που πλεον και αυτή χαμογελουσε μάλλον επειδή ένοιωσε μια μικρή ενοχή για το ότι ποτε δεν τον είχε καλέσει...
- Φυσικά, να περασω να σε παρω κατά τις 8;
-Εεε, ξέρεις, εγώ θα παω με τον Τιμ, είπε η Βίκυ και αμέσως ένοιωσε να κοκκινίζει και χαμήλωσε ελαφρά το κεφάλι της....
- Ωχ συγγνώμη συγγνώμη, είπε αμέσως ο Κωνσταντίνος , βλεπωντας ότι την έφερε σε δυσκολη θεση...
- Θα τα πουμε στο κλαμπ, στις 9,οκ; Είπε η Βίκυ σπάζοντας την αμήχανη στιγμή.
- Θα είμαι εκεί... Καλο μεσημερι...
-Οκ...
