The Vampire's Hybrid

Chapter 23: The Women From Loxar

Chapter 23: The Women From Loxar

Lauren

Naunang naglakad si Sandro patungo sa mga rogues. Lahat sila ay nagbigay-daan. Sumunod nalang rin ako at hindi ko mapigilang mapansin ang kanilang seryosong mga titig at parang anumang oras ay kakainin na nila ako. They looked so angry toward me.

While walking, napansin ko ang nagkalat na mga katawan ng tao na lasog-lasog na at ang iba ay hiwa-hiwalay na. These all smelled so fresh. The blood. Siguro, ngayon pa lang nila ito nakuha.

Everywhere I look, the walls, and ceilings were cemented, including the floors. This is just a square place. Walang kahit anong furniture, tanging 'yung pinto lamang na pinasukan namin at 'yung hagdan sa unahan namin. Tinatahak namin ang daan papunta doon.

Napadpad kami sa second floor ng tore. Leaving Dalton with his fellow rogues. May tatlong kwartong naririto sa second floor ng tore.

"That's where I sometimes workout. You can go there and sweat yourself." Turo niya sa dulo na pinto. Binaling niya ang atensyon niya sa katabi nito. "That's your room. Get in, you'll find yourself with a lotta paper bags. Help yourself." Utos niya.

Napatingin naman ako sa kanya. "What's in that room?" Tanong ko habang nakaturo sa katabi ng room ko daw.

"That's mine." Tumalikod siya sa akin.

Okay?

Pumasok nalang ako sa loob ng room ko at nakita ang mga paper bags na nakalatag sa bed. I checked all of them. Most were clothes, some were shoes, toiletries and one thing I frowned at was the small, oval mirror and a pair of contact lenses.

Sinubukan kong manalamin pero wala akong makita. "Dumb hybrid." I commented.

Tiningnan ko ang contact lenses. Just the same color as my eyes. Sinuot ko ito at wala naman akong ibang naramdaman o nakita. I wanna see what I look like kaya wala sa sarili kong inangat ang maliit na oval mirror.

My eyes still looked the same. Ano ba naman tong mga binili ni Sandro— wait, what? I can see myself?!

Nanlaki ang mga mata ko at tinanggal ang contacts. Holy shit. Wala akong makitang repleksyon sa salamin. Nang isuot ko itong muli ay meron na naman.

Wow! I'm so amazed!

Nagliligaya pa ako sa aking nadiskubri nang mapagpasyahan kong magpalit na ng damit na nasa loob ng paper bags. May iba't-ibang sizes na narito kaya marami akong choices.

I was on my undergarments when I noticed a bruise from my peripheral vision. Gamit ang maliit na salamin ay tinapat ko ito sa dibdib ko.

Habang nakatingin sa salamin. I noticed the bruises on my chest and almost upto my neck. Hickeys... hickeys from Vladimir noong nasa gym kami. Napakagat ako sa labi ko at nakaramdam ng lungkot.

Kaagad kong nilapag ang salamin at sinuot ang panibagong sleeveless at black pants. Pinatungan ko ito ng leather jacket at lumabas ng kwarto. Natagpuan ko ang mga rogues na kumakain sa mga nakakagimbal na katawan.

Nang mapansin nila ako ay tumahimik ang kanilang pagnguya, pagpunit ng balat at napatingin sila sa akin.

"You guys are really like this?" Dismay was evident in my face. "Filthy." I commented.

Some were almost growling at me, may ibang hindi nakapagpigil at unti-unting dumilaw ang kanilang mga mata, tumaas ang mga kuko at lumitaw ang mga pakpak na parang sa paniki. Rogues nga.

Hindi natuloy ang kanilang pag-atake sana sa akin. Unti-unting bumabalik sa dati nilang anyo. I felt a presence behind me. Sandro.

Nilingon ko siya at tinaasan ng kilay. "Can you tell me what I really am doing here?" Tanong ko.