-Başlamadan yenilmek-
"İşte,geldik adamızaa!"diye bağıran Berkan'a koca bir kahkaha atıp tekneden inenlerin arkasından ilerlemeye başladım.İlk erkekler inmişti,ben tam inmek için son bir adımımı atmıştım ki Berkan'ın kahkahası duyuldu;
"Ahahaha,çok kısasınn!"
Gözlerimi kısıp ona inat teknenin ucundan kuma atladım.
Barış,gram bana bakmamaya yemin etmişti sanki.
Berkan'la konuşurken bile bakmadan yanımızdan geçmişti.
Tamam,anlaşamıyorduk ama ne de olsa aynı takımdaydık ve dün öğleden sonradan beri benimle iletişime geçmiyordu.
Barış, çantası omzunda kumda ilerlerken Berkan'ın kahkahalarına tepki bile vermeden Barış'ın arkasından koştum.
"Hey,Barış?"
Ağır çekimde durdu ve yavaşca arkasını döndü.
"Efendim,Aycan?"
Karşısına doğru iyice ilerledikten sonra tam iki adım kala durdum.
"Soğuksun."
"Biliyorum."
Dediği şeyle ona gözümü kısarak baktım.
"Neden?"dediğim sırada yüzüme doğru eğilip;
"Çünkü canım öyle istiyor."
Bu dediği beni iyice dellendirmişti.Ben onun yanına aramızı düzeltmek için geliyorum,o bana böyle davranıyor.
Sıkıntıyla iç çekip gözlerimi gözlerine diktim.
"Bu senin kendini koruma yolun."
Anlamamış gibi tek kaşını kaldırdığında devam ettim;
"İnsanlar seni anlamasın diye kendini bu şekilde koruma altına aldığını düşünüyorsun.Kendin dışındakilere bir gram acıman yok,sadece kendini düşünüyorsun.Neden mi?Çünkü sana da aynısını yaptılar.Geçmişte yaşadığın olaylar yüzünden sen anı yaşayamıyorsun Barış."
Dediğim şeyleri o kadar dikkatli dinliyordu ki...
Cevap vermediğinde devam ettim;
"Yerden iki taş al.İkisi de farklı değil mi?İnsanlar da böyle işte.Sana eskiden nasıl davranıldı,ne yapıldı bilmiyorum.Kendini buradan,buradakilerden soyutlayamazsın.Böyle istediğini biliyorum,herkes biliyor.
Geçeceksin köşeye oturacaksın.Ama bilsen bir konuşsan herkes konuşur seninle.Böyle bir ortamda kendini soyutlamaya hakkın yok Barış, üzgünüm."
Bunu dedikten sonra çene kasının kasıldığını farkettim.Gözleri sadece gözlerimde kilitlenmişti.
"Hayat hakkında çok şey bildiğini düşünüyorsun,değil mi?"
Kaşlarımı çatıp ona baktığımda devam etti;
"Hiçbir bok bilmiyorsun." dedi ve alayla gülümsedi.
Altta kalacağımı,bu lafından sonra orayı terkedeceğimi zannediyordu.
İşte,bu sefer ben alayla gülümsedim ve;
"Sen savaşına başlamadan yenildin Barış Murat Yağcı."
O an gözlerinde bir oynama gördüm,ufak bir oynama.Az önceki sert,umursamaz gözlerinin aksine az da olsa hüzünlü bakıyordu.
Sertti,soğuktu ve acımasızdı,ama içinde bir yerlerde hala duygusallık vardı.
Barış'ı bir daha asla öyle göremeyeceğimi düşündüğümden yüzünü son bir kez inceleyip arkamı dönüp uzaklaştım yanından.
-11.38
