💖ကျွန်တော့်ဘဝရဲ့ဖြစ်တည်မှုလေး...💖
Or
💖 အမုန်း၏ခါးသက်လေသော....💖
"အာ့..."
အသံကြားရာကြည့်လိုက်တော့ကလေးကနိုးလာပြီလေ....
"မင်းနိုးပြီလား.."
"ဟုတျဦး..."
ကျတော်ဘေးပတ်လည်ကိုကြည့်လိုက်တော့ဦးရဲ့အခန်း....
"ရော့ဒီမှာဆန်ပြုတ်....စားပီးရင်ကိုယ့်အခန်းကိုယ်ပြန်တော့...ဒီမှာဆေး..."
ဆန်ပြုတ်မစားဖူးပေမဲ့...ဦးကြွေးတာမို့စားလိုက်တော့...
"အဲ့ဆန်ပြုတ်ကငါးနဲ့လုပ်ထားတာ..ကုန်အောင်စားလိုက်အားရှိရအောင်..."
ငါး..ငါးနဲ့...
ကျတော်လည်းရေချိုးခန်းထဲသို့ပြေးဝင်ကာအန်ပစ်လိုက်တော့သည်...
"ဘာလဲမင်းကရွံတာလား...ရတယ်မစားနဲ့မင်းဘာမှစားဖို့မစဥ်းစားနဲ့ဆေးကိုဒီတိုင်းသောက်..."
"မ..အော့...မဟုတ်ဘူးဦး...ကျန့်ကျန့်ကအော့.."
"အဲ့လောက်ဖြစိနေတယ်ဟုတ်လား...စောက်ကြီးစောက်ကျယ်နဲ့....သွားငါ့အခန်းထဲကထွက်သွား..မင်းဘာမှစားဖို့မစဥ်းစားနဲ့..."
"ဦး..ကျန့်ကျန့်က..."
"တောက်...ထွက်သွား..."
ဦးစကားကြောင့်ကိုယ့်အခန်းကိုယ်ပဲပြန်လာရသည်...
အခန်းရောက်တော့ထိန်းထားတဲ့မျက်ရည်တွေကိုလွှတ်ချပေးလိုက်တော့သည်...
ဦးရယ်..ကျန့်ကျန့်ကမစားချင်လို့မဟုတ်ပါဘူး...ကျန့်ကျန့်ငါးနဲ့မတည့်လို့ပါ့ဟင့်...
ဒဏ်ရာတွေကနာကျင်လာတာကြောင့်အစာမရှိလည်းဆေးသောက်ခဲ့ရသည်...
ညရောက်တော့ကျတော်အောက်ထပ်ဆင်းတော့ဦးရဲ့ရည်းစားကရောက်နေတယ်လေ....
အထုတ်တွေနဲ့ကြညိ့ရတာလာနေပီထငိတယ်...
"ရှောင်ကျန့်...ဒီအထုတ်တွေငါ့အခန်းထဲယူသွားလိုက်..."
"ဗျာ..."
ဒါ...ဒါတွေက ကျဲအထုတ်တွေမဟုတ်ဘူးလား..ဘာ..ဘာလိုဦးအခန်းထဲကို...
