"Keşke düşüncelerim de kapansa gözlerim kapanınca."
-Fırtına
"Ne demek istiyorsun?" James gözlüğünü geri ittirip burnunun üstüne çıkardı endişeli ve tedirgin bir hali vardı. "Kuzenin bir ölüm yiyen mi? Ve Lucius? Ve ve Regulus'da mı?" James'in sesi yükselmeye başlayınca Sirius onu dürttü.
"İstersen Bellatrix'i çağırayım siz konuşun?" Sirius endişeli değildi, korkmuyordu da sadece üzüntü duyuyordu.
"Ve öpüştünüz öyle mi?" James şapşal kızlar gibi kendi ellerini birleştirip ona baktı. "Nasıldı tehlike anında veda öpücüğü gibi mi?"
Sirius onun kafasına sert bir şaplak attı. "Hayır o saldırıdan ve şeyden önceydi." Sirius ona söyleyip söylememe arasındaydı. James onu yargılamazdı biliyordu ama yine de kendini üzgün hissediyordu.
"Neyden önceydi?" dedi bastırarak James şimdi onun istediği gibi fısıldamıştı.
"Sana hikayenin asıl kahramanını anlatmadım." Sirius göz ucuyla salonu süzdü bir kaç kişi vardı ama onlardan uzaktaydı. "Lucius Malfoy bana yardım etti."
James'in çenesi neredeyse yere düşecekti eh ona hak veriyordu sonuçta normal bir durum değildi. Korkutucu, safkan aile takıntısı olan karanlık prens'in hikayede ki iyi olması şaşırtıcı bir durumdu. "Peki sence Lucius bunu neden yapmış olabilir?" James duraksadı ve saçlarını karıştırdı. "Lucius'un pek Remus hayranı olduğu söylenemez."
"Değil zaten." Sirius kızarmaya başlamıştı konuşmak gittikçe onu zorlamaya başlıyordu.
"Peki ya Remus?" dedi James oldukça sakin bir şekilde konuşmaya devam etmişti. Sirius başını kaldırıp ona baktı sorusu onu gafil avlamıştı. "Remus ile aranızda olan şey ne? O tüm bunlara ne diyor?"
Sirius yutkundu, kafası karışıktı. "Konuşmadık, o biraz sarsılmış durumda çok iyi idare ediyor ama rahatsız olduğu şeyler var."
"Belki senin onunla konuşmanı bekliyordur?"
"Lucius uyanana kadar bir şey yapamam, Regulus ile ilgilenmem gerekiyor ve Bellatrix yüzünden Remus'un bir daha zarar görmesini istemiyorum o yüzden benden uzakta olması daha iyi olacak." Sirius hepsini tek nefeste söyleyip konuşmayı bitirmek istercesine kapıya doğru yöneldi. "Şimdi Regulus'u görsem iyi olacak."
x
Sirius, Gryffindor'un ortak odasında James ile yaptığı sohbeti bitirip, Slytherin binasına doğru yöneldi kardeşini çok merak ediyordu. Acaba nasıl hissediyordu? Kendisi kadar berbat bir halde miydi?
Ortak odanın önüne geldiğinde hissettiği tüm üzüntüleri bir kenara bıraktı. Bellatrix'in onu zayıf görmesine izin veremezdi. Herangi bir öğrenciyi Regulus'u çağırsın diye beklerken, Bellatrix'in zehirli sesini arkasından duydu.
"En sevdiğim kuzenim gelmiş." Bellatrix'in saçları yılan başları gibi kıvrılıyordu, sesinde tıslamalar vardı.
"Seninle sonra ilgileneceğim, kardeşimi görmek istiyorum." Sirius konuşurken, ona bakmamayı tercih ediyordu.
"Tam olarak benimle nasıl ilgileneceksin?" Bella onun karşısına geçip, sırıtmaya başladı. Oldukça keyifli ve mutlu bir ifade vardı yüzünde, zafer gibi. "Merak etmiyor musun hiç Sirius?" duraksadı, bakışlarını masummuş gibi yere indirdi. "Bilmemem gereken şeyleri nasıl biliyorum diye?" Ellerini birbirine vurup güçlü bir ses çıkardı. "Yada güzel Regulus'a neler yapacağımı hiç merak etmiyor musun?" Kısık ama tehditkar bir kahkaha attığında koridorda yankılandı. "Hadi ama bu kadar ciddi bakma!"
ŞİMDİ OKUDUĞUN
→ winter in my heart , wolfstar + lucius
Fanfiction"acıyı kabullenmek." "işin özü buradan geçiyor zaten, asla sahip olamayacağın asla senin olmayacak birinin içinde oluşturduğu o sarsıcı hissi kabul etmen gerekir. sevdiğin ve değer verdiğin birini kaybetmenin acısı kolay kolay geçmez anlıyorsun ya...
