İnsan sınanır, insan yorulur, insan acı çeker ama insan devam eder yaşamaya. Ben seni çok sevdim ama ben seni, kendimi kaybettiğimde sevdim. Yok olduğumda uğruna savaşacağım hiçbir şey kalmadığında sevdiğimi fark ettim.
Yiğit ben çok yoruldum. O kad...
Nefesim kesildi. Yaşananlar bir kara bulut misali çöktü aklıma. Kalktım yataktan koluma takılı olan damar yolunu bir hamlede canımın acımasını önemsemeden çıkardım. Ayakkabılarımı bile giymeden var gücümle çıktım odadan.
Arkamdan Selin'in geldiğini bildiğim için arkamı dönüp sarstım Selin'i.
"Nerede o? Nerede!"
"Ameliyata aldılar. İki saattir ameliyatta. Doktor kaburgaları çatlamış dedi."
"Organları zarar görmüş mü?"
"Bilmiyorum. Doktor bir şey söylemedi."
Gücüm düştü bir an da. Yere çömeldim.
"Benim yüzümden oldu. Benim yüzümden oldu."
Selin bana yaklaştı.
"Her şeyimi kaybettim. Beni duyuyor musun? Ona bir şey olursa savaşmam. Hayatta kalmak için savaşmam. Buna dayanamam. Ben yapamam."
Selin beni omuzlarımdan tutup gözlerimin tam içine baktı.
"Ona bir şey olmayacak. Duydun mu beni ağabime bir şey olmayacak."
Selin sarıldı direk bana. Ağladım ciğerlerim çıkacakmış gibi ağladım. Çaresizliğime ağladım. Yok oluşuma ağladım. Tanrı'nın bana verdiği ama benden sevdiğim her şeyi aldığı için ağladım. Kendimi kaybederek çıldırarak ağladım. En çok da yok oluşuma ağladım.
🦋🦋🦋🦋🦋🦋🦋🦋
Mehir SOYKANDAR
İki gündür yoğun bakımdaydı sevdiğim. Hastaneden izin almıştım. İşler karışırsa da istifa edecektim.
Hiçbir şeyin önemi kalmamıştı gözümde. Ruhum yorgun mertebesini geçmiş ölmeye her gün biraz daha yaklaşıyordu.
Bir kez daha camın ardından sevdiğime baktım. Onu aramasaydım onunla konuşmasaydım...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
