SONSUZ ÇIKMAZI( Devam Ediyor)

24.BÖLÜM

Yiğit Kerem POYRAZOĞLU

Defne için bir haber gelmesini bekliyorduk. iki saat olmuştu ama kimse bir şey demiyordu. Burada böyle durdukça içime sıkıntı çöküyordu. Defne benim öz kardeşim değildi. Hiçbir kan bağım yoktu ama ona hissettiğim şey çok başkaydı.

Onu öyle ölmüş gibi görmek çok kötüydü sanki içimden bir parça koptu gibi hissettim. İnsan kan bağı olmadığı birine böyle hiseder miydi?

Mehir'in ve Defne'nin bunu bana söylememesine kızmıştım aslında kızgınlığım kendimeydi. Neden fark edemediğim içindi. O gün bırakmamalıydım peşini ama bilemezdim ki nerden bileyim böyle olacağını.

Mehiri kırmıştım bir suçu yoktu biliyordum ama istemeden olmuştu her şey.

Etrafta gözüm onu aradı ama yoktu.

"Mehir nerede Halime ana."

"Eve gönderdim oğlum Baran ile Selin götürdü onu."

"Tamam ana sağol. Ben bir eve gideyim üzerimi değiştirip geleyim. O ara Mehire de bakarım hem siz haber edersiniz bir şey olursa."

"Tamam oğlum sen git biz buradayız zaten git bak karına."

Yola çıkıp yarım saat sonra konağa geldim. Konakta bizim için hazırlanan odaya doğru yol aldım. Garip ki etrafta kimse yoktu. Odaya girdiğimde bomboştu. Neredeydi ki?

Banyoya bakmak için ilerledim. Makyaj masasının üzerindeki kutuya çarptım. Kutunun yere düşme sesi kulaklarıma ulaştığında arkamı dönüp baktım.

Yere doğru eğilmeye başladım. Anlam vermeye çalışıyordum kutunun içinde bebek patiği vardı. Patiği elime aldığımda yanında olan iki künye gözüme çarptı.

"Yağmur, Toprak."

Kutunun biraz uzağına düşünmüş olan çubuk dikkatimi çekti elime aldığımda bir şok geçirmiştim.

Bu bu hamilelik testiydi elimdeki pratiğe tekrar baktığım.

Ne yani Mehir hamile miydi? Ne diyeceğini ne düşüneceğimi şaşırmıştım. Ben baba mı oluyordum şimdi?

Ben baba olacaktım. Küçük bir bebek Mehir ve benim bebeğim. Mehiri aradım önce açmadı daha sonra Baranı aradım.

"Neredesiniz lan siz? Eve geldim kimse yok. Baran ben baba oluyormuşum sende amca oluyorsun lan."

"Yiğit kardeşim biz hastanedeyiz gelsen iyi olur."

"Ne ne ne hastanesi ne oluyor Baran Mehire bir şey mi oldu yoksa Defne mi desene oğlum deli etme beni."

"Defne hala aynı ama Mehir iyi değil bebek tehlikede düş..."

Hayır. Hayır... hayır! Olamaz. Olamaz.

"Ne ne diyorsun Baran?"

"Sakin ol ve buraya gel hadi bekliyoruz."

"Tamam geliyorum."

Ne ile sınanıyordum böyle. Kardeşim ölüm ile savaşıyordu sonra baba olacağımı öğrenmiş ardından onu belki de kayıp etmistim.

Hastaneye ulaştığımda Mehirin yanında almıştım soluğu. Odaya girmek üzereyken içerden sesler duymaya başladım.

"Selin çok acıyor."

"Biliyorum teyze ne olur dayan. Bebeğiniz için lütfen."

Mehirin acılı inlemelerine daha fazla dayanamadım. Odaya hızla girdim. Mehir ağlıyordu. Selin de elini tutmuştu. Odaya dalar gibi girince Selinle Baran bana döndüler. Selin...