The One that Got Away | ✓

Chapter 19

Haniel’s POV

I look at her, sleeping peacefully. Maybe napagod siya masyado sa bonding nila ng mga kaibigan niya.

Kita kong hindi maayos ang kumot niya kaya nilapitan ko ito para ayusin. I stared at her, God she’s so beautiful, she doesn’t deserve this, bakit siya pa? Di ko gustong mag mukang masama pero, bakit siya pa? Bakit di yung mga masasamang tao? Bakit siya pa ang nagkaroon ng sakit na ito? She’s too young! She doesn’t deserve this!

I sighed.

Bumalik ako sa sofa para doon siya bantayan. Her parents was supposed to look after her. But they’re kinda busy, for her birthday celebration. Yes, gusto naming maging special ang birthday niya ngayon para magkaroon naman siya ng lakas ng loob para lumaban. We all know the truth, she’s so weak, and heart transplant won’t work.

I want to cry pero ubos na yata ang luha ko. Her kuya? Ayon sinamahan ng kuya kong maging abala, her kuya is kinda sensitive and suicidal so he needed attentions, kaya si kuya muna ang bahala sa kaniya kasi inaasikaso pa ng parents ni Yollane ang birthday celebration niya.

I don’t think makakaya kong makitang unti-unti siyang mawawalan ng buhay. She can fight!

I want to tell her parents na maghanap nalang kami ng heart donor, but the doctor said di na niya kakayanin kapag mag pa opera pa siya. She’s too weak. Her heart, body and soul is too weak. She can’t take it. Baka iyon ang ikamamatay niya.

Oh sweet Jesus! Minsan na nga lang akong magmahal, mukang nanganganib pa. Bakit ba to nangyayari? Hindi ko alam kong magmamahal pa ako ulit kapag nawala siya. Like come on! I’m inlove with her for years! Hindi pa nga naging kami, mawawala na siya? Tangina!

Oh God, pwedeng wag na lang siya? Sweet Jesus can you do some miracle and cure her disease? Kahit anong kapalit gagawin ko. Basta gumaling lang siya.

Habang nag-iisip ako ng kung ano-ano ay di ko namalayang nakatulog na pala ako.

Kinabukasan ay nagising ako dahil sa ingay. Dahan-dahan kong iminulat ang mga mata ko at nakita ko sila kuya George at Veynz. Nagtatawanan sila. Tiningnan ko naman si Yollane, she’s still asleep.

“ Shut it guys, natutulog pa si Yollane.” Saway ko sa kanila pero tiningnan lang nila ako saglit saka bumalik ulit sa pagtatawanan.

Tumayo ako at nagpunta sa CR para maghilam-os at mag toothbrush. Shit kailangan ko pa palang bumili ng pagkain!

Dali-dali akong lumabas sa CR at kinuha ang wallet at phone ko.

“ Where are you going?” Takang tanong ni kuya.

“ Uhh bibili lang ako ng pagkain.” Sabi ko at aalis na sana ng pigilan nila ako.

“ Kalma ka nga, may dala na kaming pagkain, kumain ka na.” Kaagad naman akong napatingin sa maliit na table. Right, meron na ngang pagkain.

Bumalik na lang ako sa sofa at umupo. Sila kuya naman ay natigil na sa pagtawa at mukang naglalaro na ng ML. Fudge ang ingay ng cellphone nila!

“ Paki silent nga niyang cellphones niyo! Ang ingay eh, kita mong may natutulog.” Inis kong sabi sa kanila at lumapit kay Yollane, bakit tulog pato? It’s already 7 in the morning.