Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
"Λοιπόν Jimin απλά θα συγκεντρωθείς και θα τα πας τέλεια, πιστεύω σε εσένα." O Jungkook προσπάθησε να ενθαρρύνει με αυτά του τα λόγια τον μικρότερο, αλλά φυσικά και δεν κατάφερνε τίποτα.
Ήταν η παράσταση του Jimin, που περίμενε εδώ και αρκετό καιρό. Το άγχος του είχε φτάσει στα ύψη, αλλά ήξερε πως θα τα καταφέρει... ήλπιζε πως θα τα καταφέρει.
Ο Jungkook τον άφησε μόνο του στο δωμάτιο και ο Jimin κοίταξε για άλλη μια φορά τον εαυτό στον καθρέφτη.
Το άσπρο πουκάμισο και το άσπρο υφασμάτινο παντελόνι τον έδειχναν ακόμα πιο λεπτό, τόνιζαν την μικρή και λεπτή μέση του.
Τα ξανθά μαλλιά του φαινόντουσαν πιο ωραία, καθώς το γκλίτερ πάνω τους έλαμπε. Το ελαφρύ μακιγιάζ που είχε διαλέξει να κάνει τον έδειχνε ακόμα πιο όμορφο και ελκυστικό, από όσο ήταν είδη.
Ο ίδιος όμως δεν ήταν καθόλου ικανοποιημένος με αυτό που έβλεπε απέναντι του.
"Είσαι πανέμορφος." Ο Jimin άκουσε μια φωνή από πίσω του. Γύρισε το κεφάλι του και κοίταξε τον Kris να στέκεται στην πόρτα, καθώς τον παρατήρησε από πάνω μέχρι κάτω.
Ο μικρότερος στρυφογύρισε τα μάτια του και πήγε να φύγει, όταν ένιωσε το χέρι του Kris να τον σταματάει.
"Δεν φαίνεσαι καλά."
"Δεν θα αναλύσω μαζί σου το αν είμαι καλά η όχι." O Jimin προσπάθησε να απελευθερώσει το χέρι του από του Kris, αλλά ο μεγαλύτερος τον κράτησε πιο σφιχτά.
"Κάποτε τα μοιραζόμασταν όλα."
"Κάποτε", ο μικρότερος τόνισε αυτή την λέξη και τον κοίταξε με ένα ειρωνικό χαμόγελο στα χείλι.
