¡Ay! Esta imagen no sigue nuestras pautas de contenido. Para continuar la publicación, intente quitarla o subir otra.
"Ο-όχι, έρχεται Taehyung." Είπε γρήγορα ο Jimin και χαμήλωσε το κεφάλι του. Δεν ήθελε να τον αντικρίσει.
"Είπα μπες, θα σε πάω εγώ", η φωνή του ήταν ψυχρή και αυστηρή, κάτι που δεν είχε συνηθίσει ο μικρότερος από εκείνον.
"Και εγώ είπα πως δεν χρειάζεται." Ο Jimin έκλεισε την πόρτα του αυτοκινήτου και κάθισε πίσω στην θέση του.
"Σε λίγο αρχίσουν τα δοκιμαστήρια, δεν σε συμφέρει να αρρωστήσεις, μπες." Ο Jimin σκέφτηκε τα λόγια του... δεν ήθελε να τον ακούσει. Ήθελε απλά να εξαφανιστεί από μπροστά του, αλλά έπρεπε να το παραδεχτεί.. αυτή την φορά είχε δίκιο. Αυτός ο διαγωνισμός είναι η τελευταία του ελπίδα.
Άνοιξε την πόρτα και κάθισε στην θέση του συνοδηγού. Δεν ήθελε να μπει σε αυτό το αυτοκίνητο που ήταν γεμάτο αναμνήσεις... καλές και κακές.
Σε αυτό το αυτοκίνητο έδωσε το πρώτο του φιλί με τον Yoongi.
Ο Jimin έβαλε την ζώνη και ακούμπησε το κεφάλι του στο παράθυρο, καθώς άρχισε να παρατηρεί με κλέφτες ματιές τον μεγαλύτερου.
Είχε αλλάξει, τα μαλλιά του δεν ήταν πλέον ξανθά, ήταν μπλε και είχε και αλλά, νέα, τατουάζ στα χέρια του.
Όταν ο Jimin εντόπισε αυτό το τατουάζ που έψαχνε τόση ώρα, ένα τεράστιο χαμόγελο σχηματίστηκε στα χείλι του. Χάρηκε όταν είδε πως ο Yoongi το κράτησε.
Ήταν τα αρχικά του Jimin, όπως και ο Jimin είχε τα αρχικά του Yoongi.
Ο μικρότερος χαμήλωσε το κεφάλι και άρχισε να παίζει νευρικά με τα δαχτυλίδια του, που ένα από αυτά του είχε χαρίσει ο Yoongi.
"Περίμενε εδώ, θα γυρίσω γρήγορα." Ο Yoongi άφησε το αυτοκίνητο και ο Jimin μόνο τότε μπόρεσε να αναπνεύσει.
Ένιωθε άβολα με τον άνθρωπο που κάποτε αγαπούσε, που ανέβενε στα πιο ψηλά κτήρια και φώναζε πως τον αγαπάει για να τον ακούσουν όλοι.
