Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
O Jimin άνοιξε απότομα τα μάτια του μόλις άκουσε τον δυνατό ήχο της πόρτας. Πήγε τρομαγμένος και κοίταξε από το ματάκι. Ήταν ο Hoseok ο οποίος φαινόταν εκνευρισμένος και φοβισμένος.
Ο Jimin άνοιξε βαριεστημένα την πόρτα και εκείνος μπήκε γρήγορα μέσα.
"Που είναι;" Πήγε να ανεβεί προς τις σκάλες αλλά ο Jimin τον κράτησε γρήγορα από το χέρι.
"Δυστυχώς βρίσκεται σε κρίσιμη κατάσταση δεν μπορεί να δει κανέναν αυτή τη στιγμή."
"Jimin τι λες;" Ρώτησε εξοργισμένος ο Hoseok.
"Λυπάμαι κ.Jung."
"Jimin άσε με", φώναξε δυνατά ο μεγαλύτερος και έσπρωξα ελαφρά τον μικρότερο προς τα πίσω.
"Δεν μπορεί να σας δει η μπορεί και να μην θέλει", ο Jimin σχημάτισε ένα ειρωνικό χαμόγελο στα χείλι. Η αλήθεια είναι πως του άρεσε να βλέπει το φοβισμένο πρόσωπο του Hoseok.
"Jimin τι φωνή- Hoseok;" Και οι δυο τους κοίταξαν προς τα πάνω όπου είδαν τον Taehyung να στέκετε με γουρλωμένα μάτια. Κοιτούσε τον Hoseok ξαφνιασμένος, δεν περίμενε να τον δει.
"Γιατί ήρθες;" Ρώτησε αυστηρά καθώς προσπάθησε να αποφύγει την μάτια του.
"Μόλις μου είπε ο Yoongi πως ήσουν άρρωστος-"
"Μίλησες με τον Yoongi;" Ο Taehyung τον διέκοψε και κοίταξε τον αδερφό του.
"Τον είδα στον φούρνο", είπε αθώα ο Jimin και έφυγε προς το δωμάτιο του.
Έκλεισε την πόρτα με δύναμη και έπεσε με το πρόσωπο πάνω στο κρεβάτι.
Πήρε το κινητό στα χέρια του και είδε πως έχει ένα μήνυμα από τον Yoongi.
"Μπορείς να βγεις για λίγο έξω;"
"Είναι αργά και έχει κρύο.."
"Θα είμαστε στο αυτοκίνητο. Θέλω να σου μιλήσω."
"Καλά", άφησε το κινητό στο κομοδίνο καθώς άρχισε να ντύνεται. Όταν τελείωσε, έβαλε τα παπούτσια του και έκλεισε σιγά την πόρτα. Ήλπιζε πως ο Hosoek θα ήταν ακόμα στο σπίτι όποτε ο Taehyung δεν θα καταλάβαινε τίποτα.
