NEVER BEEN BETTER FT. HARRY STYLES DUTCH COMPLETED

four.

'Harry, zou jij ons opgeven voor die zielige kleuters?' 

Ik slik. 'Ja' mompel ik schor. Louis blik veranderd naar geschrokken en teleurgesteld. Hij staat op en loopt de kamer uit. Hij gooit de deur nog met een klap dicht. Hij weet niet hoeveel pijn dit mij doet. Hij heeft geen flauw benul wat er allemaal door me heen gaat als ik het lees. Hij weet verdomme niks van me! Ik zucht en veeg mijn tranen weg. Ik pak mijn telefoon en kijk het nieuws. 

"Harry styles pleegt zelfmoord.                                                                                                                              Het is gebleken dat Harry Styles uit 1D zelfmoord heeft gepleegt. Niemand weet nog waarom. Zodra we meer weten, bent u op de hoogte. En dan hebben we nu het weer,  het wordt een regenachtige maan-' 

Ik luister al niet meer als ik een foto van mezelf zie waar ik spring. Shit.....Ik heb al snel weer tranen over mijn wangen lopen.

~2 maanden later ~                

Niks heb ik meer van de jongens gehoord. Waarschijnlijk nadat Louis had verteld van ons gesprek.. Ik ben nu een weekje thuis ofzo, en mijn familie is 1x op bezoek geweest. 

THROWBACK

'Harry, ik snap niet dat je het ooit hebt geprobeerd. Ik hoef je niet meer. Je bent onze zoon niet meer!' zegt mijn moeder. En mijn vader knikt instemmend. Gemma zit maar wat op haar telefoon. 'GEMMA!' gilt mijn moeder. Ze schrikt op. 'N..nee. Je bent mijn broertje ook niet meer, egoist' zegt ze. Dan staat mijn familie op en gaan ze weg. Ik laat me op de bank vallen en begin te huilen. Nu ben ik voor altijd alleen. Ik hoor niks meer van niemand..Ik ben gewoon een sukkel. 

END

Ik zet een kopje thee en loop naar de bank. Ik slurp zachtjes van mijn thee en zet de muziek hard aan. Ik begin een beetje mee te zingen. Wat uitloopt tot meezingen én dansen. Ik huppel wat door mijn huis. Ik heb een huisje gekocht aan het water, wat afgelegen van de bewoonde wereld. Ik heb geen behoefte aan mensen om me heen. Trouwens, niemand herkent mij meer. Mijn haar is blond. En ik draag kleur lenzen. Oh, en ik heb een zonnenbank thuis, die niet schadelijk is voor mijn lichaam. Dus ik heb ook lekker een getinte kleur, en niemand die me herkent. Misschien alleen door mijn lach, en stem. Maar wie zou er ooit nog met me moeten praten? Ik loop naar de koelkast, mijn maag rommelt. En ik heb wel zin in tosti. De broodtrommel staat al open, maar helaas zie ik dat die leeg is. Shit. Ik pak mijn autosleutels en grijp mijn jas van de kapstok. Rijdend naar de supermarkt, kijk ik goed om me heen. Het is dan nog Doncaster waar ik ben gaan wonen ook. Nouja, een buitenrandje van Doncaster, maar ik moet dus winkelen in Doncaster. Ik zal mezelf ook nooit snappen dat ik persee een huisje hier in de buurt moest uitzoeken. Maar ik zag het huis, en wou niet meer verder. Zo mooi afgelegen, knus en bij een meertje. Daar hou ik gewoon van. Ik ben aangekomen bij de supermarkt en parkeer mijn auto. Nog snel kijk ik rond maar zie niemand. Ik loop dus opgelucht naar binnen. Ik mis de jongens best. Maar goed, hun willen geen contact, dus ik zorg dat ze geen contact kunnen maken. Ik loop door naar het brood en pak snel 5 broden. Ik hou van voorraad, dan heb ik minder kans om ze tegen te komen. Ik zie ene vrouw komen aan lopen, shit. Johanna. Ik draai me snel om en loop naar het beleg. Ik pak snel een aantal spullen en doe ze in mijn karretje. Snel loop ik naar de kassa en reken af. Maar ik bots tegen een lichaam op als ik naar buiten wil lopen.Fuck. 'Oops' zegt hij. 'Hi' zeg ik terug. Even denk ik terug aan de eerste ontmoeting tussen  mij en Louis. Er staat nog Hi getatooeerd op mijn arm. Gelukkig bestaat er foundation.. Hij helpt me omhoog en ik kijk in zijn ogen. Hij kijkt diep in mijn ogen. Ik zie zijn blik veranderen. Dan schrik ik me de pleures. Ik mompel wat en ren dan de winkel uit. Fuckk....Ik start snel de auto en rij hard weg. Ik zucht opgelucht als ik de onbewoonde buurt weer inrijd. Dat was op het nippertje ontsnappen van Louis. Hij is dus in Doncaster....shit. Dat wordt komende weken niet naar de winkel gaan. Gelukkig heb ik alles al net gehaald. Toch?! Shit waar zijn mijn boodschappen?! Ik raak in paniek. Nu heb ik niks meer. Mijn boodschappen liggen dus nog op de grond bij Louis....! Ik rij mijn oprijlaan op en ren naar binnen. Waarom ik ren, weet ik niet. Maar ik heb zo'n gevoel dat hij nog wel eens achter me aan zou komen, ooit.